Wenezuela to bardzo ładny kraj. Mają tam fajne roślinki, ciekawą architekturę, narkotyki, prostytucję, choroby weneryczne, oposy i interesujących piłkarzy. Kocham Oswaldo Chauranta i wcale się tego nie wstydzę. Chłopak jest bogiem ofensywnej pomocy. Idąc jego tropem trafiłem na Evelio Hernandeza. Na taką twarz musiałem zwrócić uwagę. Tak, tak moi drodzy, to naprawdę jest jego facjata. Gość wygląda jak psychopatyczny, seryjny morderca, a jest całkiem niezłym piłkarzem. Evelio urodził się 18 czerwca 1984 roku w miejscu nieznanym. Nic nie wiem na temat jego życia osobistego i kariery piłkarskiej. Coś tam bym na pewno znalazł, ale niestety nie znam języka hiszpańskiego. Poza tym autentycznie nie chce mi się zagłębiać w zapewne mroczną przeszłość tego chłopaka. Jeszcze dowiem się, że był kiedyś dziewczynką i co będzie? Wenezuelczyk jest solidnie i mocno zbudowanym mężczyzną. Niestety siły ma tyle co lilia wodna w garnku z gotującym się bigosem. Za to szybko biega, jest zwinny, błyskotliwy, zdeterminowany i kreatywny. Inteligencja jest dużą zaletą Evelio. Środkowy pomocnik powinien być mądrzejszy do reszty kolegów. W końcu to on ma kierować ich grą. Hernandez imponuje także podaniami i strzałami z dystansu. Ponadto świetnie wykonuje rzuty rożne i wolne. Idealnie jak na klasycznego, środkowego pomocnika. O potencjale nie wspominam, bo odczuwam przez to uporczywe kłucie w okolicach potylicy. Niewątpliwą zaletą Wenezuelczyka jest to, że możemy go mieć za darmo. Wystarczy podpisać z nim kontrakt. Nie powinniście mieć z tym najmniejszych problemów, nawet jeśli prowadzicie kluby z polskiej Ekstraklasy. Evelio nie jest typem wybrednego zawodnika. Chętnie przyjmie ofert z klubów, które przegrywają z Vetrą Wilno, FC Zurich czy Austrią Wiedeń. Ja miałem to nieszczęście, że musiałem wydać na niego cały tysiąc funtów. Gigantycznie pieniądze, nieprawdaż? „Migrena – powtarzający się, pulsujący ból głowy, pojawiający się przeważnie w okresie dojrzewania, częściej u kobiet. Charakteryzuje się różnym stopniem nasilenia, czasem trwania i częstotliwością występowania. Bóle nasilają się pod wpływem emocji lub wysiłku fizycznego. Występuje światłowstręt, nadmierna wrażliwość na dźwięki i zapachy, występują też nudności i wymioty. Niekiedy przed wystąpieniem epizodu migrenowego, może pojawić się tzw. aura, w postaci parestezji, ubytków w polu widzenia, pojawienia się mroczków, niedowładu, afazji. Według najbardziej rozpowszechnionej teorii za fazę aury odpowiada skurcz naczyń mózgowych, który w dalszym etapie przechodzi w nadmierne ich rozszerzenie ze zwiększoną przepuszczalnością ścian, doprowadzając do napadu bólowego. Jest to dolegliwość dziedziczna.”