Poważne granie rozpoczynaliśmy z grubej rury, bowiem na Stadio Marcantonio Bentegodi zawitać miał ubiegłoroczny zwycięzca Pucharu Włoch i świeżo upieczony triumfator Supercoppa Italiana - S.S. Lazio.
PRZED MECZEM
Jak wykazała wstępna analiza, menedżer Biancocelesti najchętniej korzysta z ustawienia 4-1-4-1 preferując grę skrzydłami oraz bezpośrednie podania, stąd niemal wszyscy zawodnicy mogący grać na bokach(zarówno obrońcy, jak i pomocnicy) uwielbiają "grę przy linii", czy też "ataki z piłką skrzydłem".
Móżgiem drużyny wydaje się być natomiast defensywny pomocnik, który oprócz roli stricte asekuracyjnej dla dwóch środkowych obrońców ma "dyktować tempo gry" i "zagrywać długie piłki" do szeroko ustawionych partnerów.
W ataku osamotniony snajper, wspierany dwoma uniwersalnymi środkowymi pomocnikami, predestynowany jest głównie do wykańczania akcji po dośrodkowaniach, jednak w razie konieczności potrafi też rozegrać piłkę lub popisać się rajdem.
Wszystko mniej więcej sprowadza się do poniższego schematu.
Po tak grającej drużynie należy się spodziewać nawałnicy dośrodkowań w pole karne zarówno spod linii końcowej, jak i z głębi pola, dlatego ważne jest, by "wysoko" obstawić strefę oznaczoną na obrazku literką "A". Nie można zapominieć również o utrudnianiu życia skrzydłowym, dzięki czemu ich wrzutki będą mniej dokładne.
W ataku natomiast jedyną nadzieją wydają się wolne przestrzenie, które za swoimi plecami mogą zostawiać ofensywnie usposobieni boczni obrońcy. Wyciągnięcie w te strefy, oznaczone na rysunku literkami "B" i "C", mniej ruchliwych środkowych defensorów daje szansę na stworzenie miejsca do wejścia bez kryciaz głębi pola w szesnastkę.
Juventus vs Lazio(0:1)
Obejrzany przeze mnie mecz Superpucharu Włoch tylko potwierdził w/w przypiuszczenia.
Głównym architektem boiskowych poczynań S.S. Lazio był natomiast najbardziej cofnięty z graczy środka pola, który często podchodził pod obrońców, by odbierać od nich piłki, przez co zaliczył blisko 30% więcej kontaktów z futbolówką od otaczających go partnerów.
Na szczęscie, prawdziwe okazały się też prognozy dotyczące ofensywnej gry bocznych obrońców.
Jak widać na załączonym obrazku, za ich plecami aż roi się od miejsca dla szybkich skrzydłowych, którzy z powodzeniem wygrają niejeden pojedynek biegowy z mniej zwrotnymi środkowymi defensorami, tym bardziej że cofnięty pomocnik zdaje się nieco mniej przejmować asekuracją, niż zakładałem.
Jeśli chodzi o stałe fragmenty gry, dało się zauważyć, że większość rzutów rożnych bita jest w okolice piątego metra, gdzie ustawiony jest jeden z wysokich graczy.
Warto więc pokryć tę strefę boiska, by zmniejszyć zagrożenie podczas SFG.
Niestety, drużyna Juventusu nie wywalczyła sobie ani jednego(!) kornera, dlatego w ofensywie będziemy musieli improwizować.
♦♦♦
A oto schemat gry pozwalający zneutralizować mocne strony oraz wykorzystać słabości drużyny Lazio.
I w przełożeniu na język Football Managera wraz z krótkim opisem kluczowych ról.
1 & 4. Zawodnicy, których jedynym zadaniem ma być uprzykrzanie życia szybkim skrzydłowym rywali i zmuszanie ich do niedokładności, stąd funkcja "obrona" gwarantująca dobre zabezpieczenie wolnego pola za plecami.
2 & 3. Kluczowi gracze defensywy mający cierpliwie czekać na przecinanie i wybijanie dośrodkowywanych piłek, dlatego też najlepiej ustawić ich w linii.
5 & 7. Pomocnicy, którzy oprócz walki w środku pola i asekuracji skrzydeł powinni umieć podłączyć się do ataku, by wykończyć akcję w szesnastce.
6. Defensywnie usposobiony gracz środka, pilnujący wychodzących do przodu pomocników rywali tak, by nie miely zbyt dużo swobody.
8. "Człowiek instytucja" w proponowanym ustawieniu, który powinien nie tylko wbiegać w wolne przestrzenie między obrońcami, ale i absorbować uwagę najbardziej cofniętego pomocnika, a także atakować go pressingiem w fazie obrony. W miarę potrzeby może stać się również głównym rozgrywającym drużyny.
9 & 10. Dwa najważniejsze ogniwa gry ofensywnej mające za zadanie czyhać przy linii bocznej na piłki zagrywane za plecy wysuniętych beków, a następnie przebojowym rajdem zdobyć nieco przestrzeni do kończącego podania, dośrodkowania lub strzału.
♦♦♦
Jeśli chodzi o ogólny sposób gry, najlepiej sprawdzi się kontratak, który pozwoli złapać drużynę Lazio "na wykroku", stąd m. in. "wyższe tempo", "więcej dyscypliny", "trzymanie się pozycji", czy "krycie na dystans".
Jako że Biancocelesti korzystają głównie z szybkich skrzydłowych pomocne okażą się również polecenia "cofnięcie do obrony" oraz "szersze pole gry", dzięki którym można zabezpieczyć odpowiednio - przestrzeń za plecami obrońców(by skrzydłowi nie mieli się gdzie rozpędzić) oraz boczne sektory boiska(by zawodnicy grali bliżej szeroko ustawionych rywali).
