30 marca 1987 roku w Białymstoku przyszedł na świat Adrianek. Już od małego wykazywał niebywały talent we wszelakich zabawach i grach zespołowych. Ponoć był nawet mistrzem osiedla w bierki wodne. Niestety zwichnięcie kciuka przekreśliło jego szanse na dalsze sukcesy w tej dyscyplinie i postanowił zostać piłkarzem. Już na początku swej gry na boiskach wiedział czego chce, biegając za piłką krzyczał „Tak, to ja chcę być Cafu! To ja będę polskim Cafu!”. Kiedy babcia pierwszy raz przyprowadziła go na trening Jagi, ówczesny trener trampkarzy nie mógł uwierzyć własnym oczom. Talent Gudewicza go oślepił. Adrianek podobno potrafił przebiec całe 35 metrów bez wywrócenia się! Mimo trudnych początków Adrian wyrósł na świetnego zawodnika, zawdzięcza to głównie swojej pracowitości, którą nabył oglądając codziennie Boba Budowniczego. Na boisku nigdy nie odstawia nogi, można nawet powiedzieć, że zawsze walczy do krwi ostatku. Jest stosunkowo szybki i wytrzymały, co czyni z niego znakomitego gracza. Gudewicza możecie wyciągnąć za niewielkie pieniądze. Gnije w rezerwach Jagiellonii, więc chętnie opuści „A moje miasto to Białystok, a moje życie to Białystok”. Przyjmie każdą rozsądną ofertę innego II ligowego klubu polskiego. Nie pogardzi także klubami ze słabszych lig europejskich.