Ten manifest użytkownika Viique przeczytało już 2732 czytelników!
Łącznie swój komentarz zostawiło 0 z nich.
Górny rząd od lewej: Kian Flanagan, Vance Sikov, László Köteles, Luke Maxwell, Mark Hitchen, Macauley Booth
Dolny rząd od lewej: Alexandre Maltese, Alex Whittle, Ross Joyce, Thomas Dos Santos, George Pierce, Conall McSpillan [menedżer]
Zachęcony manifestem Bolsona przedstawiam wam moją 25-osobową kadrę tzw. drużyny gwiazd tj. piłkarzy, których przez 4 lata gry w dwie edycje FMa (13 i 16) najbardziej zapadli mi w pamięć, z którymi najbardziej się związałem i których nie sprzedałbym za żadne pieniądze. Zapraszam was zatem w moją sentymentalną podróż do otchłani mojej pamięci.
Ciekawostka odnośnie tego zestawienia jest fakt, iż żaden (!!!) z zawodników umieszczonych na liście nie został przeze mnie sprowadzony jako transfer gotówkowy - każdy z nich, albo przyszedł do mojego zespołu na zasadzie wolnego transferu, został przeze mnie wypożyczony bądź już wcześniej znajdował się w klubie.
Craig Mason, Notts County 
(71 meczów, 0 goli, 0 asyst) FM16
Viktor Kertész, Mezőkövesd 
(65 meczów, 0 goli, 0 asyst) FM13
László Köteles, Ferencváros (122 mecze, 0 goli, 0 asyst) FM13
Zdecydowanie najlepszy bramkarz z którym współpracowałem na przestrzeni moich wszystkich sezonów w FMie: dwa razy z rzędu wybierany na najlepszego golkipera roku 1. ligi węgierskiej. Sprowadziłem go na zasadzie wolnego transferu zaraz po moim przyjściu do Ferencváros. Nie dysponowałem w tamtym czasie żadnym porządnym bramkarzem, także László z marszu stanął pomiędzy słupki naszej drużyny i sprawował się w tej roli znakomicie! W momencie gdy go sprowadzałem powoli zaczął już myśleć o zakończeniu kariery, jednak szybko udało mi się mu to wyperswadować - przy wyborze odpowiedniego klubu i dobrze zaplanowanym treningu bramkarze mogą przecież bronić na wysokim poziomie nawet po 35 roku życia. Idealnym tego przykładem jest właśnie László, który po znakomitych występach w lidze węgierskiej a później w Lidze Mistrzów doczekał się nawet powołania do kadry narodowej, ba, udało mu się nawet w niej zadebiutować!
Ian Berningham, St. Pat's Athletic 
(79 meczów, 1 gol, 5 asyst) FM13
Najlepszy lewy obrońca ligi irlandzkiej! Od mojego przyjścia do zesołu St. Patrick's Athletic na Iana polowała cała liga na czele z Shamrock Rovers i Derry City - chrapkę na niego miały również zespoły z Anglii. Ja jednak pozostawałem przy swoim i trzymałem go w swoim zespole do końca mojej kadencji w tym klubie. Ian był najrówniej grającym zawodnikiem linii defensywnej w zespole. Jego bolączką zawsze była gra w ofensywie, ale w grze obrońców jest to zawsze wartość dodana - Ian jak na możliwości ligi irlandzkiej był profesorem i nie przypominam sobie choćby jednego słabego meczu w jego wykonaniu.
Macauley Booth, AFC Fylde (169 meczów, 1 gol, 12 asyst) FM16
Pewniak na prawej obronie w AFC Fylde, wynalazek mojego dyrektora ds. sportowych i kolejny po Ianie obrońca, który nie bryluje pod względem statystyk i gry ofensywnej. Jego solidność z jaką prezentował się na boisku była jednak na tyle wartościowa, że bez wahania umieściłem go w pierwszej jedenastce mojej drużyny gwiazd na pozycji prawego obrońcy. Z początku Macauley nie zachwycał, ale gdy forma zespołu się ustabilizowała jego gra znacznie się poprawiła. Od sezonu 2017/18 zacząłem go ustawiać odrobinę wyżej, dzięki czemu bardziej ochoczo podłączał się do ataków naszą prawą flanką, notując przy okazji wiele cennych asyst.
