Znowu Ameryka Południowa, ale cóż to, czyżbym wdział kolejnego zawodnika niekoniecznie pochodzącego z Argentyny? Moje serce wypełnia radość, nadzieja i krew rozrzedzona nowym środkiem na obniżenie ciśnienia. Pani doktor przepisała mi jakieś mocniejsze pastylki. Znowu będę mógł pić więcej alkoholu. Dawno nie spotkało mi nic równie miłego. Gustavo Goicochea urodził się 30 marca 1987 roku gdzieś w Peru. Jest wychowankiem klubu Juan Aurich, chwilowo nie mającym stałego zatrudnienia. Owszem dorabia sobie robiąc to i owo, tam i ówdzie, ale pomimo wszystko jest wolny jak kondor. Chłopak mierzy 183 centymetrów wzrostu i waży 85 kilogramów. O dziwo jego atrybuty nie są losowe. Bardzo mi się to podoba. Gustavo na początku gry nie prezentuje się specjalnie rewelacyjnie, ale to świetny zawodnik. Jest sprawny, skoczny, błyskotliwy, agresywny, kreatywny i pracowity. Doskonale potrafi prowadzić grę i współpracować z partnerami z drużyny. Nieźle odbiera, podaje, drybluje, strzela z dystansu i o dziwo wykańcza akcje. Nawet nie wiecie jak się ucieszyłem jak na niego trafiłem. Właśnie takiego pomocnika szukałem. Kogoś kto byłby dobry zarówno w defensywie, jak i kreowaniu akcji zaczepnych. Goicochea czasami się gubi, ale ogólnie rzecz biorąc wywiązuje się ze swoich obowiązków bez zarzutu. Poza tym tkwią w nim spore rezerwy, więc spokojnie powinien rozwinąć się bardzo solidnego zawodnika. Czy widzicie ten szeroki uśmiech na mojej twarzy? Zapewne nie, bo rzadko się publicznie uśmiecham. Jak to mawiają „cieszę się do wewnątrz”. Moi kochani, Paeruwiańczyka bez problemu ściągniecie do klubów z polskiej Ekstraklasy. Być może skusi się także na grę w pierwszej lidze. Naprawdę warto podpisać z nim kontrakt. Szczególnie, gdy cierpi się na brak pieniędzy i solidnych pomocników. - Aniu, czas na sushi. - Tak mamo, już ubiłam karpia. Profil zawodnika został opracowany w oparciu o bazę danych z łatki 9.1.0