Są tacy piłkarze, którzy nie powalają atrybutami, a jednak coś do nich przyciąga - są młodzi, uzdolnieni i przez skórę czuje się, że kiedyś mogą zdrowo namieszać. Czasem o ich zatrudnieniu decyduje przypadek, czasem chwila słabości, a czasem z różnych powodów zwyczajnie się ich pomija. Ale Ikera lepiej nie pomijać. O ile bowiem na dzień dobry z krzesła nie zwala, to po kilku latach może być lepiej mieć go u siebie niż przeciwko sobie. Hiszpan urodzony w Urniecie (lub w Hernani - FM kolejny raz udowadnia pewną niezależność w kwestii pochodzenia różnych grajków) to utalentowany napastnik zasilający szeregi Realu Sociedad. I wszystko byłoby cacy, ale jest jeden drobny szczegół - Iker to piłkarz o straszliwie losowych atrybutach. Na pewno jest całkiem błyskotliwy, dysponuje niezłym przyspieszeniem, dryblingiem i techniką, jako tako potrafi zachować się pod bramką i jest w miarę wszechstronny. Ma też niestety swoje minusy - fatalnie się ustawia, jest samolubny i leniwy, a w defensywie lepiej od niego spisywałby się worek gipsu. Poza tym jest od groma niewiadomych - począwszy od wagi, przez preferowaną nogę, aż po determinację. W zasadzie Ikera ratuje tylko potencjał, którego zapewne w pełni nie rozwinie. Jednak przy sporej ilości szczęścia i odpowiednim treningu może być z niego całkiem ciekawy napastnik.