"Tak, tak, rozumiem.......dziękuję za informację....do widzenia" - legł na łóżku cisnąc pięści w wyrazie bezsilności. Telefon najwyraźniej go obudził, o której poszedł spać? Jak wrócił do domu? Gdzie był? W ostatnim czasie coraz częściej zadawał sobie te pytania. Dni zlewały się w jedną wielką egzystencjalną nicość. Wstawał, użalał się nad sobą, truł ludziom na społecznościówkach, bo przecież coś z wolnym czasem trzeba robić, po czym przechodził do standardowego etapu swojego życia "mam najgorzej i nic się nie da zrobić". Dziwne zachowanie jak na kogoś kto w towarzystwie był jego duszą, zawsze z celną ripostą, zawsze z dobrym humorem, emanujący pewnością siebie, kogoś kto mógłby godzinami opowiadać o "Zaklinaczu Czasu" Mitcha Alboma i o tym jak ta książka zmieniła jego życie, cytować co lepsze fragmenty z książek Nicka Vujicica czy Anthonego Robbinsa , pokazywać jakim jest zwycięzcą, co lepsze zmieniać życie innych, pobudzać ich do działania bleh kaprys losu... a w nocy? Chlał na umór, imprezował i bawił się w przelotne znajomości z laskami tak samo beznadziejnymi jak on, szukającymi akceptacji w pierwszych lepszych ramionach "mogło być gorzej pomyślał, mogłem być brzydki, nudny, mogłem być jak inni, mogłem czytać Coelho" kolejna próba okłamywania siebie, chociaż w to jest dobry, level ekspert, wyższy stopień wtajemniczenia - Joda to pikuś. Wszystkie jego problemy wiązały się chyba właśnie z narcystyczną naturą, która mijała w momencie gdy nie miał przed kim być zajebisty, nie miał przed kim udowadniać, stawał przed sobą i widział nic, człowiek maska, Harvey Dent w najgorszej postaci. Dni się zlewały, na dobrą sprawę nie wiedział nawet jaki jest dziś "na pewno coś w tygodniu, w weekendy nie dzwonią", omiótł na szybko pokój, chociaż wzrok nadal wskazywał poważne uszkodzenie błędnika. Porozrzucane rzeczy, gazety, puszki i butelki, to nie pokój to melina pomyślał może później posprząta "wiadomo, że zrobi to ktoś inny, mózg jednak nadal walczył czasem nadal potrafił mieć zrywy". Dopił resztki napoju z najbliżej wyrzuconej butelki wykonując przy tym minimum ruchów po czym przewrócił się na bok, mruknął jeszcze pod nosem "jebane słońce" i zasnął. Była w końcu dopiero 14. Mimo uważania siebie za jednostkę wybitną, której jak na złość wyjątkowo nie idzie w każdej dziedzinie życia przez nieprawdopodobną wręcz dawkę pecha spał bardzo dobrze, to jedyne co umiał robić bez użalania.
Słowa kluczowe:
FM14
Pilska Piłka [Wstęp]
Manifest użytkownika Luk10
Liga Mistrzów dla każdego! Xazar Lankaran
Handluj z tym!
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