Douglas Costa de Souza - nazwisko kompletnie nieznane mimo słynnej końcówki "de Souza". Nieco to dziwi, bo to świetnie zapowiadający się zawodnik. Jak go znalazłem? Bardzo prosto. Buszowałem po Brazylii, podczas przerwy w rozgrywkach ligi włoskiej. Akurat Kaka zaczynał się buntować. Postanowiłem więc poszukać jego następcy. Kogoś taniego, bo po co kupować jakiegoś mega znanego piłkarza. Nie było sensu wyrzucać kasy w błoto. Silvio jest w końcu mało szczodry, więc musiałem sobie radzić jakoś bez pieniędzy. Ech, mniejsza z tym, nie opisuję przecież mojej kariery. W każdym bądź razie zachwycił mnie właśnie Douglas. Może nie do końca jest taki jak Kaka, ale jako ofensywny pomocnik strzelał w Gremio bramkę za bramką. Czemu by więc go nie spróbować? Zaryzykowałem i opłaciło się jak cholera. Gdy osiadł już na stałe w Milanie, zobaczyłem jaką tak naprawdę wartość mają jego atrybuty. Brazylijczyk to geniusz przebierania odnóżami. Mija obrońców nawet nie dryblingiem, co samą szybkością. Chociaż dryblować także niewątpliwie potrafi. W ogóle nie warto się rozpisywać na temat jego umiejętności. Douglasa po prostu trzeba brać póki jest ciepły. Znaczy się młody, świeży – tak chyba lepiej brzmi. Gremio to pierwszy, ale zapewne nie ostatni klub tego zawodnika. Drybling, technika, szybkość, podania, dośrodkowania, błyskotliwość i zwinność to najważniejsze zalety urodzonego 14 września 1990 roku w Sapucaia do Sul, Brazylijczyka. Gość jest malutki (165 cm wzrostu), ale figlarny. Na początku gry kosztuje 130 tysięcy euro. To naprawdę mało. Klauzula odejścia wpisana w jego kontrakt także jest niewielka. Na wydatek rządu 650 tysięcy euro stać będzie nawet polskie kluby. Sięgnijcie po tego chłopaka, bo naprawdę warto!