W kwestii talentów zawsze lubiłem dwie rzeczy - znajdywanie perełek na totalnym wygwizdowie, gdzie diabeł mówi dobranoc i nie ubiera się u Prady, a także wyciąganie przyszłych gwiazd futbolu z wielkich klubów, zupełnie nieświadomych kogo się pozbywają. Lorenzo to zdecydowanie ta druga kategoria. Lorenzo to urodzony w małym miasteczku Cividale del Friuli defensywny pomocnik. Ambitny i uzdolniony młodzian systematycznie piął się po drabinie kariery - poczynając od drużyny Audace San Leonardo, poprzez Donatello dotarł wreszcie do ekipy juniorskiej Interu Mediolan i w tym klubie pozostaje do dziś. Nadal nie wybił się ponad Primaverę, ale spokojnie, ma czas. A jeśli potencjałem faktycznie dorównuje swojemu wirtualnemu alter-ego, to z czasem może stać się podstawowym graczem Nerazzurrich. Chociaż Crisetig jest graczem bardzo młodym to od samego początku imponuje przygotowaniem psychicznym - poza pracowitością i determinacją w oczy rzuca się umiejętność współpracy i ustawiania się, ale inne atrybuty także się są niskie. Niejeden senior mógłby tego pozazdrościć. Niestety w innych aspektach nie jest już tak różowo - fizycznie Włoch pozostawia jeszcze sporo do życzenia, a i technicznie w ziemię nie wbija. Owszem, jest całkiem wszechstronny i solidnie gra z pierwszej piłki, ale to w zasadzie wszystko. Martwi zwłaszcza mierna umiejętność strzelania z dystansu. Ale ciężko oczekiwać od juniora, że będzie od razu piłkarzem kompletnym. Lorenzo to inwestycja długofalowa - otoczony dobrą opieką ma szanse rozwinąć się w świetnego pomocnika. Jeśli tylko uda Ci się go przekonać do opuszczenia Interu, możesz po kilku latach mieć z tego chłopaka dużo radości.