Witajcie.

Dziwnie się czuję pisząc te słowa.

Jakże znamienne dziś wydają mi się tytuły moich artykułów publikowanych przez te kilka lat na Rewolucji.

Zaczynałem od „Mowa jest srebrem a milczenie złotem”. Może faktycznie zbyt wiele słów pada między nami na forach i komunikatorach, a zbyt mało jest chwil na przemyślenia i spokojne kontestowanie rzeczywistości.

Przez te kilka lat odbyliśmy wspólnie bardzo przyjemny „Spacer taktyczny”. Odnoszę wrażenie, że wielu z Was znam o wiele dłużej niż to jest w rzeczywistości. Oto jak działa magia wspólnej pasji.

Zdaję sobie jednak sprawę „Jak tyka zegar taktyczny...”. Nieuchronnie. Dla każdego z nas trochę inaczej – dla jednych wolniej, dla innych szybciej – nikogo jednak nie omija obojętnie. Mi te kilka lat na Rewolucji minęło bardzo bardzo szybko. Zbyt szybko.

Choćbyśmy przymykali mocno oczy i odwracali głowy, istnieniu „Figur niemożliwych” nie zaprzeczymy. Istnieją, choć w rzeczywistości ich nie ma, bo być nie może. Mam więc głęboką nadzieję, że wszystkie moje publikacje na Rewolucji gdzieś przetrwają. Że nie przepadną wraz awarią jakiegoś dysku, zmianą serwera, czy przeniesieniem domeny. Że pozostaną w Waszej pamięci jakieś okruchy i wspomnienia. Każdy autor na to chyba liczy. Ja liczę.

„Koniec złudzeń.” Formuła naszej współpracy się wyczerpała. Mojej i Redakcji CM Revolution. Być może to ja popełniłem błąd w swoich poczynaniach. Być może błąd popełniła Redakcja w swojej ocenie. Najbardziej prawdopodobne, że błąd popełniły obie strony. Nie ma jednak powrotu do sytuacji sprzed poniedziałku. Nadszarpniętego zaufania nie wyjaśniły ani wzajemne argumenty, ani upływający czas. A więc pora się rozstać.

Pozostawiam Was drodzy Czytelnicy z moimi manifestami „Szkoły Taktyki”, z cyklem „Skrzydło Owcy”, które z przyjemnością dokończę, jeżeli Redakcja wyrazi takie życzenie, a także z nowo otwartą Akademią Taktyczną, w której tworzeniu miałem także swój udział, co sprawiło mi prawdziwą frajdę i dostarczyło ogromnej satysfakcji podczas jej sobotniej premiery.

Coś się kończy, coś się zaczyna.

Dziękuję. Do zobaczenia.

Piotr Sebastian.

PS. Przepraszam za melodramatyczny ton. Nie potrafiłem tego napisać inaczej. :-(