Kocham zimę, uwielbiam jesień, od biedy zniosę lato - chociaż nie lubię słońca i wysokich temperatur, nie trawię za to przedwiośnia i wiosny. Te całe budzenie się do życia, świergoczące ptaszki, kwiatki na drzewach, zakochane pary, rozbierające się dziewczęta mnie dobijają. Albo się starzeję albo jestem totalnym ponurakiem. A może to depresja? Nie, chyba taki mam charakter. Czasami szczerze nienawidzę ludzi i całego świata. Na szczęście póki co jestem w całkiem niezłej formie. Gdyby tylko nie męczył mnie ból brzucha, nie trzęsły ręce i nie kręciło w głowie byłoby super. Dobrze, ze żylaków nie mam. Na wszelki wypadek sprawdzę. Nie, nie mam. Gra wiolonczela. Cristiano Teixeira to kolejny zawodnik, którego udało mi się ściągnąć do Polonii Warszawa. Jak wiecie moja przygoda z tym klubem nie była długa, ale kilku fajnych miśków zdążyłem ściągnąć. Uwielbiam przedsezonowe zakupy. Brazylijczyk jest młodym, zdolnym i wszechstronnym zawodnikiem. Bardzo dobrze radzi sobie zarówno w obronie jak i pomocy. Owszem zdarzają mu się błędy, ale wynikają one głównie z braku doświadczenia. Po kilku meczach nabierze pewności siebie i nie będzie na niego mocnych. Jest niewysoki (168 centymetrów wzrostu), szczupły (59 kilogramów), szybki, błyskotliwy i pracowity. Świetnie drybluje, dośrodkowuje, gra z pierwszej piłki, podaje i odbiera. Truizmem byłoby stwierdzenie, że przypomina Roberto Carlosa. Po rozwiązaniu umowy z Figueirense, Cristiano pozostaje bez zatrudnienia. Zainteresowanie nim jest znikome. Trochę mnie dziwi taki stan rzeczy. Taki zawodnik powinien być rozrywany. Na nasze szczęście nie jest. Bez problemu przejdzie do klubów z polskiej Ekstraklasy. Będzie wzmocnieniem każdego z nich. Profil zawodnika został opracowany w oparciu o podstawową bazę danych z łatki 10.2.0.