W poprzednim odcinku
Złota Polska Jesień
Przed nami ostatnia prosta w tym roku. Terminarz nie należy do najłatwiejszych. Wszyscy przeciwnicy zajmują wysokie miejsca. Najniżej w tabeli znajduje się Kotwica, obecnie 8. w tabeli. Zagramy też z liderującą Miedzią, o czym już wspominałem. Humoru nie poprawia mi nasza forma. Nie wygraliśmy od 3 meczy, a przecież mierzyliśmy się ze słabszymi drużynami. W to wszystko wmieszał się jeszcze mecz z Ruchem w PP. Nie ukrywam, że prawdopodobnie zagramy go rezerwami.
Na papierze byliśmy faworytami. Mecz z Kotwicą nie siał paniki w naszych szeregach. Przygotowania do tego meczu przebiegały jak do każdego innego. Nie zlekceważyliśmy jednak oponenta jak poprzednich. Dołek formy był dla nas przebudzeniem, a głód wygrywania od nowa wstąpił w moich podopiecznych. Walczyliśmy o każdą piłkę, przyniosło to rezultaty. Zaangażowanie, umiejętności i wszystkie inne argumenty były po naszej stronie. Nie zabrakło też szczęścia. Wreszcie wygraliśmy. Uff, ulga.
Nie wiem, skąd prezes bierze tyle pieniędzy, ale nasze konto znowu wpłynęły hojne datki. Tym razem prawie 300 tys. euro! Stary prezes nawet nie próbował ratować klubowej kasy... Oby tylko prokuratura nie zaczęła przyglądać się finansom szefa...
Mecz z Ruchem był ciekawym wydarzeniem. Kibice mogli się przekonać czy mamy jakieś szanse z drużyną z czoła tabeli E-klasy. A co się ich tyczy - przyszło ich sporo. Mieliśmy to szczęście być gospodarzami. Dla fanów było to fajne przeżycie, mogli na własne oczy zobaczyć nie tak dawnego Mistrza Kraju, a obecnie drużynę radzącą sobie całkiem nieźle w LE. Naprawdę, chciałbym zagrać to spotkanie pierwszym składem, ale liga jest w tym momencie na 1. miejscu (a propos ligi - Miedź przegrała!). Na trybunach pojawił się prawie komplet widzów, 4,8 tysiąca. I był to mega szczęśliwy dla nich dzień! Ruch też zagrał rezerwami. Nasi rezerwowi jednak nie różnią się zbyt wiele od graczy pierwszego składu, czego nie może powiedzieć trener Chorzowian. Przechodząc do spotkania - cóż to był za mecz! Akcja za akcję, bramka za bramkę, emocje, emocje i jeszcze raz emocje! Więcej dobrych sytuacji miał co prawda Ruch, ale skuteczność była po naszej stronie. Sensacyjnie ograliśmy dużo sławniejszy i, co by nie mówić, lepszy zespół! 4:3!
W ćwierćfinale krajowego Pucharu zmierzymy się z Lechem. Znamy ich dobrze, bo jeszcze rok temu graliśmy z nimi w I Lidze. Półfinał stoi otworem!
Drużyna z Wałbrzycha zajmuje 5. miejsce w tabeli. "(...) ekipa z Wałbrzycha, absolutny debiutant I Ligi. Ostatni raz na "tak wysokim" szczeblu rozgrywek grali w sezonie 2021/22. Zajęli przedostatnie miejsce. Nie mają kim nas postraszyć." - tak o nich pisałem, a tu proszę - górna połowa tabeli! Nie zmienia to faktu, że powinniśmy ich rozjechać niczym walec. I faktycznie, tak było. Pierwszy mecz wygraliśmy 2:1, chociaż nie było to zbyt spektakularne zwycięstwo. Wtedy dopiero się rozkręcaliśmy, teraz - maszyna już wskoczyła na najwyższe obroty, wszystkie trybiki zaskoczyły. Bez problemów wygraliśmy. 5:1, pogrom.
Na ten mecz kibice czekali już od dawna, a data 11 listopada zaznaczona była w wielu kibicowskich kalendarzach. Wyjazd do Legnicy nie był jakimś tam zwykłym spotkaniem. To starcie mogło wyłonić Mistrza Jesieni, a w przyszłości - Mistrza I Ligi. Choć tytuł nie powala, a 2. miejsce też daje awans, to jednak jakoś tak przyjemniej awansować jako drużyna najlepsza. Z Miedzią mierzyliśmy się już w PP, ale to było co innego. Wtedy nikt nie grał na 100%. Teraz jest inaczej. Do lidera tracimy 2 punkty, więc zwycięstwo może pozwolić nam zakończyć jesień na 1. miejscu. Jedno jest pewne - nie będziemy grać na remis, bo stawka jest zbyt duża. Miedź zapewne też będzie chciała udowodnić, że zasłużenie przewodzi stawce, postawić kropkę nad "i".
