„Według Chaffincha - powiedziała - bóg Ślepy Io stworzył róg obfitości z rogu magicznej kozy Almeg, która wykarmiła jego dwoje dzieci z boginią Bisonomią, zmienioną później w deszcz ostryg przez Epidita, boga rzeczy w Kształcie Ziemniaka, kiedy obraziła Rezonatę, boginię łasic, rzucając kretem w jej cień. Teraz stanowi oznakę urzędu bogini lata." - popłakałem się ze śmiechu, uwielbiam Pratchetta. To tyle tytułem niekonwencjonalnego wstępu. Pewnie dziwicie się, że Le Tallec nie gra w Vojvodinie? Powiedzcie, że się dziwicie. Proszę spełnijcie jedno z moich sennych marzeń. Na Francuza wpadłem w trzecim sezonie gry (jakżeby inaczej). Mój asystent stwierdził, że zechce grać w Polonii, więc od razu postanowiłem go sprowadzić. Kwota wywoławcza wynosiła jedynie 50 tysięcy euro. Jego klub (Brest) przyjął ofertę w wysokości 80 tysięcy euro. Tutaj zaczęły się schody. Nie byłem w stanie spełnić wymagań kontraktowych Le Talleca. Czekam na lepsze czasy. Może Damien skusi się w końcu na te marne kilkaset euro. Życie to nie jest bajka moi drodzy. Na początku gry Le Tallec jest zawodnikiem Stade Rennes i kosztuje 0 euro. Ekwiwalent za jego wyszkolenie wynosi 300 tysięcy euro. Niedużo jak na Francuza. Problem tkwi w tym, że Damienowi Polska zaczyna się podobać dopiero po jakimś czasie. Nie ma co się oszukiwać, kuszą go europejskie puchary. Wasza drużyna musi w nich grać, żeby Le Tallec zechciał ruszyć pupę. Wymagający jest chłopak. Pewnie chciałby w pakiecie dostać jeszcze jakąś zgrabną Polkę i małego pieska. Baton krymski jeden – zdenerwowałem się trochę. Tym razem zwalę winę na brak klimatyzacji w moim miejscu pracy i marker przyjemnie pachnący alkoholem. Damien Le Tallec urodził się 19 kwietnia 1990 roku w miejscowości Poissy. Jego starszym bratem jest znany z występów w Liverpoolu Anthony Le Tallec. Damien jest wychowankiem Le Havre AC. Klub ten darzy dużym sentymentem i kibicuje mu po dziś dzień. Młody piłkarz Stade Rennes grał i gra w juniorskich reprezentacjach Francji. Systematycznie czyni postępy i przeskakuje przez kolejne kategorie wiekowe. Kwestią czasu jest jego powołanie do kadry seniorów. Biały, rasowy napastnik na pewno przydałby się Trójkolorowym. Przyszłość reprezentacji kraju słynącego z odważnych żołnierzy i przepysznej kiełbasy podwawelskiej nie powinna rysować się w czarnych barwach. Le Tallec strzelił w dziecięcych reprezentacjach sporo bramek. Dobrze rokuje to na przyszłość. Szkoda tylko, że tak mało gra w swoim klubie. W FM-ie Damien (przypomniał mi się film „Omen”) nie rzuca się specjalnie w oczy. Jego atrybuty wyglądają mocno przeciętnie. Jest sprawny, szybki, zwinny, błyskotliwy, zdeterminowany i waleczny. Dobrze radzi sobie z grą bez piłki (te mrówkojadzie ruchy). Najmniejszych problemów nie sprawiają mu: gra głową, gra z pierwszej piłki, strzały z dystansu i wykańczanie akcji. Czas na napój energetyzujący. Czuję, że drętwieje mi prawa ręka. Na koniec coś budującego. Pozwolicie, że zacytuję sam siebie ”Praca sprawia mi wyjątkową radość. Czuję, że robię coś dobrego dla polskiego społeczeństwa. Duma mnie rozpiera, gdy widzę w supermarketach wspaniałe i soczyste polskie mięso, zdrową i przepięknie zieloną polską sałatę. Nie potrzebuję podwyżki pensji, nie potrzebuję premii i nagród. Czuję, że dzięki mnie Polska staje się lepszym krajem. By żyło się lepiej”. Ja naprawdę nie palę żadnego zioła. Halucynacje wywołują u mnie śmierdzące naftaliną panie w futrach, jeżdżące środkami miejskiej komunikacji.