„Kamil Kuzera, z nim ograsz wszystkich do zera” – tak śpiewają polscy kibice odwiedzający skromny, buraczany stadionik w Blyth. Ten chłopak to obowiązkowy zakup dla wszystkich miłośników ostrej symfonicznej jazdy w najniższych ligach angielskich. Mocny, twardy i agresywny niczym pinczer po konsumpcji przeterminowanych Delicji Szampańskich. Idealny do gry z angielskimi buldogami. „Bóg wybacza, Kamil nigdy” – to kolejne hasło miłośników Kuzery. O tak, potwierdzam to w pełni. Zawodnik Polonii nigdy nie odpuszcza. Niestety w związku z tym lubi kolekcjonować żółte i czerwone kartoniki. Ale co tam, w każdej drużynie potrzebny jest taki walczak. Kamil ma wszystko to, co obrońca mieć powinien. Jest dobrze zbudowany, ma mocną psychikę, znakomicie kryje, odbiera, gra głową i podaje. Nie zapomnijcie o karmieniu go wątróbką i płuckami. Na początku ma pewne braki związane z siłą. W Polonii mają cienką stołówkę, a w okolicach Konwiktorskiej nie ma żadnej knajpy z żarciem dla dzikich zwierzaków. Owszem można przejechać przez Most Gdański, przeskoczyć mur i podkraść nieco jedzenia z ZOO, ale do tego trzeba specjalisty w stylu Krwawego Ludwika D. Większych wad w przypadku Kuzery nie stwierdzono. Trzeba jedynie popracować nad stabilizacją jego formy. Oprócz gry w obronie Kamil całkiem przyjemnie radzi sobie w linii pomocy. Jest szybki, dobrze podaje i dośrodkowuje. Czego chcieć więcej? Chyba tego, żeby dołączył do naszej ekipy. Kuzera jest bardzo tani. Jego początkowa wartość wynosi 5 tys. euro. Spokojnie wyciągniecie go z Polonii za mniejszą sumę. Ja zapłaciłem za niego tysiąc funtów. To nieprawdopodobnie niska kwota. Kuzera to idealny zawodnik na prawą stronę obrony dla słabiutkich klubów.