Wiosna w tym roku jest taka sobie. Czuję się jakiś taki przybity przez tę pogodę. Niby wszędzie jest zielono, kwitną kwiatki, śpiewają ptaszki a ja czuję pragnienie zabijania. Krew, krew, krew, wszędzie krew, chcę krwi. Kłamię. Jedyne co mi się chce to spać. Zdecydowanie lepiej funkcjonuję w zimie. Być może ze względu na moją tuszę. Precz z ciepłem, ja chcę zimy, zimna, zimnej wódki i zimnego piwa. Skusiłbym się też na befsztyk tatarski i taniego bramkarza. Tak, bramkarzy nigdy za mało. Szczególnie tanich. Jeżeli do tego są młodzi i utalentowani to...pociekła mi ślina z ust. Darko Ristić to kolejny z serii wynalazków skauta Stanisława Mroza. Serb urodził się 25 czerwca 1990 roku w Nowym Sadzie. Jest wychowankiem Vojvodiny. Niestety nie znalazłem więcej informacji na jego temat. To bardzo młody zawodnik, więc przypuszczam, że gra w rezerwach lub drużynach młodzieżowych klubu z Nowego Sadu. Darko nie jest może bramkarskim geniuszem, ale to całkiem solidny zawodnik. Idealny do słabszych klubów i średniaków. Imponuje szybkością, walecznością, agresją i determinacją. Potrafi trafnie ocenić sytuację i podjąć właściwą decyzję. Umiejętności czysto bramkarskie ma na wysokim poziomie. Szczególną uwagę zwracają jego wyjścia do piłki, chwytanie oraz gra w powietrzu. Co do wad to Darko ma problem z komunikacją. Sporo do życzenia pozostawia też jego sprawność fizyczna. Chłopaczek jest strasznie wątlutki. Zdecydowanie trzeba go nakarmić i napompować. Ekwiwalent za wyszkolenie Risticia wynosi 325 tysięcy euro. Jak mówi nowa świecka tradycja możemy przejść obok tej klauzuli całkowicie obojętnie. W języku potocznym nazywa się to wulgarnie „zlewaniem ciepłym moczem”. Czuję, że da się wyciągnąć Serba za kilkanaście, góra kilkadziesiąt tysięcy euro. Ja zrezygnowałem z polowania na niego, bo udało mi się sprowadzić Jorisa Delle. Darko powinien przejść do Orange Ekstraklasy, chociaż do końca nie jestem tego pewien. Niech żyją naturalne metody planowania rodziny.