7 milionów euro - tyle przyjdzie nam zapłacić za paragwajskiego geniusza, grającego w holenderskim NEC, Edgara Barreto. Ktoś powie, że jest to cena wysoka, jak na tak młodego i zapewne słabego gracza. Haczyk jest w tym, iż Barreto wcale nie jest słaby... Przy pierwszym podejściu, widząc, co chłopak robi na samym treningu, strzeliłem, będąc w gigantycznym szoku, gustownego karpika. Patrzę sobie i co widzę? Bardzo słabe wyrzuty z autu (2). I to jest jedyna rzecz, do której właściwie mogę się przyczepić. Wspaniale wykonywane rzuty karne, rożne, wolne, strzały z dystansu również na wysokim poziomie. Jak na Paragwajczyka przystało, czaruje swoją techniką. Dryblingi już tylko przyzwoite, jak na gracza tego formatu. Barreto jest wspaniałym materiałem na kapitana. Współpraca oraz znaczenie na wysokim poziomie, dużo gorzej jednak z walecznością. In plus jednak należy zaliczyć pracowitość oraz ustawianie się. Pozostałe parametry na średnim poziomie, nie schodzą jednak poniżej 11. Fizycznie Edgar jest piłkarzem dość średnim. Wysoka naturalna sprawność, wspaniała równowaga oraz wytrzymałość kontrastują z niską zwinnością, skocznością, siłą i szybkością. Przyśpieszenie również nie te, którego się spodziewałem. Wszystko dalej na poziomie conajmniej 11, jedynie skoczność na 10. Niewątpliwie gigantyczną zaletą Barreto jest jego umiejętność grania obiema nogami na tym samym, wspaniałym poziomie. Niska podatność na kontuzję, wysoki współczynnik ważnych meczy oraz średnia wszechstonność robi z niego gracza prawie kompletnego. Barreto czuje się najlepiej na prawej i środkowej pomocy. Jak ognia unika lewej flanki. Niestety, prawoskrzydłowy z niego dość średni, dlatego radzę wystawiać go na środku pomocy lub trochę za napastnikami. Wtedy pokaże w pełni swój naprawdę duży potencjał. Na koniec chciałbym wspomnieć managerom z Wysp Brytyjskich, iż wspaniały Paragwajczyk ma również obywatelstwo włoskie, dzięki czemu kwestia work permittu odchodzi w zapomnienie.