Zapowiadał się kolejny, zwykły sierpniowy dzień. Siedząc w swoim gabinecie w budynku klubowym w pośpiechu do środka wpadł mój asystent Stefan Stoica i zaczął krzyczeć:

- Szefie! Modrić do wzięcia za darmo! Modrić za darmo! Modrić za...

Zabrakło mu tchu aby poraz trzeci powtórzyć, że Modrić jest za darmo.

- Co ty pierdzielisz?!- krzynąłem. Pomyliło ci się chyba.

- Cholera!- wrzasnął. Sam sobie tu zobacz!

I podał mi gazetę sportową podobną do naszgo "Przeglądu Sportowego" a tam jak byk stało: "Luka Modrić rozwiązał kntrakt z Dinamem Zagrzeb".

Nie wierzyłem własnym oczom. Klub, któremu tyle zawdzięcza, jego symbol tak nagle zostaje wylany? Nie, to chyba niemożliwe. Spojrzałem na kalendarz aby upewnić się czy to nie Prima Aprilis. Jednak był 9 sierpnia 2005 roku.

- Coż- rzekłem. Chyba miałeś rację. Trzeba pojechać do Zagrzebia i spotkać się z jego agentem.

- Świetny pomysł- przyznał Stoica

Agent na miejsce spotkania wyznaczył miłą kafejkę w centrum Zagrzebia.

- A więc interesuje was mój klient?- spytał

- Jasne- odparłem. Inaczej bym tu nie przyjechał.

- Więc Luka oczekuje zarobków ok. 1,300 tys. euro na tydzień i 3 tys. za podpis z czego 10 procent prowizji trafia do mnie- przedstawił mi żądania Modricia.

- Jasne. Będę mu w stanie zagwarantować zarobki nawet 3 razy większe- powiedziałem

- Ok to osiągneliśmy porozumienie- odparł i pożegnał się odbierając po chwili telefon.

Zostawiłem go z jego sprawami i pojechałem na lotnisko. Ha! Taki zawodnik za darmo pomyślałem. Po prostu nie wierzę.

2 dni później Modrić pojawił się w klubie na testach medycznych. Po ich pomyślnym przejściu podpisał kontrakt i stał się zawodnikiem Steauy. I było to kolejne wzmocnienie przed batalią o Superpuchar Rumunii z odwicznym rywalem- Dinamem Bukareszt.