W tym momencie warto poruszyć też kwestię poleceń idywidualnych dla zawodników, których nie należy traktować wyłącznie jako środka do wymuszenia na graczu konkretnych zachowań, ale również - a może przede wszystkim - jako narzędzia do maskowania słabych stron i eksponowania mocnych. Przykładowo, jeśli obrońca ma słaby atrybut "odbioru", powinien unikać wślizgów, stąd "ostrożniej atakuj piłkę"; jeśli gracz ofensywny słabo "wykańcza akcję", nie powinien zbyt często strzelać("rzadziej strzelaj"); jeśli zawodnik dobrze "kryje", powinien to robić krótko("krótkie krycie") etc.
MECZ
Przyznaję, decyzje personalne Vladimira Petkovicia nieco mnie zaskoczyły, tym niemniej nasz plan gry nie uległ zmianie, gdyż wstawienie na pozycję defensywnego pomocnika drwala będącego de facto stoperem mogło tylko jeszcze bardziej uwydatnić potrzebę gry bezpośrednimi podaniami.
By zneutralizować zagrożenie płynące z bocznych sektorów boiska poleciłem swoim zawodnikom jak najczęsciej "krótko kryć" skrzydłowych oraz pozostałych przeciwników mogących znaleźć się w polu karnym na wykończenie dośrodkowania. Równocześnie zakazałem wszelkiego pressingu na graczach operujących przy linii bocznej po to, by obrońcy nie dali się wyciągnąć zbyt wysoko, a następnie wyprzedzić. Z kolei dośrodkowania z głębi pola bocznych defensorów rywala wydawały się łatwym łupem dla będących w polu karnym zawodników Hellas.
Niezwykle troskliwą opieką postanowiłem otoczyć również niezbyt uzdolnionego technicznie defensywnego pomocnika, stąd "pressing i krótkie krycie - zawsze" oraz "agresywny odbiór". Stoperów natomiast opuściłem całkowicie.
♦♦♦
Konsekwentna realizacja poleceń taktycznych sprawiła, że większość sztandarowych akcji Lazio kończyła się w ten sposób:
Z kolei gdy Vladimir Petkovic postanowił wprowadzić nieco zamieszania zmieniając skrzydłowych miejscami, pomocne okazało się spychanie graczy do linii bocznej przy pomocy polecenia "wymuszaj grę słabszą nogą".
W ofensywie zaś sporo miejsca mieli nasi najbardziej wysunięci, szeroko ustawieni zawodnicy, którzy raz po raz wbiegali za plecy ofensywnie usposobionych bocznych obrońców rywala stwarzając dużo zagrożenia w kontrataku.
W 67 minucie miał miejsce najlepszy z nich, co w konsekwencji doprowadziło do gola dla Hellas Verona.
Oczywiście, bramka padła po wywalczonym w ten sposób rzucie rożnym, w kuriozalnych okolicznościach, które nie miają nic wspólnego z zagadnieniami taktycznymi.
Po tych wydarzeniach menedżer Lazio wprowadził do linii ataku kolejnego wysokiego gracza(4-4-2), co zwiastowało jeszcze większą nawałnicę dośrodkowań. Postanowiłem więc przesunąć najbardziej defensywnego z pomocników w pole karne, by zagęscić tę część boiska.
Jak ktoś mądry powiedział - tylko idiota może robić to samo i liczyć na inny efekt, dlatego też Bancocelesti nadal nie stanowili zagrożenia dla naszej bramki.
W 78 minucie miał miejsce kolejny absurdalny stały fragment gry... tym razem gola z rzutu rożnego zdobyło Lazio.
Dosłownie w następnej akcji wyprowadziliśmy kolejny groźny kontratak...
PO MECZU
Tradycyjnie po zakończeniu meczu warto przeprowadzić analizę statystyczną, by sprawdzić, jak prezentowały się w liczbach założenia taktyczne.
1. Krótkie krycie skrzydłowych.
Jak widać na załączonym obrazku, boczni zawodnicy Lazio nie mieli w tym meczu łatwego życia. Niemal każde z dziesiątka dośrodkowań było nieudane, a to przecież ich najgroźniejsza broń. Z resztą cieżko wrzucać, gdy w polu karnym nie ma zbyt dużo graczy na wykończenie akcji, a jeśli już jacyś są, to pieczałowicie pilnowani. Innymi słowy... dramat jak chuj.
2. Ogólne założenia.
Komentarz chyba zbędny...
PODSUMOWANIE
Pozbawieni swoich największych atutów Biancocelesti nie znaleźli innego pomysłu na grę, co musiało skończyć się desperackimi próbami strzałów z dystansu. My natomiast groźnie kontratakowalismy i gdybyśmy mieli odrobinę więcej szczęścia i - przede wszystkim - umiejętności, schodzilibyśmy do szatni ze spokojnym 3:0. A tak - tylko remis, choć przed meczem wielu brałoby ten wynik w ciemno. Najważniesze, że po raz kolejny moje założenia okazały się skuteczne.Zobaczymy, co będzie dalej!
Wyznaczając scouta do obserwacji następnego rywala, zwracaj uwagę na wartość atrybutu Wiedza taktyczna. Dzięki temu będzie on w stanie trafnie zasugerować rodzaj treningu przedmeczowego oraz proponowane ustawienie.
Krok w bok i dwa do przodu - recenzja Football Managera 2019
Nie lubię wygrywać
Do zobaczenia w niebiańskiej jedenastce, Commins! [5]
Słaby blog na poziomie, najgorszy blog na świecie
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