Kostadinov to doskonały przykład na to, że bułgarska piłka ciągle ma się bardzo dobrze. A już najlepiej ma się, gdy jest daleko o samej Bułgarii. Jak widać Wielka Brytania jest ziemią obiecaną nie tylko dla Polaków. Bułgar miał szczęście, że trafił do Szkocji. Wokół sami przyjaźnie nastawieni ludzie, piękna przyroda, trochę dzikich zwierząt i od czasu do czasu pojawiające się mityczne stwory i ludożercy (pozdrowienia dla Rossiego). Branamir w ogóle nie zwraca na siebie uwagi. I bardzo dobrze. Przynajmniej nie biją się o niego tłumy klubów pod tytułem Real Madryt. Dzięki jego niepozorności możemy po cichutku do niego podejść, lekko walnąć go w potylicę i wywieźć jak najdalej od Edynburga. Nie będzie chciał podpisać kontraktu? Pokażcie mu zdjęcie Miss Polonia 2006, a od razu zmięknie mu rureczka. Kostadinov to kolejny zawodnik, który na początku nie prezentuje się specjalnie imponująco. To klasyka w przypadku młodych i utalentowanych zawodników rodem z Bułgarii. Są oni czymś w stylu brzydkich kaczątek (ekhem) zamieniających się w łabędzie. Kostadinov jest bardzo dobrze zbudowany fizycznie, do tego dochodzą determinacja i pracowitość. Cechy te znakomicie rokuje na przyszłość. Niestety trudno powiedzieć coś dobrego na temat jego atrybutów technicznych. Jedynie wykańczanie akcji ma na przyzwoitym poziomie. Nad Branamirem trzeba ostro popracować. W Szkocji nauczą go zasuwania po boisku ale raczej nie zrobią z niego wirtuoza techniki. To jest Wasza rola. Nazwisko Kostadinov zobowiązuje. Pamiętacie Emila? Spieszcie się, jeżeli chcecie sprowadzić Bułgara za grosze. Jego cena bardzo szybko rośnie. Hearts nie powinno robić specjalnych problemów z jego sprzedażą. Chłopak sprawdzi się prawie wszędzie, choć ja polecam go do ciut słabszych klubów. Pozwólcie mu grać, niech się rozwija niczym kaktus na parapecie.