2014/2015
Przez cały okres wakacyjny intensywnie poszukiwałem lepszego pracodawcy. Niestety, prawie żaden klub nie był zainteresowany moimi usługami. Jeśli już pojawiała się śladowa chęć zatrudnienia mnie w roli managera, na przeszkodzie stawała kwota odszkodowania jaką trzeba było zapłacić za mój transfer. No cóż, póki co nazwisko John Doe nie wzbudzało większych emocji w świecie futbolu.
Postanowiłem więc skupić się na pracy w Stockport Couty z nadzieją na to, iż dobre wyniki z drużyną The Hatters otworzą przede mną dzwi do poważniejszego klubu.
W poprzednim sezonie zespół udowodnił, że stać go na walkę o miejsce barażowe, jednak nie byłem do końca zadowolony z kształtu kadry.
Edgeley Park opuścili: Ryan Jones(Grimsby, za darmo), Stephen O’Halloran(wolny transfer), James Tunnicliffe(wolny transfer), Aman Verma(wolny transfer), Iain Howard(Stafford, za darmo), Rhys Turner(wolny transfer), Brandon Windsor(wolny transfer).
Skład uzupełnili:
Andy Warrington - niezwykle wprawiony golkiper z doświadczeniem zarówno w ligach zawodowych, jak i półamatorskich; za wychowanka York City drużyna Buxton skasowała £7,5 tys.
Lewis Hunt - przyzwoity defensor mogący grać zarówno w środku, jak i na boku obrony; wychowanek Derby Couty prawie całą karierę spędził w ligach zawodowych; sprowadzony za darmo z Chester.
Gethin Jones - solidny i niezwykle doświadczony środkowy obrońca rodem z Walii; większość swej przygody z futbolem spędził w półamatorskim zespole Bath City; przyszedł z wolnego transferu.
David Lynch - młody i niezwykle utalentowany środkowy pomocnik; wychowanek Burnley spędził ostatnie lata na przeróżnych wyporzyczeniach; sprowadzony za darmo z Workington.
Conal Platt - bardzo dobry irlandzki lewoskrzydłowy; pierwsze kroki stawiał w drużynie Liverpool FC, jednak przez całą karierę grał wyłącznie w ligach półzawodowych; sprowadzony za darmo ze Stalybridge.
Ryan Kendall - solidny napastnik, który zdobył dotychczas 75 ligowych goli(aż 36 w swoim najlepszym sezonie); przyszedł za darmo z North Ferriby.
Jamie Reed - wychowanek Wrexham to niezwykle bramkostrzelny napastnik, który dotychczas pokonywał bramkarzy aż 97 razy; najlepiej wiodło mu się w walijskiej Ekstraklasie; sprowadzony z wolnego transferu.
Udało mi się też nieco usprawnić sztab szkoleniowy. Do staffu dołączyli: Paul Hilton(asystent), Matthew Wells(trener), Dennis Oli(scout).
SPARINGI
Mecze w okresie przygotowawczym nie wyglądały zbyt dobrze. Drużyna grała po prostu słabo. Nagminne błędy w defensywie i kompletny brak pomysłu na rozegranie w przednich formacjach spędzały mi sen z powiek. Wiedziałem jednak, że dysponujemy lepszym składem niż w poprzednim sezonie, więc kluczem do sukcesu było odpowiednie zgranie. Nad tym też głównie pracowaliśmy.
MECZE
Sezon rozpoczynaliśmy od domowego spotkania z drużyną Workington, która w poprzedniej kampanii zajęła 12 miejsce. Póki co dyspozycja The Hatters była dla mnie zagadką, więc spodziewałem się każdego rostrzygnięcia.
Mecz był niezwykle wyrównany, jednak wynik nieco zaskakiwał.
W sezon weszliśmy jednak dobrze.
Na szczególne wyróżnienie zasługiwał nasz napastnik Jamie Reed, który strzelał gola za golem. Wydawać by się mogło, że przerasta on umiejętnościami całą Skrill North. Niestety odpadliśmy szybko z Pucharu Anglii. Nie były to jednak rozgrywki priorytetowe.
Choć gra nie była idealna, miałem pełne prawo, by z optymizmem patrzeć w przyszłość. Bieg wydarzeń zaskoczył jednak wszystkich.
http://i.imgur.com/7brKRgv.png
Po meczu z Bury Town Prezes wezwał mnie do swojego gabinetu. Przekaz był jasny - albo gra zespołu się poprawi, albo Stockport Couty poszuka nowego szkoleniowca.
By zachować posadę, musiałem zdobyć z The Hatters co najmniej 9 punktów w 5 kolejnych meczach. Postanowiłem zmienić nieco ustawienie zespołu. Od teraz mieliśmy grać starym, dobrym(?) 4-4-2, które wciąż było powszechnie stosowane na angielskich boiskach. Niestety, formacja z 3 obrońcami nie sprawdzała się zbytnio przeciwko topornemu brytyjskiemu stylowi gry, Nie było też sensu zagęszczać środka pola, gdyż żaden z rywali nie zwracał uwagi na ten sektor boiska. Kick'n rush - ot cała filozofia Skrill North.
Oddałem też wszystkie obowiązki swojemu asystentowi, gdyż widać było, że facet zna się na rzeczy.
Zaczęło się bardzo obiecująco. Dwa wysokie i pewne wyjazdowe zwycięstwa rozpalały iskierkę nadziei na poprawę.
Niestety, nieco taktycznej świerzości nie wystarczyło na dwa kolejne spotkania.
Przygotowując się do domowego meczu z Barrow miałem nóż na gardle. Frustrację spotengował fakt, iż ostatecznie spotkanie miało się odbyć w innym terminie. Wszystko z powodu ulewy.
Musieliśmy więc szybko zmienić plany i już kilka dni później udać się na Wetherby Road, by stawić czoło 14 w tabeli Harrogate.
Wynik:
http://i.imgur.com/5KOJhZJ.png
PODSUMOWANIE
Na Edgerley Park spędziłem ledwie 363 dni, a przygoda z The Hatters zakończyła się kompletną klapą. Początki były obiecujące, jednak przesadziłem chyba z rewolucją kadrową. Poza tym nie do końca wpasowałem się taktycznie w brytyjski styl gry. Człowiek uczy się całe życie.
Koniec końców, John Doe zmieni jednak pracodawcę. Szkoda tylko, że w takich okolicznościach...
Zapraszam do komentowania i oceniania oraz udziału w sondzie!
Pozdrawiam!
W FM 2018 piłkarze będą mogli ujawniać że są homoseksualistami
Od Zera Do Bohatera
Krok w bok i dwa do przodu - recenzja Football Managera 2019
Nie lubię wygrywać
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