Po tygodniu czekały nas spotkania kwalifikacyjne do Ligi Mistrzów. Naszym pierwszym rywalem był litewski klub FK Troki. Zwycięzca tego dwumeczu miał mierzyć się z kimś z pary Apoel Nikozja lub Cchinwali.
Pierwszego naszego rywala odprawiliśmy do Litwy zwyciężając aż 7:0, a na wyjeździe wystawiając rezerwy wygraliśmy już 3:1. Kolejnym rywalem okazał się Apoel Nikozja. Znowu, powtórka z rozrywki. Pierwszy mecz wygraliśmy gładko 6:0, a do Cypru pojechaliśmy rezerwowym składem i znowu wygraliśmy tym razem 2:1. W barażach do LM trafiliśmy na FC Steaua, choć znowu Celtic był w naszym zasięgu do wylosowania.
Spotkanie w Poznaniu przebiegało po naszej myśli, choć szybko straciliśmy bramkę. Autorami aż 3 bramek byli piłkarze z Rumunii. Tudorie zainkasował nam 2 bramki, a my odpowiedzieliśmy samobójczym trafieniem Papp-a oraz bramką Saponjic-a. Niestety straciliśmy na własnym stadionie aż 2 bramki, co trochę skomplikowało naszą sytuację na mecz wyjazdowy.
Nadszedł czas na rewanż w Rumunii. Zivkovic wyprowadził nas na prowadzenie już w 32'. Zadowoleni z wyniku zwolniliśmy tempo gry, ale zostaliśmy skarceni po bramce Kharj-i z kontrataku w 60'. Dobrze rozegrana przez nasz zespół akcja, kończy się rzutem karnym dla nas. Do jedenastki podszedł Grujic, niestety spudłował. Fatalnie, co ? Nie mogłem uwierzyć w to, że Serb to zepsuł. Na pomoc przyszedł nam jednak nasz wychowanek. Szybko wykonany rzut z autu zaraz po chybieniu karnego przynosi nam bramkę. Ceesay wyrzucił do Zivkovic-a, a ten dośrodkował wprost na nos Kownackiego, który wpakował piłkę do bramki i prowadziliśmy. Wiedzieliśmy, że teraz aby bezpośrednio awansować Steaua potrzebowała już 2 bramek. Cofnęliśmy się, ale kontrolowaliśmy grę i wytrzymaliśmy do końca spotkania. Panowie, znowu się udało. Może teraz ta kwalifikacja z roku na rok stanie się tradycją ? Oby.
Jak się później okazało trafiliśmy do grupy LM z Juventusem, który bronił tytułu. Kolejnymi rywalami byli FC Porto i Fenerbahce.
Na inaugurację sezonu zagraliśmy z beniaminkiem z Bydgoszczy, którym dobrze życzyłem przed sezonem, gdyż pochodzę z okolic i często bywam na ich spotkaniach. Ale na boisku nie było miejsca dla litości, kompletna dominacja i pewne zwycięstwo 2:0. Fantastycznie w sezon wszedł nowo sprowadzony Kapustka, który pokazał się z dobrej gry już w el. LM. Drugą bramkę w końcówce spotkania zdobył Grujic - autor pudła z jedenastki, które mogło nas kosztować odpadnięcie z LM.
W innym spotkaniu podejmowaliśmy Wisłę, która w zeszłym sezonie napsuła nam sporo krwi. O dziwo to Wiślacy wyszli na prowadzenie za sprawą Guerrier-a, ale jeszcze przed przerwą wyrównał Kownacki. W drugiej połowie bramkę zdobył Balic, a wynik ustalił ponownie trafiając do bramki rywala Kownacki.
Pierwsze spotkania w grupie, na początek oczywiście zwycięzca poprzedniej edycji LM. We Włoszech przegraliśmy 3:1, chociaż gdyby nie wypożyczony z Atletico Lucas, mogłoby być lepiej, bo to on zawinił przy pierwszych 2 bramkach. Bramkę honorową zdobył Vilhena.
