G jak gracz meczu,
czyli mała zagwozdka tej edycji. Błąd czy wspieranie zawodników o usposobieniu defensywnym? Pewnie wielu z Was już zauważyło, że bardzo często ocena meczowa bocznych obrońców (najczęściej jest to prawy defensor) i defensywnych pomocników wydaje się zawyżona i to dosyć znacznie. Sam podawałem kilka przykładów, gdy boczni obrońcy zaliczają choćby jedną asystę lub po prostu zachowują czyste konto, mają ocenę wyższą niż napastnik, który zaliczył 2 bramki lub bramkę i dwie asysty. Zdarzał się też przypadek, gdy defensywny pomocnik (regista) zaliczał błąd przy bramce rywali, a mimo to osiągał średnią powyżej 8,0.
Wydaje mi się, że jest to trochę niesprawiedliwe w stosunku do napastników i bramkarzy, którzy też są w stanie wybronić kilka setek i uderzeń w światło bramki, a ocenę dostaną w okolicach 7,0., a na pewno te oceny nie są adekwatne do formy. Ale (bo zawsze musi być jakieś, choć niekoniecznie na początku zdania) pamiętacie co było w poprzedniej edycji? Było dokładnie na odwrót! To defensywni gracze byli pokrzywdzeni, a ofensywni byli faworyzowani.
Tylko czy to dobrze, że SI przechodzi w jedną skrajność z drugiej? I tak, i nie. Tak, bo widać że wprowadzają zmiany i nie dostajemy identycznego produktu z zaktualizowanymi składami co roku. Nie, bo gra powinna być zbalansowana i nie promować, żadnego rozwiązania. Gracz defensywny zagrał beznadziejny mecz, ale zaliczył gola lub asystę? Zasługuje na niską ocenę. Napastnik nie strzelił gola, ale zaliczył asystę lub po prostu robił to czego od niego oczekiwaliśmy? Dajmy mu wysoką ocenę, jeżeli nie popełnił błędu i nie marnował sytuacji. To samo się tyczy taktyki i preferowanego stylu ustawień, ale to temat na inną okazję. Zostańmy przy ocenach pomeczowych i miejmy nadzieję, że SI w końcu trafi z produktem idealnie wyważonym dla każdego.
Zapraszam do dyskusji - jakie Wy macie przemyślenia na temat ocen?
Witajcie znowu, tak mnie naszło i postanowiłem pisać trochę krócej, żeby Wam się lepiej i szybciej czytało. Przykład ttso dobrze to obrazuje, więc spodziewajcie się blogów podobnej długości, ewentualnie trochę dłuższych, ale raczej mniej mięsistych 
.
Drugi sezon zakończyliśmy prawie pełnym sukcesem. Prawie robi wielką różnicę, ale Mistrzami Polski zostaliśmy, fazę grupową Ligi Mistrzów osiągnęliśmy, więc można nam wybaczyć odpadnięcie z Pucharu Polski już na etapie ćwierćfinału. Zapowiedziałem też ofensywę transferową porównywalną do żołnierzy szturmujących burdel. Słowa dotrzymałem, burdel zdobyłem i teraz zamierzam przedstawić Wam panienki zastane na kanapach rynku transferowym.
Pierwsze kąski były z działu darmowe, czasem stare, czasem młode, ale zdrowe i niebite. Z tej sekcji jako pierwszy zameldował się jeden z hitów transferowych - Ruben Loftus-Cheek.
Przyznam się, że ten transfer jest niesamowity. Gracz, który ma zadatki na światowej klasy środkowego pomocnika, grał w Chelsea, ale tam w tym dziwnym świecie (wygenerowanym) nie znalazł sobie miejsca, więc przeszedł do nas z radością. Zdołaliśmy go wyhaczyć dzięki dobremu scoutingowi i cieszymy się bardzo. Football-fiction w pełnej krasie.
Drugi w tej kategorii zawodnik jest może mniej znany, ale porządny i za darmo, więc wziąłem. Uhu, też poczuliście jak zajechało cebulą? Więc to tylko ja cebulacze? Przedstawiam Wam - Souleymane Doukara.
Może nie pierwszej świeżości, ale z oczu mu dobrze patrzy, a i braki mniejszości etnicznych musiały zostać uzupełnione po odejściu Sarkiego. W napadzie, zwłaszcza przy ostatnich ubytkach i formie pewnego eks-warszawskiego frędzla, będzie naszym podstawowym odgrywającym. Szykuje się nowa taktyka!
Trzeci, w pełnym smogu Krakowie, melduje się piękny i powabny - Martin Kobylański.
Niemiec polskiego pochodzenia, Polak pochodzenia krzyżackiego - co to za różnica, gdy pojawia się u nas taki znakomity młody zawodnik. Będzie u nas grał jako klasyczna dyszka, troszkę cofnięty, bo w drugiej linii.
