|
Na początek krótka notka dla osób, które być może po raz pierwszy czytają serię blogów zatytułowanych „3 w 1“. Otóż podczas jednej kariery prowadzę trzy różne drużyny:
1/ Jako LUCAS Mahdi Czyżycki - Real Madryt, który ma za zadanie grupować najlepszych piłkarzy świata i zdobywać jak najwięcej trofeów.
2 i 3/ Jako Łukasz Czyżycki - reprezentację Polski oraz Hoffenheim, klub który ma pełnić rolę szkółki dla wyróżniających się polskich piłkarzy. Pełne wprowadzenie do tej kariery możecie znaleźć tutaj:
|
REAL MADRYT
Pierwszy sezon "pracy" w królewskim klubie nie przyniósł żadnego trofeum, pozwolił natomiast zdiagnozować słabe punkty zespołu. I - wedle mojej oceny - należało zrezygnować z Marcelo oraz Xabiego Alonso. Diagnoza okazała się słuszna. Dobry w ataku, lecz przeciętny w defensywie Marcelo zastąpiony został przez twardego jak skała Kolumbijczyka Álvareza Balantę, a Xabiego Alonso zluzował Lucas Romero. Powiem Wam, że nigdy nie rozumiałem podziwu dla Alonso. Wiadomo - ma doskonałe długie podanie, potrafi też dograć prostopadłą piłkę, ale - na Boga! - jest przeraźliwie wolny i archaiczny w swoim futbolu! Przypomina mi brazylijskiego pomocnika z lat 80-tych Toninho Cerezo. Piłkarz ten był podstawowym ogniwem „Canarinhos“ na Mundialu 1982, ale ja „podziwiałem“ go dopiero w roku 1992, gdy reprezentował Sampdorię Genua. Uwierzcie - większego „hamulcowego“ nie widziałem w całym swoim życiu... Mało zwrotny, dostojny, nudny... Co prawda miał wtedy już 37 lat, ale... tak jakoś kojarzy mi się z Xabim Alonso.
Wracając do wirtualnego Realu - kolejną zmianą było zdecydowane postawienie na Isco, kosztem Modrić’a, który usiadł na ławce. Zmodyfikowałem też nieco taktykę rezygnując z dwóch ustawionych obok siebie defpomów; jednego przesunąłem wyżej, na pozycję nr 8. Wszystkie te korekty dały piorunujący efekt! Ligę wygraliśmy z 14 punktami przewagi nad Barcą a przede wszystkim - triumfowaliśmy w Champios League! Rok wcześniej też dotarliśmy do finału, lecz bezdyskusyjnie ulegliśmy Manchesterowi United. Tym razem ten sam przeciwnik nie miał z nami w decydującym meczu większych szans i po hat-tricku wielkiego Cristiano Ronaldo pokonaliśmy ich 3-1. Jedyna rysa na bardzo udanym sezonie to odpadnięcie w półfinale Pucharu Hiszpanii po dwóch remisach z Villarreal. Co ciekawe - z tym samym przeciwnikiem nie poradziliśmy sobie także rok wcześniej i to na tym samym etapie rozgrywek. Na domiar złego winowajcą był ten sam piłkarz - Pepe. Dla tego gracza nie ma już miejsca w Realu i na pewno się z nim pożegnam. Należy dodać, że świetnie wprowadził się do drużyny młody Adnan Januzaj, który był pierwszym rezerwowym. 18 goli i 22 asysty we wszystkich meczach ma swoją wymowę! Przyszłość przed Belgiem rysuje się doprawdy kosmiczna!
Wyniki:
HOFFENHEIM
Akcja „polonizowania“ Hoffenheim idzie zgodnie z planem. Sezon 2014/15 miał dwa oblicza - słabą jesień i zdecydowanie lepszą wiosnę. Jesienią zbyt odważnie postawiłem na 17-letniego Kownackiego, który nie był jeszcze gotów aby opierać na nim grę ofensywną. I drużyna w pewnym momencie była nawet blisko strefy spadkowej, a gazety zaczęły spekulować o moim zwolnieniu.
Wszystko odmieniło się w momencie styczniowego zakupu (za rekordowe 11,5 mln. euro) Arkadiusza Milika. Piłkarz ten zaliczył doskonałą rundę wiosenną (13 goli) a drużyna była o krok od awansu do europejskich pucharów! Ostatecznie się nie udało, ale 8 miejsce to i tak postęp w porównaniu do sezonu ubiegłego (11 lokata). Dobrym ruchem okazał się zakup Dybaly (12 goli, 5 asyst), stałe postępy czyni Kamiński, pewnym punktem drużyny jest twardy Krychowiak a wypożyczeni z Realu Madryt Allione i Silva dodają „polskiej“ drużynie południowoamerykańskiego poloru. Osobne słówko należy się stoperowi Niklasowi Süle - ten dziwiętnastoletni chłopak zapowiada się na gracza światowej klasy! I pomyśleć, że gdyby nie Football Manager, to nawet nie wiedziałbym o jego istnieniu!
Wyniki:
POLSKA
Po niezwykłych emocjach związanych z Mundialem w Brazylii (możecie o nim poczytać tutaj: Mój Mundial) - pełni nadziei przystąpiliśmy do eliminacji Euro’2016.
Jesienią 2014 roku występy Polski były albo dobre, albo bardzo dobre. Odnieśliśmy cztery zwycięstwa w meczach towarzyskich (z Danią, Uzbekistanem, Szwecją i Szwajcarią) a także wywalczyliśmy cztery punkty w eliminacjach mistrzostw Europy, remisując na wyjeździe z Norwegią i wysoko pokonując Gruzję. Ogólnie mundialowy rok był niezwykle udany - przegraliśmy tylko jeden mecz (z Urugwajem na MŚ). Co prawda ta odosobniona porażka sprawiła, że nie wyszliśmy z mundialowej grupy, ale i tak były przesłanki do optymizmu.
Tymczasem wiosna 2015 przyniosła gorzkie rozczarowanie... Cóż z tego, że znów wygrywaliśmy towarzyskie próby (Łotwa, Węgry), skoro w spotkaniach o bardzo ważne punkty nie powiększyliśmy dorobku... Porażkę z Anglią na Wembley można zrozumieć, lecz największej wpadki pod moją batutą - już nie. Kompromitujące 0-1 z Litwą w Warszawie poważnie skomplikowało nasze plany związane z awansem na Euro’2016. Oczywiście mogę się tłumaczyć, że spotkanie z Liwinami zostało rozegrane miesiąc po zakończeniu sezonu w Niemczech i poziom ogrania zawodników był na poziomie 60%, że głupią czerwoną kartkę zobaczył Boenisch ale... nie chcę się wybielać! Mając w składzie m.in. Roberta Lewandowskiego, który po raz drugi z rzędu wywalczył koronę króla strzelców w Bundeslidze - powinniśmy ten mecz wygrać z zamkniętymi oczami... Pozostaje wiara i świadomość, że w eliminacjach jeszcze nie wszystko stracone!
Słowa kluczowe:
3 w 1
Hoffenheim
LUCAS Mahdi Czyżycki
Polska
Real Madryt
Łukasz Czyżycki
Kocioł jadu
Słaby blog na poziomie, najgorszy blog na świecie
W FM 2018 piłkarze będą mogli ujawniać że są homoseksualistami
Od Zera Do Bohatera
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