W rewanżu z Juventusem polegliśmy 4:1, gola zdobył Andrija Zivkovic.
Mecz u siebie z Porto niestety także przegraliśmy, tym razem 0:1. Popełniłem błąd przyznaję. Długo zwlekałem ze zmianą Douglasa, który miał na swoim koncie żółtą kartkę, a w 59' zamienił ją na czerwoną. Od tamtego zaczęliśmy rozpaczliwą obronę, ale w końcówce Yacine Brahimi zdobył gola wartego 3 pkt.
W rewanżu z portugalczykami również przegraliśmy 0:1.
Wreszcie przyszedł jakiś pozytyw w naszej grze w Europie. Dominowaliśmy nad Turkami, ale wygrać się nie udało. Szybka bramka Robina van Persiego trochę nad przytłoczyła. Przed przerwą jednak Kownacki zdążył jeszcze wyrównać, a na drugą połowę wyszliśmy ofensywnie nastawienie rozmową w szatni, jednak Turcy nie dali sobie wbić już żadnej bramki.
W rewanżu z Fenerbahce zremisowaliśmy 2:2 po bramkach Vilheny i Zivkovica.
Juventus broniący tytułu nie poległ ani razu, jednocześnie aż 3 razy remisując i 3 razy zwyciężając. Porto konsekwentnie wykorzystało wpadki Fenerbahce z Lechitami i awansowali spokojnie z 2 miejsca. Turcy zagrają jednak tylko w LE.
Nasz dorobek punktowy podwoił się w stosunku do poprzedniego sezonu, czyżby w następnym sezonie znowu "tylko" się podwoił ? A może to by wystarczyło na grę w fazie pucharowej LE ?
Po próbie podbijania europejskich boisk miejsce miała powtórka z rozrywki. W ćwierćfinale Pucharu Polski znowu trafiamy na Ruch Chorzów. Pierwsze spotkanie zakończyło się wynikiem 0:0, a w rewanżu stało się dokładnie to co przed rokiem. Wyeliminowali nas, znowu strzelając tylko 1 gola. Naszym katem tym razem okazał się Michał Efir.
We wcześniejszych fazach wyeliminowaliśmy Znicz Pruszków (4:1) oraz Nadwiślan Góra (2:1).
Nie da się ukryć, że w okresie meczy fazy grupowej Ligi Mistrzów zaprezentowaliśmy fatalną serię remisów. Aż 5 takich spotkań z rzędu zdarzyło się ekipie z Poznania. W Ekstraklasie pomimo fatalnej formy mimo wszystko dość konsekwentnie wygrywając minimalnie swoje mecze, przeplatając je remisami i porażkami.
Po odpadnięciu z Pucharu Polski czekała nas 2 miesięczna przerwa zimowa. A w międzyczasie otworzyło się zimowe okienko transferowe. W okienku tym pożegnaliśmy z klubu Vilhene oraz Saponjica. Serb pokłócił się ze mną i poszedł do mediów, aby wywołać swój transfer. Nie chciałem nikogo trzymać na siłę i rujnować morali naszych zawodników. Postanowiłem wystawić go na listę transferową, a kwota jaką za niego oczekiwałem to 5 mln €. Jednak już na drugi dzień odezwało się do nas z ofertą Malmo FF. Szwedzi zaoferowali za Serba 4 mln €. Zgodziłem się i później już się nie widzieliśmy więcej z Saponjicem. Natomiast po Vilhene zgłosił się Werder Brema, odrazu aktywując jego klauzulę wykupu, wynoszącą 8 mln €. Nie miałem nic do powiedzenia, a holender odszedł do Niemiec w poszukiwaniu wielkiej kariery.
