Ponoć jeśli jakiś człowiek w Brazylii powie swoim rodzicom, że chce zostać drugim Roberto Carlosem ci za karę wysyłają go na pół roku do Boliwii żeby przemyślał swoją przyszłość. Naprawdę! Jest rozczarowaniem dla swojej rodziny, która oficjalnie wpisuje go na listę straconych dla futbolu. Inaczej było jednak z Zecą. Ten 21-letni syn Paranavai, miejscowości w stanie Parana od dziecka chciał biegać po lewej flance i być całkiem niezłym w tym fachu. Rodzice zrozumieli że nie da się go przekonać do zostania lekarzem bądź ofensywnym pomocnikiem i pozwolili mu kontynuować swoją przygodę. I tak Zeca został zwycięzcą Mistrzostw Stanowych Stanu Sao Paulo i graczem z potencjałem do bycia 3 w kolei obrońcą reprezentacji Brazylii. Piłkarz Santosu jest dobry we wszystkim, co jednak nie oznacza, że jest do niczego. Ma niezłe przyspieszenie i potrafi je utrzymać na dłuższym dystansie. Dobrze gra bez piłki, co jest bardzo przydatne piłkarzowi, który dostanie futbolówkę raz na dwadzieścia osiem minut meczu. Znakomicie nauczył się także natychmiast oddawać piłkę po jej otrzymaniu - czy to w formie prostego podania, czy też za sprawą dośrodkowania. Od biedy potrafi również przedryblować kilku zawodników, w końcu jest Brazylijczykiem, a oni się z tym rodzą. Przyzwoicie radzi sobie w odbiorze, chociaż jest Brazylijczykiem, a oni się z tym nie rodzą.  Jeśli gracie brazylijskim klubem piłki nożnej, wystarczy zaledwie 23 miliony € żeby wykupić go bez negocjacji z pazernym Santosem. Jeśli gracie klubem z Europy, powinno wystarczyć znacznie mniej, a i wymagania Zeci nie powinny być wysokie. Polecam i pozdrawiam.