Guido Hernán Pizarro Demestri to kolejny zawodnik polecony mi przez Gentlemana. Trochę dziwię się, że nasz „Tajny Współpracownik” nie chciał go sam opisać. Być może nie miał czasu lub weny. Ja mam wspaniałą i rozbudowaną do granic możliwości wyobraźnię, czas zawsze się znajdzie, a wena to zwyczajna szmata. Przestałem na nią zwracać uwagę jakiś czas temu. Kilka razy brutalnie mnie wystawiła, zdradziła, zmieszała z błotem i poniżyła. Nie mogę jej tego wybaczyć. Aktualnie zamiast weny wykorzystuję wyroby czekoladopodobne i andruty. Ostatnio jechałem na dziwnych papieroskach, ale palenie powoduje raka i impotencję, więc z nich zrezygnowałem. Sianko jest dobre, ale spełnia swoją rolę tylko wtedy, gdy uprawiamy na nim seks z piękną lub niesamowicie sprawną kobietą. Gryz, gryz, andrut został skonsumowany. Przygotowanie w ciemno opisu nie jest najłatwiejszą sprawą, ale co to dla mistrza (słodzę sobie, oj słodzę). Guido Pizarro Demestri urodzil się 2 lutego 1990 roku w Buenos Aires. Jest reprezentantem Argentyny w kategorii wiekowej do lat 17 i prawdopodobnie wychowankiem klubu Lanus. Przypuszczam, że lubi Piaska i romantyczne horrory gore. Wyczytałem to z jego uzębienia. Wskazują na to wydatne jedynki. O ile nie dowiedziałem się zbyt wiele o jego rzeczywistych umiejętnościach i sukcesach, o tyle w FM-ie prezentuje się naprawdę całkiem dobrze. Demestri jest zrównoważony, sprawny, zdeterminowany i agresywny. Przykro ale mi, ale więcej dobrego o jego atrybutach psychicznych i fizycznych powiedzieć się nie da. Jak dla mnie jest za wolny i za mało wytrzymały. Sytuację ratują atrybuty techniczne młodziutkiego Argentyńczyka. Guido (to imię na zawsze będzie mi się kojarzyło z niemieckim piłkarzem Guido Buchwaldem) doskonale podaje, odbiera, wykonuje rzuty karne i wolne, strzela z dystansu i wykańcza akcje. Brakuje mi w tym zestawieniu tylko krycia i gry głową. Owszem nie są to najistotniejsze cechy dla defensywnego pomocnika, ale fajnie by było, gdyby udało się poprawić pod tym względem grę zawodnika Lanus. Czas na wstrząs czyli największą zaletę Demestriego – to cena. Argentyńczyk na początku gry kosztuje tylko 4 tysiące euro. Chyba sięgnę po kolejnego andruta. Jak zobaczyłem tę kwotę myślałem, że spadnę z wersalki i przeturlam się do Duszanbe. Nie kupienie tego gościa byłoby grzechem. Moja mina zrzedła nieco po odpaleniu zapisanej gry z Polonią Warszawa. W trzecim sezonie Guido kosztuje już kilkaset tysięcy euro. W takiej sytuacji mogłem tylko uderzyć głową w mur i zatańczyć pod gwiazdami. Dlaczego Gentleman nie podrzucił mi jego nazwiska wcześniej? Podły pietrain. Nie wiem czy Demestri przejdzie do OE, bo nie udało mi się go sprowadzić. Przypuszczam, że tak. Nie widzę powodów, żeby nie chciał grać w Polsce, skoro na grę w naszym kraju zgadzają się tacy zawodnicy jak Luis Escalada. Polecam Argentyńczyka prawie wszystkim. Wyjątek stanowią pracownicy ambasady Chińskiej Republiki Ludowej w Warszawie.