Mając w kieszeni 12 mln € postanowiłem przescautować rynek głównie w poszukiwaniu napastnika. Zauważyłem niezadowolonego zawodnika Ajaxu. Arek Milik oczekiwał od holendrów więcej szans gry w 1 zespole. Złożyłem zapytanie w sprawie transferu Polaka, a Ajax zażądał 9 mln €. Zgodziłem się, bo pieniądze były, a na gwałt potrzebowałem napastnika, zdecydowanie lepszego od Kownackiego który marnował multum okazji. Milik nie miał zbyt dużych wymagań finansowych i zgodził się na wypłatę w wysokości 12 tyś. € tygodniowo.
Dodatkowo wypożyczyć udało się także z Realu
Drągowskiego do końca przyszłego sezonu.
W międzyczasie rozegraliśmy 2 spotkania towarzyskie, aby zawodnicy po długiej przerwie poczuli zapach murawy. Pierwsze spotkanie zaaranżowałem z średniakiem, w którym zremisowaliśmy 1:1 po bramce Jevtica. W ostatnim sparingu rozgromiliśmy słabszego przeciwnika aż 10:0. Milik wychodzący w podstawie, błysnął i już w debiucie ustrzelił hat-tricka.
Jak się później okazało Milik potrafił wnieść do naszej gry coś, czego Kownacki i Saponjic nie byli w stanie zrobić, głównie ze względu na ich młody wiek i małe doświadczenie.
Pierwsze spotkanie ligowe po przerwie zimowej zagraliśmy z Wisłą Kraków. Przeważaliśmy, mieliśmy swoje sytuacje, Wiślacy też. Jednak głównym aktorem został Milik. Polak świetnie wykończył akcję sam na sam z bramkarzem Białej Gwiazdy. Otrzymując prostopadłe podanie od Zivkovica już od połowy boiska pędził z piłka mając przed sobą tylko bramkarza. Zrobił coś, co Saponjic i Kownacki marnują na potęgę, strzelając wprost w bramkarza. Milik mocnym strzałem po długim słupku wyprowadził Lecha na prowadzenie.
Na bułgarskiej tym razem podejmowaliśmy derbowego rywala ze Szczecina. Rozbiliśmy portowców aż 5:0, Milik znowu szybko zdobył 2 bramki, a do przerwy prowadziliśmy aż 4:0. Postanowiłem wpuścić Kownackiego, żeby łapał minuty na boisku i prawdopodobnie zabrałem tym Arkowi kolejnego hat-tricka w barwach Kolejorza.
Przed ostatnie spotkanie fazy zasadniczej było jubileuszowym meczem Damiana Vinee jako menedżera Lecha. Było to bowiem jego 100 spotkanie za sterami klubu, które Kolejorz zgodnie z oczekiwaniami wygrał, choć długo się męczył. Autor cudów na Bułgarskiej, Vinee mógł być po tym meczu zachwycony zwycięstwem, które na stronę zespołu z Poznania przechylił Dawid Kownacki, który w przerwie zastąpił Milika.
Ostatnie spotkanie fazy zasadniczej zagraliśmy w Warszawie. Pewnie wygraliśmy z Legią aż 3:0 po bramkach Formelli, Milika oraz Rybusa, byłego zawodnika zespołu z Łazienkowskiej.
Oto nasza świetna seria zwycięstw oraz tabela ligowa.
Zaskoczenia ? Beniaminek z Bydgoszczy, bliski mojemu sercu ma spokojny byt w lidze znajdując się w grupie mistrzowskiej. Lechia Gdańsk, nie zdołała wyciągnąć wniosków z poprzedniego sezonu i znowu musiała będzie walczyć o utrzymanie. Rewelacja poprzedniego sezonu - Termalica okupuje ostatnie miejsce i musi zacząć wygrywać chcąc utrzymać się w lidze.
Polska, 2016/2017
Liga Mistrzów dla każdego! Faza Grupowa 2021-2022
Handluj z tym!
[#1] - Wyrwanie się z amatorskiej rzeczywistości: rezerwy klubów Ekstraklasy to kolosy na glinianych nogach dla byłych Okręgowców
Manifest użytkownika siwek
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