François Ferrarini, Borgo FC 
(156 meczów, 10 goli, 2 asysty) FM13
Gdy obejmowałem zespół Borgo FC, zastałem tam dwóch zawodników: Alexandra Maltese i François Ferrariniego. Ta dwójka stanowiła duet środkowych obrońców w trakcie mojej przygody w Borgo. François już na zawsze pozostanie w mojej pamięci jako ten słabszy, wolniejszy i mniej bramkostrzelnym, jednak nie zmienia to faktu, że przez te wszystkie sezony mocno się z nim związałem. Obrońca ten idealnie nadaje się na szczeblu piątej ligi francuskiej; niestety po naszym awansie zaczęły o sobie dawać znak jego braki w atrybutach fizycznych i technicznych, przez co z czasem zacząłem powoli zastanawiać się nad jego zastępstwem.
Connor Kenna, St. Pat's Athletic (82 mecze, 4 gole, 1 asysta) FM13
Kapitan St. Pat's Athletic i zarazem największa zapchajdziura jeśli chodzi o mój zespół gwiazd. To dziwne, ale nie spotkałem na swojej przygodzie w FMie zbyt wielu środkowych obrońców, których szczególnie miło wspominam. Jedną z przyczyn może być to, że w pamięci pozostają przede wszystkich błędy, które popełniają, a tych u Connora nie byłem sobie w stanie przypomnieć zbyt wielu. Zapamiętałem go zaś jako solidnego fachowca (jak na standardy ligi irlandzkiej) i dobrego ducha zespołu, który wraz z Ianem Berninghamem trzymali w ryzach defensywę mojej drużyny.
Alexandre Maltese, Borgo FC (176 meczów, 22 gole, 3 asysty) FM13
Jeżeli spośród wszystkich wymienionych tu piłkarzy miałbym wybrać swojego jednego ulubionego, bez chwili wahania wskazałbym właśnie Alexandra. Spójrzcie tylko na jego średnią ocen w trakcie mojej przybody w Borgo FC: 5 sezonów z rzędu ze średnią ocen ponad 7.30 wiele wyjaśnia. Alexandre w każdym meczu pokazywał się z dobrej strony, wielokrotnie zapewniając nam trzy punkty po strzałach głową z rzutów rożnych. Zdaję sobie sprawę, że jego atrybuty nie powalają, ale jak na standardy 4. i 5. ligi francuskiej brylował nad swoimi rywalami. Kapitan drużyny, ulubieniec kibiców, trenera i być może w przyszłości jedna z legend tego zespołu. Wraz z François Ferrarinim są dwoma piłkarzami dzięki którym bardzo miło wspominam swoją pierwszą dłuższą karierę w FMie 13 i z chęcią wybrałbym się na Korsykę w celu odwiedzenia miasteczka mojego ukochanego klubu.
Vance Sikov, Ferencváros 
(98 meczów, 14 goli, 10 asyst) FM13
Profesor - takie słowo przyszło mi do głowy, gdy wybrałem go do mojej drużyny gwiazd. Vance był przeze mnie sprowadzony do Ferencváros by ugasić pożar, związany z brakiem klasowych środkowych obrońców w zespole. Jedynym ratunkiem było zaopatrzenie się na szybko w dwóch doświadczonych stoperów, którzy załatają dziurę na tej pozycji do kolejnego okienka transferowego. Efektami poszukiwań był właśnie Vance i Ormianin Hrjan Mkoyan. Obaj stworzyli duet środkowych obrońców, których bała się cała liga, a w europejskich pucharach udało im się zatrzymać takie zespoły jak Borussia Dortmund czy Partizan Belgrad. Średnia ocen ponad 7.40 w trakcie dwóch sezonów (kolejny w drodze) i regularne wyjeżdżanie na zgrupowania kadry narodowej przekonały mnie, że z tej dwójki milej wspominam jednak Vanca, dlatego to właśnie on wylądował w mojej drużynie gwiazd.
