Pewnego marcowego poranka jak co dzień udałem się na obiekty piłkarskie Darlington. Pogoda była paskudna, siąpił deszcz i wiał zimny wiatr. „Nie ma to jak angielska pogoda, pomyślałem". Zabrałem się do codziennych obowiązków. Około południa nieoczekiwaną wizytę złożył mi prezes klubu George Houghton.

"Hi Rafa" - mówiąc to podał mi dłoń

"Good Morning Boss" - lubił gdy wszyscy tak się do niego zwracali

"Rafa mam sprawę do Ciebie, powiedz mi lubisz swoje zajęcie?"

"Lubię Szefie, zawsze lepsze to niż bezrobocie w Polsce."

"Racja, racja. Jak wiesz w klubie się nie przelewa, aż huczy od plotek w mieście. Ludzie mówią że chcę zostawić ten klub i gdzie indziej zainwestować pieniądze, ale to nie prawda. Kocham ten klub i chcę aby dalej się rozwijał. Jednak pieniędzy jest mało, kryzys dotknął i mnie. Dziś złożył rezygnacje mój jedyny trener szkolenia młodzieży, poszedł do Middlesbrough, zaoferowali mu większe pieniądze. Wcale mu się nie dziwie, musi utrzymać rodzinę, doskonale go rozumiem. Fakt jest faktem, nie mamy trenera U-18, a ja nie mam pieniędzy  klubowej kasie aby zatrudnić kogoś z zewnątrz. Masz jakiekolwiek pojęcie o futbolu?"

„Jak każdy facet - uśmiechnąłem się życzliwie - trochę kopałem w Polsce, a tu cały czas podglądałem treningi."

„Ok. Rozumiem. Mam dla Ciebie propozycje. Będziesz szkolił młodzież w Darlington, wyśle Cię na kurs, żeby się związek nie czepiał. Wierze, że sobie poradzisz, od jutra zaczynasz. Miłego dnia Trenerze." - zakończył rozmowę prezes i poklepał mnie po plecach.

Zamurowało mnie. Stałem na deszczu chyba ze 20 minut. Prezes powierzył mi tak odpowiedzialną role. Ale jak? Jak ja podołam? Co im przekaże? Miałem w głowie chyba z 1000 pytań.

Po pracy udałem się do budynku klubowego aby rozeznać się w sytuacji drużyny U-18. Okazało się, że najbliższy mecz ligowy grają za dwa dni. "Hmmm czyli mam jeden trening aby ich poznać i spróbować im coś przekazać."

Na własne oczy miałem się przekonać, czym tak naprawde jest angielski futbol i uwierzcie mi, nie było latwo się przyzwyczaić.