- Motyla noga, gdzie jest ten ciemniak? Zimny styczniowy dzień, dworzec Warszawa Zachodnia. Na peronie stoją menedżer Legii Warszawa Euzebiusz i jego wierny skaut Maro. Niedługo ma nadjechać pociąg relacji Moskwa- Berlin. Znajduje się w nim jeden z najbardziej utalentowanych rosyjskich piłkarzy. Boss jest porządnie zdenerwowany, opóźnienie wynosi już jakieś 18 minut. - Debilu, może to Władywostok ? Berlin, tylko ty źle na mapę spojrzałeś? - Szefie, chyba wtedy byłby wcześniej. Euzebiusz darował sobie dyskusję. Jego skaut był idiotą, ale umiał wyłowić świetnych piłkarzy z otchłani syberyjskiej tajgi, mongolskich stepów czy koszar wodza Łukaszenki. Menedżer dał jakiemuś bachorowi autograf i postanowił skupić się na ważniejszych rzeczach. Pociąg w końcu nadjechał. Najpierw wylały się z niego baby z uroczymi torbami w kratę i ogromnymi biustami. Chyba tylko celnicy z Terespolu nie wiedzieli, że nie są to bujne, rosyjskie piersi, a źródło raka płuc dla jakichś paru tysięcy Polaków. Na końcu wyszedł on. Miał na sobie kurtkę Pumby z literkami AS i czarną torbę tej samej firmy. - To chyba ty jesteś tym nowym piłkarzem? Szufla. - Anton. Możemy jechać na trening? ? jego transfer był zaklepany parę miesięcy wcześniej, więc już podszkolił się w naszym ojczystym języku. W samochodzie Mara, Sosin zaczął o sobie opowiadać. - Wcześniej nie grałem za dużo. Tylko w rezerwach Zenitu. Wiecie jak to jest. Napięcie sięga Zenitu. Ha, ha! Widząc minę moją, a tym bardziej Mara zrezygnował ze swoich żartów. - Zwykle gram na środku, ale strzelić też potrafię. W rezerwach 4 bramki strzeliłem w 20 meczach. Fajna jest ta Domachowska. Nie wiem jak ona widzi tę piłkę - Anton znalazł pod siedzeniem stary numer Przeglądu Sportowego. - Co? - Jesteś z Petersburga? ? Maro szybko zmienił temat. - Tak, w Zenicie zaczynałem karierę. - Zeni..., aaa sięga Zenitu, dobre to! Z notatnika Bossa: "Dziś ze względu na pogodę trenowaliśmy na hali. Rzuciłem go na głęboką wodę. Gra na rozgrywającego. Chciałem zobaczyć, co umie". Cóż, Antek jest wyborny. Ma kapitalny przegląd pola, dobry drybling i strzały z dystansu. Umie zagrać z pierwszej piłki, świetnie współpracuje i wykańcza akcję (w swoim debiucie strzelił bramkę po cudownym rajdzie). Do tego jest szybki, zwinny, w pełni profesjonalny, lojalny wobec klubu i ambitny. Ten chłopak wie czego chce. A będzie jeszcze lepszy. Anton regularnie dostaje powołania do rosyjskiej młodzieżówki. Jego cena to około 150 tysięcy euro. Wyciągniecie go za dwukrotnie wyższą kwotę. Ekwiwalent w grę nie wchodzi, bo już na początku gry Antek ma "professional contract". Rosjanin spokojnie przeszedł do Legii Warszawa. Nie wiem jakby to wyglądało w klubach pokroju Odry Wodzisław czy Górnika Zabrze. Tak czy inaczej polecam Sosina każdemu menedżerowi lubiącemu uroczych rosyjskich chłopców zapatrzonych w biusty tenisistek.