Gordon Strachan siedzi w swoim domowym zaciszu, wlewa sobie do szklanki Singletona i próbuje już drugi miesiąc zapomnieć o sprawcy jego upodlenia, obiekcie jego zemsty, Robercie Lewandowskim. Gdyby nie najlepszy piłkarz w Polsce, Gordon byłby w alkoholowym szale nie z powodu smutku, lecz ciesząc się po awansie do EURO 2016. Przeklinając wszystko na czym świat stoi, rudy z wściekłości selekcjoner reprezentacji Szkocji w głębi duszy wie, że potrzebował tylko jednej rzeczy do osiągnięcia sukcesu. Andrew Robertsona na środku obrony. Niestety dla Strachana, defensor Hull woli śmigać po lewej flance.  Młody piłkarz roku w Szkocji sezonu 2013/14 zbudował swoją reputację dynamicznego nowoczesnego lewego obrońcy dzięki ciężkiej pracy i determinacji. To jego dwie najmocniejsze strony, zatem możecie być pewni że zawsze będzie starał się dać z siebie wszystko. Szybki, zwinny i sprawny, jak running back w futbolu amerykańskim. Cechuje się również wysokim poziomem koncentracji i w miarę dobrze się ustawia. Jeśli chodzi o atrybuty techniczne, to lepiej atakuje niż broni, także nawet nie piszcie że jest drwalem, bo jeden z jego potężnych strzałów z dystansu może dosięgnąć waszej przemądrzałej głowy. Dobrze dośrodkowuje, ma w swoim arsenale kilka zwodów, a na wszelki wypadek radzi sobie również z odbieraniem piłki. Dajcie Hull kilkanaście milionów €, Andrew podajcie futbolówkę i patrzcie, jak ucieka z nią lewym skrzydłem po czym pakuje do siatki pięknym strzałem. On będzie jeszcze lepszy.