Jak to mówią - Nie ocenia się mężczyzny po tym jak zaczyna, ale jak kończy. Dlatego głupio mi w tej sytuacji wrzucić tu wyłącznie rozpoczęcie pewnej historii, której ciąg dalszy zapewne nigdy nie ujrzy światła dziennego. Jest to wstęp do mojej kariery w piątoligowym klubie York City FC, którego prowadziłem przez cztery kolejne sezony przeżywając zarówno chwile radości jak i smutku. Doprowadziłem klub do trzeciej ligi, z której z hukiem spadłem w moim ostatnim sezonie. A to wszystko w mile wspominanym FMie 2008. Jeśli kiedyś będę chciał do niego wrócić to mogę obiecać, iż pierwszym sejwem jaki wczytam będzie ten o nazwie York. A wtedy kto wie co się stanie z ciągiem dalszym tej historii?
York to urocze miasto w północnej Anglii w hrabstwie North Yorkshire zamieszkałe przez blisko 182 tysiące mieszkańców. Jest znane ze swojej historii oraz przepięknej architektury. Centrum otaczają średniowieczne mury, a tutejsza katedra oraz ruiny zamku Clifford's Tower przyciągają turystów z całej Europy. Mieszkańcy wieczory spędzają najczęściej w pubach, zresztą najliczniejszych w całym Zjednoczonym Królestwie, pijąc piwo i rozmawiając o ciężkim dniu lub oglądając mecz którejś z czołowych drużyn angielskich. To właśnie tam typowy mieszkaniec Yorku łączy się z całym piłkarskim społeczeństwem – siada przy jednym ze stolików w ciepłym pomieszczeniu, zamawia piwo i dyskutuje z przyjaciółmi lub z przypadkowymi turystami o sporcie, o polityce czy o pracy tylko co jakiś czas przerywając rozmowę by na chwilę przyjrzeć się co ładniejszej akcji drużyny z większego miasta.
Jest to z pewnością o wiele lepszy sposób kibicowania niż spacer na stadion KitKat Crescent, gdzie Anglik musiałby stać prawie dwie godziny, śpiewać nic nie znaczące pieśni oraz się przeziębić niewidząc jednak nawet krzty prawdziwego futbolu. Taka niestety była prawda o drużynie z miasta York – York City Football Club jest klubem z piątej angielskiej ligi, Blue Square Premier, o niewielkich tradycjach piłkarskich. Drużyna nigdy nie występowała w pierwszej lidze, a jej największym sukcesem było dojście do półfinału pucharu FA Cup w 1955 roku przegrywając ostatecznie z Manchasterem United. Drużyna nie miała zbyt wielu kibiców, przynajmniej w porównaniu z klubami z miast o podobnej liczbie mieszkańców. Trzeba rzec jasno: drużyna York City FC futbolową potęgą nie jest i nigdy nie była, a i nadzieje na to graniczyły z cudem.
Teraz jednak prezes Jason McGill miał inne zmartwienia na głowie niż rozważania na temat siły jego drużyny w przeszłości, musiał bowiem zapewnić swojej drużynie siłę w najbliższych latach. Sytuacja była ciężka: po ponad dwóch latach pracy zwolniony został szkocki menedżer Billy McEwan. Klub nie miał trenera, odnosił minimalne zyski ze sprzedaży biletów, a sytuacja finansowa klubu pozostawiała wiele do życzenia. Anglik nie wiedział co robić, a problemy narastały. Wiele myślał nad ideałem trenera dla York City, nad kimś doświadczonym, kompetentnym, konsekwentnym lecz niezwykle uległym. W dodatku ten ideał musiał zgodzić się na niewielką płacę £525 tygodniowo. Faworytem z pewnością był dotychczasowy asystent McEwana, Australijczyk Colin Walker.
Jednak nie zawsze to faworyt wygrywa mecz...
Dnia 27 czerwca taksówka z Londynu zatrzymała się przed katedrą w Yorku. Na chwilę wysiadł z niej czterdziestoletni mężczyzna z aparatem w ręku. Nie zrobił jednak żadnych zdjęć, popatrzył z zachwytem na budynek po czym wrócił do czarnego wozu. Za namową żony wybrał się w podróż do tego malowniczego miasteczka, jednak nie na wycieczkę lecz za pracą. Prezes Jason McGill oczekiwał przyjazdu gościa, niewiedząc jak ta wizyta wpłynie na dalsze losy klubu. Wtedy jeszcze nikt tego nie mógł wiedzieć...
Mężczyzną z taksówki, którego wyczekiwał prezes, był nowym kandydatem na trenera York City FC, Radosław Sikorski. Anglik jednak nie był zdecydowany by go zatrudnić, Polak bowiem nie miał żadnego doświadczenia. Mimo wszystko przybył on do Anglii mając nadzieję na posadę w klubie z piątej angielskiej ligi, gdzie miał zamiar nabrać doświadczenia.
Za Polakiem stało jednak wiele atutów. Przede wszystkim nie znał dotychczas prezesa więc wydawał się kibicom w pełni niezależny, a wizja sprowadzenia do klubu doświadczonych lub utalentowanych zawodników z Polski zapewniła mu przychylność innych zainteresowanych futbolem. Ponadto przedstawiciel kibiców, Micky Edwards zapewnił McGillowi, że obecność polskiego trenera oraz ewentualnie polskich zawodników może pomóc klubowi w przyciągnięciu na mecze emigrantów z tego właśnie kraju. Ostatnią rzeczą jaka pozostała Sikorskiemu było osobiste zdobycie przychylności prezesa.
Właśnie w tym celu obaj panowie spotkali się w jednym z pubów jeszcze tego samego dnia. Zaangażowanie? Pewność siebie? Zrozumienie sytuacji klubu? Nie wiadomo co tak naprawdę spodobało się McGillowi w polskim trenerze, jednak następnego dnia spotkali się ponownie, tym razem jednak by dopełnić wszelkich formalności.
Tak więc 28 czerwca 2007 roku obiecujący trener z Polski, Radosław Sikorski został menedżerem drużyny York City FC, a to wydarzenie oznaczało początek nowej ery dla klubu.
Anglia, 2008/2009
Umarł król, niech żyje król! Wrażenia z bety FM18
Nie lubię wygrywać
W FM 2018 piłkarze będą mogli ujawniać że są homoseksualistami
Od Zera Do Bohatera
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