Alex Whittle, AFC Fylde (185 meczów, 3 gole, 62 asysty) FM16
Co on tu u licha robi? Zawodnik, który jest tak słaby, nie mógł zanotować 62 asyst w 185 meczach! Popatrzcie na jego atrybuty - są żałosne, nie ma nic prócz szybkości i dobrych dośrodkowań. Zdaję sobie sprawę, że dodanie takiego zawodnika może wydać się dziwne, ale za moich rządów w AFC Fylde Alex zanotował tzw. "życiówkę". To właśnie dzięki niemu odkryłem łatwość zdobywania goli po dośrodkowaniach bocznych obrońców po zagraniach na obieg w FM16. Nadużywanie mechaniki gry na swoją korzyść w dążeniu do jak najlepszych wyników nie jest najlepszą drogą, ale w tamtym czasie miałem się bardziej za odkrywcę wspaniałej taktyki niż cwaniaka, dlatego do dziś utkwił w mojej pamięci jako profesjonalista w swoim fachu.
Jean-Paul Baron, Borgo FC (100 meczów, 5 goli, 8 asyst) FM13
Mój najlepszy newgen jeżeli chodzi o umiejętności i potencjał względem reputacji klubu, który prowadziłem. Jean-Paul jeszcze przed ukończeniem 16 lat zaczął grywać w pierwszym zespole Borgo FC, co z jednej strony mogłoby pokazywać naszą słabość w tej strefie boiska, z drugiej strony Baron jak na swój wiek miał bardzo wyrównane wysokości atrybutów co czyniło go bardzo uniwersalnym zawodnikiem - nie muszę chyba wspominać jaki istotne jest to przy prowadzeniu małego, prowincjonalnego zespołu. Nie da się ukryć, że mam słabość do defensywnych pomocników, dlatego w tym zestawieniu znajdzie się ich jeszcze kilku, jednak Jean-Paul wyróżnia się wśród nich dojrzałością, objawiającą się dużą pracowitością i walecznością na boisku, co w tak młodym wieku bardzo mi zaimponowało.
Pedro Borràs, Ferencváros 
(51 meczów, 15 goli, 6 asyst) FM13
Możecie się dziwić dlaczego ten młokos z ledwie ponad 50 występami znalazł się w mojej drużynie gwiazd. Wyhaczyłem go zaraz po tym jak zarząd Ferencváros zgodził się na objęcie scoutingiem całego świata - miał wtedy jeszcze ważny kontrakt z Montevideo Wanderers, jednak gdy Pedro dowiedział się o zainteresowaniu jego osobą klubu z Europy bez wahania podpisał z nami kontrakt. Był to zawodnik wybitny patrząc na warunki ligi węgierskiej - wystawiałem go zawsze w meczach o europejskie puchary, przez co jego statystyki ligowe nie są zbyt imponujące. Jego talent dostrzegł nawet selekcjoner Urugwaju, który po naszym niespodziewanym wybryku w Lidze Mistrzów regularnie zaczął go powoływać do seniorskiej reprezentacji kraju (mogło być to również spowodowane niewgraniem ligi urugwajskiej do bazy danych, ale ciiiii....).
Lewis Collins, Crawley / Notts County 
(151 meczów, 3 gole, 12 asyst) FM16
Mój ulubieniec z obecnie prowadzonej kariery w Notts County - moją sympatię do niego niech udowodni fakt, że sprowadziłem go z wcześniej prowadzonego przeze mnie zespołu Crawley. Lewis znakomicie spisywał się na tle zawodników Football League 1, dobrze grał przeciw zespołom z Championship, lecz nie nadaje się już najlepiej na mecze w Premier League, dlatego prędzej czy później będę się musiał z nim pożegnać. Mimo wszystko Lewis będzie jednym z tych zawodników, przez których za kilka lat z łezką w oku będę wspominać moją karierę na angielskich boiskach. Waleczny, nieustępliwy defensywny pomocnik, który przez pełne 90. minut biega od pola karnego do pola karnego wspierając swoich partnerów z drużyny. Przypomina mi mnie samego, gdyż właśnie taką rolę na boisku sprawowałem czynnie uprawiając piłkę nożną. Podobnej postawy w grze oczekuję zatem po moich defensywnych pomocnikach!
