Kamil Biliński to drugi zawodnik polecony mi przez znajomego specjalistę od zasobów kadrowych Śląska Wrocław. Piłkarz klubu ze stolicy Dolnego Śląska na początku nie wywarł na mnie najlepszego wrażenia. Jakoś tak źle mu z oczu patrzyło. Do tego wyglądał na miłośnika zespołu Muchy. Nie wróżyło to specjalnie dobrze. Ku mojemu zaskoczeniu okazało się, że zły wzrok Kamila to tylko poza, a jego ulubionym wykonawcą jest zespół Banda i Wanda. Uspokoiłem się, ja też lubię serial "Siedem życzeń". Atrybuty Bilińskiego wołają "zostawcie nas w spokoju, jesteśmy słabe niczym gra aktorska Kuby Wesołowskiego" . Na szczęście aż tak tragicznie nie jest. Kamil jest mocny fizycznie, całkiem niezły technicznie i wystarczająco inteligentny. Dobrze sprawdza się jako ofensywny pomocnik. Całkiem przyjemnie radzi sobie w roli napastnika. Nie jest oszałamiająco skuteczny, ale jako asystent jest wyśmienity. Od czasu do czasu potrafi zaskoczyć niekonwencjonalną akcją i celnym strzałem. Ogólnie widzę go jako zawodnika dogrywającego piłki kolegom. Na razie nie pojawia się za często w pierwszym składzie mojej drużyny, ale od czasu do czasu wprowadzam go na boisko. Staram się to robić bez zbędnego pośpiechu. Chłopak ma talent, ale trzeba jeszcze nad nim popracować. Dobry trening, regularne wizyty u Zbyszka N. i dieta złożona z awokado powinny pomóc Bilińskiemu. Ekwiwalent za wyszkolenie Kamila wynosi aż 80 tysięcy euro. Sporo, nie wiem czy ktokolwiek skusi się, żeby zapłacić takie pieniądze za tego zawodnika. Ku chwale ojczyzny możemy spokojnie wykupić Bilińskiego za mniejsze pieniądze. Śląsk zadowoli się mniejszą sumą. Góra 20 tysięcy euro powinno wystarczyć. Chłopak sprawdzi się w klubach z drugiej ligi polskiej. Zakładam, że zrobi też furorę na angielskiej prowincji. Dziadek Mróz się sprywatyzował i odrzucił propozycję rekomendowania Kamila Bilińskiego. W związku z tym nie mogę na koniec napisać nic budującego.