I czwarty zawodnik, w pełni pasujący do kategorii darmowy, stary, ale niebity; hit nad hitami - Fabio Quagliarella. Fanfary!
Pod względem reputacji - transfer niesamowity, pod względem umiejętności - transfer zajebisty, choć szybkość już nie ta. Dam mu szansę w pierwszym składzie, bo taka gwiazda to przyciągnie kibiców, podniesie dochody ze sprzedaży koszulek, a i w Ekstraklasie powinien namieszać. Go Quagsire, go!
Teraz przechodzimy do innej kategorii. Czas na egzotyczne, luksusowe i drogie piłkarzyny. Pierwszym przedstawicielem w tym gatunku stał się Rasmus Thelander.
Za niewiele ponad jedną bańkę euro przybył do nas doświadczony i kozacki Duńczyk. Kozacki pod względem atrybutów i wzrostu, bo przez brak zdjęcia nie jestem w stanie zobaczyć, czy ma osełedec, czy nie. W Ekstraklasie będzie robił furorę i tak jakoś już nie żal mi braku Guzmicsa.
Kolejnym naszym nabytkiem, młodym wilkiem obrony, choć starszym od osobnika powyżej został Sergiu Muth.
Słabszy, ale też dobry i tańszy, bo nasza sakiewka skurczyła się tylko o 3/4 miliona euro. Dałem mu robotę, godziwe wynagrodzenie, więc nie będzie musiał w wolnym czasie siedzieć na skrzyżowaniach z kartonikiem "I need a Dollar". I nie chodzi tu o rozpowszechnianie muzyki.
Teraz czas na wzmocnienie środka pola, bo ile może tam biegać sam Krzysiu z Urygą. Zmieniamy taktykę, środek pola musi być porządny, więc zza portugalskiej granicy zakupiliśmy posiłki. Do posiłków dorzucili nam dwóch kopaczy. Najpierw pojawił się Pelé.
Oczywiście ostudzę wasze podniecenie. Tamten Pele już się zestarzał i nie był Portugalczykiem. Ten natomiast jest oczywiście tylko wyrobnikiem w porównaniu do gwiazdy Brazylii, ale na poziomie Ekstraklasy jest zawodnikiem świetnym, wręcz gwiazdą porównywalną do Jarzębiny.
Drugi koleżka, dorzucony do pary i towarzystwa, jest duuużo lepszy, wręcz nieziemski. Proszę Państwa, oto miś Sérgio Olivera.
Nasz rekordowy zakup, wart 2,4 miliona nowych złotych, znaczy euro. Krzysio Mączyński może mu raczej buty czyścić, ale zobaczymy, czy zmotywuje się do gry z naszymi kopaczami.
Ostatnim, który może się jako tako zaliczyć do tej ekskluzywnej kategorii, jest Chorwat - Mirko Marić.
Młody, może namieszać w lidze, ale jeszcze nie teraz. Postanowił zostać w swoim starym klubie do końca sezonu. No, a raczej dostał takie polecenie partyjne ode mnie. Zobaczymy, czy te 250 tysięcy euro się spłaci.
Czas więc na ostatnią kategorię w naszym dzisiejszym teleturnieju "Co to za wzmocnienie?". Zostały jeszcze dwa utwory do odsłonięcia w zakrytym polu "młodzi i wymyśleni". Po ilu nutkach odgadlibyście, że wzmocniłem się jeszcze dwoma newgenami wartymi w sumie 350 kafli (bynajmniej nie łazienkowych) - Markiem Oczko i Mateuszem Wojciechowskim (jak wstawić hiperłącze w tym nowym panelu?). Ups, zdradziłem zakończenie, ale mieliście trudne zadanie.
W następnym odcinku przedstawię Wam taktykę oraz może parę innych rzeczy z nadchodzącego sezonu. Będzie mniej screenów, ale to przez to, że mnie dzisiaj poniosło z ich liczbą. Wybaczcie.
Bonus: Tak oto stuknęła mi 50 (czytajcie: pięćdziesiątka). Manifestów oczywiście, tak to dalej jestem młody i przystojny jak Ferdynand Kiepski. Szał, bo zacząłem pisać na początku maja zeszłego roku. Do tego niedługo stuknie mi druga rocznica założenia konta (refleksje a'la Bolson), ale to dopiero rok mojego świadomego pobytu i aktywności na stronie. Czas leci.
Polska, 2017/2018
Słowa kluczowe:
FM 2016
Polska
LOTTO Ekstraklasa
Wisła Kraków
2017/2018
alfabet
analfabeta
Do zobaczenia w niebiańskiej jedenastce, Commins! [5]
Słaby blog na poziomie, najgorszy blog na świecie
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