Thomas Dos Santos, Borgo FC 
(142 mecze, 39 goli, 61 asyst) FM13
Po objęciu zespołu Borgo FC zamarzyłem sobie by oprzeć klub na wychowankach. W drużynie po moim przyjściu w kadrze zespołu było ledwie dwóch zawodników: Alexandre Maltese i François Ferrarini. Nie chciałem by małolaty były pozostawione same sobie, dlatego do wsparcia ataku sprowadziłem do zespołu francuskiego skrzydłowego. Stał się on fundamentem naszej formacji ofensywnej, wokół kogo dobierałem mu partnerów i tworzyłem taktykę zespołu - w kryzysowych sytuacjach graliśmy właściwie wyłącznie na niego. Fakt, że liga francuska była jedyną europejską ligą wgraną do bazy danych sprawił iż reprezentacja Kraju Basków upomniała się o niego, przez co regularnie powoływała go (35 meczów, 2 gole) na mecze międzynarodowe; przypominam: zawodnika z 4-5 ligi francuskiej!
Kian Flanagan, Notts County (101 meczów, 10 goli, 11 asyst) FM16
Typowa historia 'od zera do bohatera'. Kian swoją przygodę z zawodową piłką rozpoczął w Southend United. Tam jednak nie przebił się do pierwszego składu - jego potencjał został zauważony przez scoutów Crystal Palace, jednak Irlandczyk również ich nie przekonał o swoim talencie- spędził tam łącznie 9 sezonów, nie notując ani jednego meczu (!!!). Zaraz po zatrudnieniu mojej osoby w Notts County ze względu na niedobór środkowych pomocników zacząłem rozglądać się za jakimś przyzwoitym rezerwowym z kartą w ręku. Wybór padł na Kiana: chłopak z początku całkiem nieźle wywiązywał się ze swojej roli - do końca sezonu zanotował 15 meczów (większość z ławki), nie notując przy tym żadnego gola ani asysty. Na początku następnego sezonu zacząłem stawiać na niego kosztem Jacka Byrne'a czym Kian zaczął odpłacać mi się fantastycznymi występami. Z przeciętnego gracza zaczął stawać się filarem zespołu, dzięki czemu jego wartość w dniu dzisiejszym zbliża się powoli do magicznej granicy €10 mln.
Mark Hitchen, Crawley (40 meczów, 17 goli, 11 asyst) FM16
Zawodnik z najkrótszym stażem, który znalazł się w mojej drużynie gwiazd. Czym zasłużył sobie na to miano, skoro grał w moim zespole ledwie jeden sezon? Sprowadziłem go do Crawley z QPR, który był w tamtym czasie naszym klubem patronackim. Mark przewyższał umiejętnościami wszystkich zawodników na boiskach Football League 2 o głowę, ba, o kilka klas. Jego głównym atutem była szybkość (16) i przyspieszenie (18), dzięki czemu nie miał problemu z zostawieniem w tyle każdego defensora ligi. Z niezwykłą przyjemnością oglądałem powtórki akcji, na których urywał się lewym skrzydłem. Uważam go za jeden ze swoich najlepszy ruchów transferowych jakiego dokonałem w całej grze - wielka szkoda, ze nie udało mi się go sprowadzić do siebie na dłużej.
Scott Marquis, Notts County (180 meczów, 42 gole, 53 asysty) FM16
Jego statystyki mówią wszystko: 42 gole i 53 asysty w 180 meczach to wynik wybitny jak na skrzydłowego. Scott został sprowadzony do zespołu jeszcze przed moim przyjściem, gdy Notts County grało w Football League 2. Jego wkładu w 3 awanse nie sposób przecenić - nawet w momencie naszego awansu do Premier League nie przeszło mi przez myśl zastąpienie go kimkolwiek innym. Jest młody, szybki, ma dobre dośrodkowania, technikę; jedyne do czego można się przyczepić to podania, wykańczanie akcji i strzały z dystansu, które stoją na niezbyt wysokim poziomie i... jego obecna fryzura - jeszcze sezon temu miał bujną czuprynę, jednak na któryś trening przyszedł z wygoloną głową i tak wygląda do dziś.
