Zrobili to. West Ham zdeklasował rywali. Trzynaście punktów przewagi nad kolejnym miejscem. Potem w stawce jest dość równo. Poproszono mnie o wypowiedź na temat ulubionego klubu królowej. Co mogę powiedzieć? Piękny wynik, no - i to wszystko. Tylko dziewięć remisów i porażek - zasłużyli na zwycięstwo, widać, że wybijają się na tle pozostałych klubów...

Ciężki był to sezon... ale nikt nie oczekiwał od nas awansu. Dobrze, że graliśmy bez presji, West Ham był w formie, gdyby wychodzić na spotkania z nimi z ciśnieniem, potrzebą zwycięstwa, byłoby trudno.

Bristol City wyeliminowało nas siódmego stycznia z Pucharu. Trochę to upokarzające. To nie był nasz priorytet, ale wypadałoby odpaść z silniejszą ekipą, najlepiej czołówki Premier League. Budziliśmy się wolno zimą. Nudny remis z Leicester był kolejnym powodem do smutku, ale już zupełnie pogrążyłą nas porażka z Millwall. Kolejne mecze to wymuszone zwycięstwa. Dopiero, gdy zrewanżowaliśmy się na Bristol city, mogliśmy podejść do kolejnych meczów bez kompleksów. Od 21 stycznia do 14 kwietnia nie ponieśliśmy w lidze porażki. Naszymi pogromcami okazało się Brighton. Myślę, że dało się czuć rozluźnienie pod koniec sezonu. Został jeden cel - rewanż na Derby. Ale ponownie okazaliśmy się stroną słabszą. I drugi raz w tym sezonie z nimi przegraliśmy.

Awans. Z pierwszego miejsca. Szacunek dla rywali. Szacunek dla West Hamu. Zarząd powiedział mi wprost - nie byli gotowi na awans. Nie spodziewali się, że już teraz się uda. I tak beniaminek w najtrudniejszej lidze świata dostał siedem milionów na transfery, by utrzymać się w Premier League. Cała duzyna rezerw, no, prawie cała, została przeze mnie zwolniona lub nie przedłużyłem z nimi kontraktów.

Co można zrobić za siedem milionów?

Miałem tylko jeden pomysł. Wypożyczenia niechcianych graczy z możliwością transferu definitywnego. Może zimą koniunktura będzie lepsza... Stałą umową związał się ze mną Stanislas Oliviera, który trafił tu z wolnego transferu, Daniel Tozser - świetny środkowy pomocnik, lepiej spisujący się w grze ofensywnej, dobrze ułożony psychicznie i technicznie - 1,3 miliona euro. Na koniec wisienka na torcie, czyli kupiony na raty Oliver Giroud, za 7,5 miliona euro z Montpellier.

Wypożyczeni zostali tacy zawodnicy jak Chico (środkowy obrońca z Genoi), Michael Lumb (lewy obrońca z Zenitu Sankt Petersburg), Dani Benitez (lewy skrzydłowy z Udinese), Gonaclo Brandao (środkowy obrońca ze Sieny), Frederic Dupuls (prawy obrońca z Sochaux.


Sezon przygotowawczy przyniósł zwycięstwa z Vitorią Setubal, Santa Clara i Eastleigh. Potem obiecałem sobie, że zmierzymy się z silniejszym przeciwnikiem - wybrałem więc Botafogo i Udinese. Brazylijczycy dali nam lekcje futbolu. Z Włochami wypracowaliśmy solidny remis.

Pod koniec lipca nie było grosza w skarbonce. A Premier League oczekiwała. W debiucie mieliśmy się zmierzyć z Liverpoolem. Nie byłem odważny na tyle, by obiecać zarządowi coś więcej, niż walkę o uniknięcie spadku...