Mój Pierwszy raz...

          Pracując od dwóch lat w strukturach klubu, pierwszy raz wjeżdzałem moim wysłużonym fiatem Cinquecento za magiczne wrota jednego z najbrzydszych stadionów ekstraklasy. Swoją drogą to swoisty paradoks. Jestem najmłodszym managerem w ekstraklasie i jeżdzę najstarszym autem. I nie jest to bynajmniej Mercedes-Benz 300 SL z 1954 roku.

            Wieści szybko się rozchodzą. Jestem miejską sensacją. Każdy z lokalnych pismaków chce sobie poużywać. Na moje "szczęście" pierwsze zdjęcie na nowym stanowisku mam spektakularne. Ja w towarzystwie Marcina Kaczmarka i nasze auta. Nie muszę tłumaczyć jak to wygląda. Staram się wydukać coś w stylu "Brak Komentarza", ale nie wychodzi to najlepiej. Marcin przychodzi z odsięczą. Delikatnie zabiera mnie z "tłumu" grzecznie przepraszając tuzy lokalnego dziennikarstwa. Jestem mu wdzięczny.  

           Przez pięć minut gapię się na murawę stadionu, który swoje wielkie chwile ma zdecydowanie za sobą. Byłem tu już wiele razy. Znam wszystkich i wszyscy znają mnie. Mimo to, wszystko się zmieniło i już nigdy nie będzie jak przedtem. To chyba dobrze. Wdycham jeszcze dwa chausty świeżego powietrza przesyconego ołowiem z Aleji Marszałka Józefa Piłsudskiego i idę sie przebrać.

           Po treningu spakowałem szybko torbę i jako pierwszy opuściłem stadion. Wyzwanie mnie przerosło. Byłem wystraszony, niepewny siebie i demonstrując ćwiczenia trzy razy mało sie nie wywróciłem. Nie wziąłem udziału w gierce, aby się już totalnie nie zbłaźnić. Teraz dwa dni przerwy i zaczynamy testy wydolnościowe. Ropoczyna się wielki wyścig do pierwszej jedenastki oraz uniknięcia spadku i kompromitacji.