Luke Maxwell Notts County (188 meczów, 20 goli, 25 asyst) FM16
Kapitan Notts County w sezonach 22/23 - 24/25. W trakcie ostatniego roku próbował wymusić na mnie transfer do większego klubu, jednak nie zgodziłem się na to i pozostał w naszym zespole do zakończeniu kontraktu. Dziwiło mnie to zwłaszcza, że prawie połowę sezonu spędziliśmy w czubie tabeli i ostatecznie zapewniliśmy sobie awans do upragnionej Premier League na kolejkę przed końcem rozgrywek. Luke był uparty do samego końca i odszedł z zespołu. Przy braku zainteresowania jego osobą ze strony innych klubów, wrócił do nas z podkulonym ogonem. Nie mam mu już za złe tego, że próbował popsuć atmosferę w zespole, manifestując swoje niezadowolenie, jednak jego wkład w oba awanse jest niepodważalny. Koniec końców karę dostał - odebrania mu opaskę kapitańską, którą przejął Kian Falnagan.
Shane McFaul, St. Pat's Athletic (91 meczów, 3 gole, 3 asysty) FM13
Wyśmiewany w zespole i nazywany 'ulubieńcem trenera' - nie będę ukrywać, że jedenastkę wychodzącą na każdy mecz ligowy St. Pat's Athletic zawsze zaczynałem od Shane'a. Miałem do niego słabość z dokładnie tych samych powodów, dlaczego pokochałem Lewisa Collinsa (no homo). Z powodu roli, którą sprawował w drużynie nie notował zbyt wielu goli i asyst, jednak jego umiejętności w destrukcji jak na poziom irlandzkiej ekstraklasy były znakomite. Shane był jednym z moich ulubionych defensywnych pomocników, z którymi współpracowałem na przestrzeni tych wszystkich lat spędzonych w grze, dlatego to właśnie jego umieściłem w mojej drużynie gwiazd.
Junior Mondial, Dag & Red (89 meczów, 27 goli, 22 asysty) FM16
Myślę 'Dag & Red', widzę Juniora Mondiala. Anglik był zdecydowanie najlepszym zawodnikiem i filarem zespołu w trakcie mojego drugiego epizodu kariery w Anglii. Junior jest skrzydłowym, którego chciałby mieć każdy menedżer zespołu w lidze Vanahama National League - miałem to szczęście, że grał akurat dla mnie. W każdym meczu, w którym występował, dawał się we znaki defensywie drużyny przeciwnej, dzięki znakomitemu dryblingowi i niezłej technice często wkręcał bocznych obrońców w murawę. Ostatnią rzeczą, na którą warto u niego spojrzeć to oczywiście jego statystyki - gole i asysty w większości meczów VNL sprawiły, że stał się ulubieńcem kibiców. Chciałem sprowadzić go później do grającego szczebel wyżej Crawley, jednak kwota, którą zażądał za niego klub była zaporowa, przez co z przykrością musiałem zrezygnować z jego usług.
Dominik Nagy, Ferencváros (103 mecze, 7 goli, 11 asyst) FM13
Kolejny tzw. 'ulubieniec trenera' tym razem w klubie Ferencváros. Dominika starałem się sprowadzić na długo przed objęciem przyszłego mistrza Węgier - Ferencváros. Będąc menedżerem Mezőkövesd nie zdołałem jednak przekonać go do przejścia do drugoligowego zespołu, nawet oferując mu status kluczowego zawodnika a tym samym regularną grę w pierwszym zespole i możliwość szybszego rozwoju. Jego przejście do mojego zespołu stało się możliwe dopiero w czasie gdy przejąłem zespół Ferencváros. Nagy po transferze do czołowego klubu ligi mógł w końcu rozwinąć skrzydła i pokazać, ze góruje nad jego rówieśnikami z kadry U-21 Węgier czym zapewnił sobie miejsce nawet w dorosłej reprezentacji Węgier!
