O 18-letnim Wojciechu Pawłowskim głośno zrobiło się na przełomie września i października, kiedy z powodu choroby Sebastiana Małkowskiego przebojem wdarł się do bramki Lechii Gdańsk i w sześciu kolejnych spotkaniach wpuścił tylko jednego gola. Początek wielkiej kariery? A może tylko "runda życia", zdarzająca się wielu polskim ligowcom? Szanse na świetlaną przyszłość Pawłowski ma z pewnością w Football Managerze. Aby z czystym sumieniem móc nazwać go zawodnikiem prezentującym solidny poziom ligowy (albo nawet międzynarodowy!), potrzeba jednak trochę czasu. Na początku jest bowiem nieopierzonym juniorem z zerowym doświadczeniem i atrybutami w żaden sposób nie wyróżniającymi się spośród polskich kolegów po fachu. Na swoim przykładzie mogę stwierdzić, że w ciągu kilku lat Pawłowski robi ogromny postęp. W górę idą u niego przede wszystkim refleks, skoczność, a co za tym idzie - gra w powietrzu. Sprowadzenie go do Polonii Warszawa traktowałem jako inwestycję na kolejne lata, a tymczasem już po paru miesiącach Michał Gliwa oglądał poczynania swojego młodszego kolegi z ławki rezerwowych, a Sebastian Przyrowski wobec braku możliwości regularnych występów opuścił klub. Dobrą wiadomość dla wszystkich grających menadżerów jest fakt, że kontrakt Pawłowskiego z Lechią wygasa 31 grudnia 2011 roku. Oznacza to, że już w momencie rozpoczęcia gry (no dobra, kilka dni później, bo gra zaczyna się bodajże 20 czerwca) można zaproponować mu podpisanie umowy ze swoim klubem.