Chciałem uwolnić swoje szaleństwo

Odpuścić sobie człowieczeństwo

Bo bycie człowiekiem

Znudziło mi się z wiekiem

Żadnej zabawy nie było w etyce

Moralnych zasadach i polityce

Psychopatyzm mój na tym polega

Że w człowieku nie widzę człowieka

A jedynie skórę, mięśnie i kości

Gnijący szkielet - podwaliną ludzkości

Odrzuciłem wszelkie Prawdy Księgi

Zmierzająć do przyjęcia natury potęgi

Innymi rządzą dziś tylko pieniądze

To czemu mną nie mogą pierwotne rządze?

Dlaczego przez te wszystkie laty

Wytworzone na temat ludzi schematy

Chcecie powtarzać tak nieustannie

Zdrada? Nie, ja widzę latarnie

Gehenna? Choć droga do niej kręta

Jej światło działa na mnie jak przynęta

Barbarzyńcie więc dalej swoje korzenie

Odwócone wasze spojrzenie

Na twarzy maska człowieka

A w środku tylko gnuśność czeka

By przelać wasze granice.

Już nic nie mówię - milczę

Czyny pokażą czy moje szaleństwo

To tak na prawdę nie człowieczeństwo

Do światła przebić się trzeba w trudzie

Odpowiadając sobie kim są ludzie...