George Pierce, AFC Fylde (142 mecze, 4 gole, 2 asysty) FM16
Wymysł mojego dyrektora ds. sportowych i kolejny pupilek trenera - tym razem w trakcie mojej kadencji w zespole AFC Fylde. Nie chcę się powtarzać, bo Pierce podobnie jak wcześniej wymieniani defensywni pomocnicy jest typowym walczakiem, biegającym przez 90 minut tam gdzie jest najgoręcej. Jego statystyki oczywiście nie porywają, ale jego głównym celem w czasie meczów nie było angażowanie się w akcje ofensywne a przede wszystkim destrukcja ataków przeciwnika. W tym George sprawował się znakomicie, przez co na przestrzeni mojego pobytu w AFC Fylde i naszym historycznym awansie do VNL był wielokrotnie wybierany do jedenastek kolejki a na przestrzeni tych kilku lat zdobył nawet cztery gole i dwie asysty.
András Radó, Ferencváros (61 meczów, 12 goli, 20 asyst) FM13
Jeden z zawodników dzięki, któremu tak miło wracam wspomnieniami do mojej kariery w Ferencváros. Po moim drugim sezonie w tym zespole i zdobyciu pierwszego mistrzostwa Węgier zamarzyłem sobie stworzenia tam potęgi opartej na piłkarzach z Węgier. András był jedną z części tego planu - sprowadzenie na zasadzie wolnego transferu, gdy tylko dowiedziałem się, że nie zamierza przedłużyć swojego kontraktu z Szombathelyi Haladás. Z początku w mojej głowie widziałem go jako zastępca naszego podstawowego lewoskrzydłowego, jednak po pierwszych sparingach okazało się, że András nie zamierza oglądać naszych meczów z perspektywy ławki a czynnie w nich uczestniczyć.
Ross Joyce, Notts County (69 meczów, 35 goli, 11 asyst) FM16
Jedyny zawodnik w tym zestawieniu, który regularnie grywał u mnie na szpicy. Typowa dziewiątka - Ross to magik jeśli chodzi o niższe ligi angielskie. Sprowadziłem go na zasadzie wolnego transferu do Notts County w trakcie zimowego okienka z powodu kontuzji mojego czołowego napastnika. Z początku wahałem się czy postawić na niego czy innego młodego napastnika, którego w między czasie sprowadziłem z mojego klubu patronackiego (ostatecznie później go wykupiłem). Po kilkukrotnej rotacji składu wybór padł na Joyca, za którym w tamtym czasie przemawiały dużo lepsze statystyki. W pierwszym sezonie jego wynik nie był jeszcze zbyt imponujący, jednak w dwóch kolejnych sezonach dzielnie bił się o tytuł króla strzelców.
Christopher Tricard, Borgo FC (136 meczów, 38 goli, 22 asysty) FM13
Złote dziecko mojej francuskiej szkółki juniorów w Borgo. Christophera sprowadziłem na zasadzie wolnego transferu do zespołu zaraz po pierwszym naborze juniorów. Nie wiedzieć czemu nie znalazł uznania w żadnym francuskim klubie, zatem bez wahania sprowadziłem go do siebie. Christopher mimo iż nominalnie gra na pozycji środkowego napastnika w Borgo FC najczęściej ustawiałem go na pozycji lewego ofensywnego pomocnika z funkcją schodzącego napastnika, z powodu braku klasowych zawodników na tę pozycję. W roli tej sprawował się bardzo przyzwoicie przez co bez zastanowienia wpisałem go do mojego zespołu gwiazd.
Conall McSpillan (503 mecze, 256 zwycięstw, 125 remisów, 122 porażki)Screen z początku kariery - wykonany pod koniec 1. sezonu, kiedy wzrosły mi już atrybuty.
Wszyscy zawodnicy, o których tu opowiedziałem są częściami czterech karier - przygoda obieżyświata (Police du Wallis et Futuba i Borgo FC) na starym kontynencie (Afan Lido, St. Patt's Athletic i NK Zagreb) i na Węgrzech (Mezőkövesd i Ferencváros) z FM13 i w Anglii (AFC Fylde, Dag & Red, Crawley, Bristol City, Notts County i kadra Macedonii) z FM16. Szczegóły moich perypetii możecie przejrzeć w zakładce 'kariery' w moim profilu na stronie. Bohaterem, którego postanowiłem wyróżnić jako mojego ulubionego awatara jest menedżer, którego aktualnie prowadzę - Conall McSpillan z Irlandii Północnej. Na pewno jesteście ciekawi skąd wzięła się owa postać. Pomocą w trakcie tworzenia mojego awatara w grze była strona random.org. Na początku wylosowałem europejski kraj, z którego będzie pochodzić (posiłkując się ligowym rankingiem UEFA) i na podstawie wylosowanej liczby wybrałem jego narodowość, później wyszukałem portal ze spisem imion i nazwisk z Irlandii północnej i również przy pomocy strony wylosowałem z nich te dane. Podobnie zrobiłem ze wszystkimi danymi osobowymi moje awatara - łącznie z ulubionymi zespołami, miejscem urodzenia itp. Wygląd i atrybuty startowe również są efektem przypadku.
