Słoneczny poranek, leżałem sobie w łóżko kompletnie wyczerpany.          

-Francji Ci się zachciało, zamiast siedzieć w Polsce. Teraz robiłbym sobie po 8h a nie zapieprzał jak wól na obczyźnie.. Wszystko miało być fajne - piękny Paryż, miła atmosfera w zespole, elastyczne godziny pracy... Co to za elastyczne godziny pracy, robisz 24h by dostać 12 godzin odpoczynku i znowu do pracy. Parodia jakaś.

Na takich rozmowach ze sobą spędzał mi poranek gdy nagle zadzwonił telefon.

-Czy mam przyjemność z Panem Michałem? - zapytał miły głos w słuchawce. 

-Zdaję się że tak - odpowiedziałem.    

-To świetnie gdyż mam dla Pana wspaniałą ofertę...                                   

-Nie potrzebuje miksera - przerwałem mojej rozmówczyni w połowie zdania. 

-Nie o to chodzi, dzwonie do Pana w sprawie podania jakie nam Pan dostarczył jakiś czas temu.        

-Jakieś szczegóły, można prosić ?         

-Dzwonię w imieniu zarządu klubu Paris FC, około 3 miesięcy temu otrzymaliśmy Pańskie podanie o pracę. Jako, że odszedł nasz poprzedni trener, zarząd zdecydował się na podpisanie umowy z Panem. Rozmowa kwalifikacyjna odbędzie się dzisiaj o 12.00. Mamy nadzieje iż Pan przyjdzie.                                                                                                   

-yyyy... oczywiście że będę - odpowiedziałem po czym się rozłączyłem.

Dostałem prace? Jako menadżer? Niemożliwe! Wybiegłem z pokoju i zacząłem biegać jak szalony po mieszkaniu. Kwestią czasu było tylko pojawienie się na korytarzu mojego sublokatora. Jego wzrok mówił sam za siebie.

-Czy Ciebie kompletnie popieprzyło. Jest 8 rano, a Ciebie na jakieś świętowanie zbiera?

-Dostałem pracę! 

-Od kiedy do praca na zmywaku wzbudza taką euforie                       

-Nie na zmywaku, będę pracował w klubie!

-Jako ochroniarz? Z Twoja posturą to nie za bardzo...

-Jako menadżer w klubie. W klubie piłkarskim idioto.

-Przecież chyba nawet Ty nie pamiętałeś o tym, ze składałeś tam podanie. 

-A jednak oni Pamiętali i zadzwonili. O 12.00 mam spotaknie, muszę się przygotować - rzuciłem, po czym poszedłem do swojego pokoju.

3 godziny póżźniej byłem w wyznaczonym miejscu. Zobaczyłem tam świetny stadion dobrą bazę treningową. Budynek klubowy znajdował się nie opodal więc, po chwili zwiedzania, musiałem się udać - być może - na najważniejsze spotkanie w moim życiu. Nerwowo szarpnąłem z klamkę po czym moim oczą ukazał się bardzo schludnie wykonany korytarz. Przy jednej z ścian stało biurko przy którym urzędowała sekretarka. Po chwili namysłu stałem przy niej, mówiąc, ze przyszedłem w sprawie spotkania o pracę i chciałbym sie dowiedzieć czy jest prezes.             

-Prezes jest w gabinecie - odpowiedział ten sam głos co rano w słuchawce.

Kolejna krótka chwila do namysłu, po czym byłem już w gabinecie Prezesa.

-Witam, Pan jest pewnie tym trenerem z Polski, miło mi niech Pan usiądzie    Usiadłem, a Pan w garniturze mówił dalej.

-Od lat chcemy powrócic do Ligue 2, niestety nam się to nie udaje. Sprowadziłem juz wielu trenerów lecz żaden nawet się nie zbliżył do drugiej ligi. Dlatego zdecydowałem sie powierzyć ta funkcje Panu, gdyż jest Pan szkoleniowcem, ktory na pewno będzie odczuwał głód sukcesu. Nie mamy nic do stracenia, wiec zaryzykowaliśmy i postawilismy na Pana.

-Miło mi - sucho odparłem.

-Tak więc myślę iż Pan przyjmie naszą propozycję.

-Oczywiscie - była to kolejna moja błyskotliwa wypowiedź. W duchu zastaniawialem sie jak to mozliwe, że tak wszystko szybko się potoczyło, gdzie jakieś castingi, kandydaci itp.

-Tak wiec - głos prezesa przerwał moje bezsensowne myśli - oferujemy Panu kontrakt o wartości 675 euro tygodniowo - w tym momencie przeszedłem w stan absolutnej nirwany  - myślę że oferta Panu odpowiada. 

-Oczywiscie, i cieszę się że będę mógł tu pracować - odparłem ciesząc sie, że będę zarabial wiecej o 500 euro niz w tej zakichanej fabryce.                       

-Tak więc niech Pan przejdzie do swojego gabinetu. Dostaje Pan wolna ręke w wybraniu sztabu szkoleniowego. Na transfery dostanie pan 110tys. euro a budżet będzie wynosił 11 tys. Życze miłej pracy, do widzenia!                       

-Do widzenia

Po wyjściu z gabinetu prezesa, moja euforia nie dobiegała końca. Szybko zlokalizowałem swój gabinet, po czym wygodnie ulokowałem sie w fotelu. Po chwili przyszedł do mnei asystent, ktory przedstawił raport o zespole. Najlepszym wg. niego graczem był Selim Boualda. Jednocześnie oświadczył iż musi odejść z zespołu z powodów rodzinych. Ostatnia informacja jaką mi przekazał była godzina mojej pierwszej konferencji prasowej. Korzystajac jeszcze z chwili czasu przejząłem dokładnie finanse, po czym okazało sie, że ze 110 tys euro na tansfery zostanie mi 40. Po prostu mieliśmy dziure w budżecie płacowym. Wychodząc z gabinetu na spotkanie, poleciłem sekretarce, umieszczenia ogłoszenia o poszukiwaniu asystenta i tranera. Następnie udałem sie do budynku lokalnych mediów. Wchodząc na sale nie spodziewałem sie tłumów. Ale to co zobaczyłem na miejscu przeszło moje najsmielsze oczekiwania. Znajdował sie tam 1 (słownie jeden) dzienikarz.

-Pan tak z wyboru czy pod przymusem? zapytałem                                         

-Z wyboru - odparł - są duze kluby  jak i te małe - każde maja kibców.

Po chwili odpowiedziałem na kilka pytań, oczywiście wypowiadałem sie w samych superlatywach o wszystkim. Gdy konferencja sie skończyła postanowiłem pójśc do domu. Podczas drogi powrotenj myślałem o wzmocnienaich, oraz o pierwszym sparingu, ktory miał sie odbyć za niecały tydzień...