Zapewne wiecie, że kibicuję wszystkim warszawskim klubom. Nie czuję niechęci do nikogo. Nie interesują mnie konflikty i kosy. Mogę paradować zarówno w szaliku Legii jak i Polonii. Nie mam honoru? Jestem sprzedajną szmatą? Nie, po prostu nie widzę najmniejszego sensu w tych wszystkich dziecinnych wojnach klubowych. Szanujmy się wzajemnie a nie obrzucajmy błotem. W Football Managerze prowadziłem przez pewien czas Polonię Warszawa. Było naprawdę fajnie, do czasu kiedy mój komputer się poddał. Wspominałem już kilkakrotnie, że przez problemy z pamięcią musiałem zrezygnować z gry Blyth Spartans. Podobnie było z warszawskim klubem. Jednak zanim opuściłem Konwiktorską przeprowadziłem kilka naprawdę udanych transferów. Na pewno mogę do nich zaliczyć sprowadzenie Marcelo Santosa Oliveiry znanego jako Marcelinho. Chłopak nie ma rewelacyjnego PA, nie jest najmłodszy, ale to kawał solidnego skrzydłowego. Gdyby Polonia miała takiego zawodnika w rzeczywistości nie musiałby się martwić o ligowy byt. Brazylijczyk jest szybki, błyskotliwy i kreatywny. Świetnie podaje, dośrodkowuje, wykonuje stale fragmenty gry i strzela z dystansu. Uwielbia plasowane strzały, podkręca piłkę niczym David Beckham, imponuje stabilną formą. Niestety potrzebuje trochę czasu na aklimatyzację. Musi dużo grać, żeby pokazać pełnię możliwości. Marcelinho jest wolnym zawodnikiem. Bez problemu przejdzie do klubów z polskiej Ekstraklasy. Warto na niego postawić, szczególnie gdy nie dysponuje się gumowym budżetem transferowym. Profil zawodnika został opracowany w oparciu o podstawową bazę danych z łatki 10.2.0