Conall rozpoczął swoją przygodę z menedżerką jako kompletny amator - bez żadnej licencji trenerskiej, jako niedzielny piłkarz i bezrobotny. Swoja pierwszą ofertę dostał po przesymulowaniu około połowy pierwszego sezonu. Wtedy odezwał się do niego klub, znajdujący się na dnie VNL North - AFC Fylde. Nie chciałem by jego kariera rozwinęła się zbyt szybko, dlatego w pierwszym klubie powierzyłem wszystkie obowiązki dyrektorowi ds. sportowych. Conall odpowiadał jedynie za taktykę i treningi. Stwierdziłem, że prezes klubu nie mógłby być tak wielki szaleńcem by zatrudnił kompletnie niedoświadczonego trenera z zerowym doświadczeniem, w dodatku bez żadnych uprawnień i oddał mu pełnie władzy w klubie. Z czasem gdy Conall zyskiwał powoli kolejne licencje zacząłem powierzać mu kolejne obowiązki, jednak w pierwszych latach często zdarzało się, że do mojego zespołu przechodziły tzw. 'ogórki' czy 'Jaśki' które latami przesiadywały w rezerwach klubu. Po drugiej stronie medalu mamy jednak takich zawodników jak Macauley Booth czy George Pierce, którzy są dowodem na to, że nawet dyrektora ds. sportowych stać na sprowadzenie poważnych wzmocnień do klubu.
Ostatnia czynnością, którą chciałem wykonać jest wyselekcjonowanie jedenastki piłkarzy, którą wypuściłbym na boisko z tej 25-osobowej drużyny gwiazd. Wyboru dokonałem nie ze względu na atrybuty poszczególnych piłkarzy, a bardziej patrząc na ich umiejętności względem reszty zespołu, w którym wtedy grali - dlatego na przykład mimo słabych umiejętności na pozycji defensywnego pomocnika postawiłem na George'a Pearce'a a nie Lewisa Collinsa.
[#1] - Wyrwanie się z amatorskiej rzeczywistości: rezerwy klubów Ekstraklasy to kolosy na glinianych nogach dla byłych Okręgowców
Manifest użytkownika siwek
Manifesty tego gracza przeczytało już 10523 czytelników!
Umarł król, niech żyje król! Wrażenia z bety FM18
Nie lubię wygrywać
Manifesty tego gracza przeczytało już 65539 czytelników!
REAL MADRYT |
FC BARCELONA |
MANCHESTER UNITED |
| Poluj na regena |
|---|
|
Po 18 marca każdego roku (dzień po urodzinach CM Rev) warto rozglądać się za utalentowanymi regenami w polskich ligach. Jest to data „powstawania” nowych graczy, automatycznie dodawanych do bazy przez silnik gry. |
|
Największa polska społeczność Ponad 70 tysięcy zarejestrowanych użytkowników nie może się mylić! |
|
Polska Liga Update Plik dodający do Football Managera opcję gry w niższych ligach polskich! |
|
FM Revolution Cut-Out Megapack Największy, w pełni dostępny zestaw zdjęć piłkarzy do Football Managera. |
|
Aktualizacje i dodatki Uaktualnienia, nowe grywalne kraje i inne nowości ze światowej sceny. |
|
Talenty do Football Managera Znajdziesz u nas setki nazwisk wonderkidów. Sprawdź je wszystkie! |
|
Polska baza danych - dyskusja Masz uwagi do jakości wykonania Ekstraklasy lub 1. ligi? Napisz tutaj! |
116 online, w tym 0 zalogowanych, 116 gości, 0 ukrytych
Urodziny obchodzą dziś:
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