Spotkanie rozczarowało. Pomimo wysokiej stawki, szumnych zapowiedzi i medialności spotkania, piłkarze zawiedli. Minuty leciały bardzo wolno, kibice przysypiali, piłkarze z resztą też. W 19. minucie skrzydłowy Miedzi dośrodkował w nasze pole karne, piłka była łatwa do wybicia, a mimo to zaspany, nieatakowany Brzyski wbił ją jakoś do naszej siatki. Miedź miała wynik, my nie mieliśmy pomysłu, chęci ani odwagi, żeby zaatakować. Splątane nogi. Drugą połowę najlepiej wymazać z pamięci, zmarnowane 45 minut. Co mądrzejsi kibice opuszczali stadion wcześniej, żeby uniknąć tłumów. Też bym tak chętnie zrobił. Zmiany, darcie mordy, przeklinanie, groźby, itp., nic nie pomogło. 0:1. Aha, w końcówce Lech dostał czerwień, aczkolwiek nic to nie zmieniło...
Rok kończyliśmy u siebie, przeciwko GKSowi Katowice. Przeciwnik z rodzaju tych niewymagających za dużo, ale też nie do zlekceważenia. Obie drużyny myślały już o przerwie zimowej i mecz chciały odbębnić. Rozluźnienie widać było szczególnie w szykach obronnych. Chcąc nie chcąc, stworzyliśmy razem całkiem niezłe widowisko. Bramek na pewno nie brakowało, bo było ich aż 7, a po ostatnim gwizdku wynik brzmiał "4:3".
Mniej czy bardziej udanie zakończyliśmy rundę jesienną. Szkoda porażki z Miedzią, bo remis najlepiej oddałby to, co działo, czy właściwie nie działo się na boisku. Nie jest jednak źle, ponieważ Miedź straciła punkty w ostatniej kolejce i w tym momencie mamy 3 punkty straty. Zresztą, co ja tu będę się rozpisywał, tabela powie Wam wszystko.
108 dni przerwy. Ponad 3 miesiące. Szkoda, że teraz pauzujemy, bo jesteśmy w formie. Jak to będzie za 108 dni? Cóż, przekonamy się!
Zimno, śnieg i te sprawy
19 listopada wszyscy zawodnicy rozjechali się na urlopy. Tak jak i rok temu, do klubu powrócą 29 grudnia. Głupota, mogliby równie dobrze wrócić 7 dni później, ale co ja mogę poradzić? Czym prędzej umówiłem sparingi, wyjedziemy m.in. do Słowacji na tournée. Trzeba szukać kibiców wszędzie, a zwiedzanie pobliskich krajów to dobra ku temu okazja. Możemy też pozwiedzać, pobawić się, a może jakiś zawodnik pomyli autobusy i przyjedzie do Polski?
Ja? Ja przejrzałem raporty sporządzone przez moich scoutów przez pół roku, wybrałem kilku interesujących piłkarzy, poleciłem sporządzenie bardziej szczegółowych raportów na ich temat, a potem udałem się na miesięczny urlop. Do klubu zamierzałem wrócić dopiero po świętach.
Mój urlop przebiegał bez zakłóceń. Po powrocie do pracy okazało się, że klub otrzymał od prezesa prezent pod choinkę - 170 tys. euro. Pytanie za 100 pkt. brzmi: "Skąd on bierze te wszystkie pieniądze?". Pan Pawlak zainwestował już ponad pół miliona. Chyba faktycznie traktuje serio ten klub.
Czekały już na mnie prawie gotowe raporty scoutów na temat poleconych przeze mnie napastników. Niestety, większość wybrała przedłużenie kontraktu ze swoimi klubami. Dwóch zawodników wszakże udało mi się zaklepać. Byłoby ich trzech, ale zabrakło funduszy. Jeden z nich będzie dla nas grał dopiero od czerwca, ale Kevin Whelan dołączył do nas już teraz. Brakuje mu ogrania, ale ogólnie rzecz biorąc - będzie dla nas ogromnym wzmocnieniem.
Rozdano nagrody indywidualne. W kwestii Złotej Piłki i nagrody dla Najlepszego Piłkarza Roku nic się nie zmieniło. Ponownie wygrał Juan Ignacio Islas Casares. Złotym Chłopcem wybrano Kenana Salesevica.
I na tym zakończymy dzisiejszy wpis. Dalsze transfery, mecze towarzyskie i, mam nadzieję, wpłaty prezesa w kolejnym epizodzie. Pozdrawiam i dziękuję za uwagę.
Dodałem sondę, z góry dzięki za udział.
Polska, 2035/2036
[#1] - Wyrwanie się z amatorskiej rzeczywistości: rezerwy klubów Ekstraklasy to kolosy na glinianych nogach dla byłych Okręgowców
Manifest użytkownika siwek
Krok w bok i dwa do przodu - recenzja Football Managera 2019
Nie lubię wygrywać
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