Marzenia o potędze [#2]
Wraz ze sztabem szkoleniowym podjęliśmy decyzję o odizolowaniu zespołu od świata zewnętrznego. Po kilkunastu treningach oraz raportach asystenta miałem ogólną wiedzę na temat piłkarzy oraz ich przydatności w Leeds w najbliższym sezonie.
Kadra
Bramkarze
Andy Lonergan – sezon rozpocznie jako pierwszy bramkarz.
Maik Taylor – bardzo doświadczony piłkarz. Niestety ustępuje już pola młodszym i na występy może liczyć tylko w przypadku kontuzji konkurentów.
Paul Rachubka – umiejętnościami zdaje się nie ustępować Lonerganowi, ale póki co jest wyborem numer 2.
Wnioski: Jestem usatysfakcjonowany stanem posiadania na tej pozycji. Mamy dwóch równorzędnych golkiperów, którzy powinni stanowić pewny punkt zespołu w tym sezonie.
Obrońcy
Leigh Bromby – doświadczony obrońca, ustępuje jednak kolegom z zespołu. Na pewno jednak może liczyć na kilka występów jako rezerwowy.
Paul Connolly – prawy obrońca, który zacznie sezon w podstawowej jedenastce.
Tom Lees – bez wątpienia najzdolniejszy aktualnie młodzieniec w zespole. Bardzo na niego liczę.
Adam Smith – zawodnik wypożyczony z Tottenhamu. Może występować zarówno na lewej, jak i prawej stronie defensywy. Uniwersalność to zdecydowanie jego największy atut.
Danny Pugh – wychowanek naszego odwiecznego rywala – Manchesteru United grywał dotąd głównie jako lewy pomocnik. Może również występować na lewej obronie i środku pomocy. Przy obecnych problemach w drugiej linii właśnie tam go widzę.
Patrick Kisnorbo – doświadczony Australijczyk powinien rządzić na środku obrony. Jedna, a może jedyna gwiazda zespołu.
Andy O’Brien – wielokrotny reprezentant Irlandii jest słabszy od Leesa i Kisnorbo, więc w tym sezonie przypadłaby mu tylko rola rezerwowego. Zarabia jednak bardzo dużo jak na nasze możliwości i zostanie sprzedany w tym okienku transferowym.
Darren O’Dea – Celtic wypożyczył nam tego piłkarza na ten sezon, będzie rezerwowym. W miarę trwania sezonu być może zaadaptuje się do gry na lewej stronie defensywy, gdzie z pewnością miałby większe szanse na występy w pierwszym składzie.
Aidan White – wychowanek Leeds, obiecujący młokos, który dobrze rokuje na przyszłość. Zacznie sezon w pierwszej jedenastce. Być może trochę na wyrost, ale liczę na jego dynamiczny rozwój.
Wnioski: przede wszystkim – duże pole manewru. To przy tak długim sezonie niezwykle ważne. Środek obrony powinien być (przynajmniej na papierze) najsilniejszym punktem zespołu. Lewa i prawa obrona wypada już gorzej, ale przynajmniej jest po dwóch piłkarzy na pozycję. Jeśli zostaną jakieś środki w sakiewce być może zdecyduję się poszukać kandydatów na te pozycje.
Pomocnicy
Michael Brown – jedyny defensywny pomocnik w zespole. Jestem od niego w chwili obecnej kompletnie uzależniony.
Robert Snodgrass – u moich poprzedników występował jako skrzydłowy. W mojej taktyce nie będzie jednak miejsca dla klasycznych skrzydłowych, dlatego jak najszybciej postaram się przekwalifikować go na napastnika.
Mika Väyrynen – w zeszłym sezonie zdobył 8 bramek w barwach Heerenveen w Eredivisie i to jego najlepsza rekomendacja. Z pewnością będzie bardzo pewnym punktem zespołu.
Adam Clayton – będzie partnerem Miki na środku pomocy. Przynajmniej na razie.
Wnioski: sytuacja w linii pomocy jest dramatyczna. Będziemy grać trójką pomocników w środku, a w chwili obecnej mam… trzech. Prezentują oni dobry poziom, ale niezbędni są zmiennicy.
Napastnicy
Ramon Nunez – doświadczony snajper reprezentacji Hondurasu rozpocznie sezon jako zmiennik Snodgrassa.
Ross McCormack – ma pewne miejsce na boku ataku. Grywa w reprezentacji Szkocji, zdobył nawet w jej barwach jedną bramkę.
Mikael Forssell – były piłkarz Chelsea czy Hannoveru. Niestety, pod względem fizycznym prezentuje się bardzo mizernie. Na bezrybiu rak ryba, jestem póki co na niego skazany.
Luciano Becchio – ma dwa miesiące z głowy z powodu kontuzji. Pozostaje wznosić modły o jego zdrowie. W trzech ostatnich sezonach regularnie zdobywał dla Leeds około 20 bramek.
Wnioski: po powrocie do zdrowia Luciano sytuacja nie będzie wyglądała najgorzej. Niestety, to nie polska Ekstraklasa i potrzebujemy szerszej kadry. Mam nadzieję, że wzmocni nas 1-2 zawodników w tej formacji.
Rezerwy
W zespole rezerw jest kilku piłkarzy z syndromem „Strąka” – pobierają z kasy dużą gotówkę nic nie dając w zamian. Musimy się z nimi jak najszybciej pożegnać, jeśli nie chcemy przyprawić księgowej o problemy kardiologiczne.
Sztab szkoleniowy
Sztab szkoleniowy ma braki. Z czasem będziemy potrzebowali dwóch trenerów bramkarzy, trenerzy siłowi są nimi tylko z nazwy. Nie możemy narzekać na brak fizjoterapeutów. Dwóch scoutów należycie wywiązało się ze swoich obowiązków w trakcie okna transferowego.
Transfery
Pozbyliśmy się piłkarzy drogich lub takich, którzy nie rokowali absolutnie żadnych nadziei na przyszłość. O’Brien odszedł za 500 tys. € do Peterborough. Niestety nie od razu gotówka wpłynie na nasze konto, bowiem płatności nastąpi w 48-miesięcznych ratach. Parker przeniósł się za 100 tys. € do Birmingham, co również mnie ucieszyło.
Do zespołu dołączyło dwóch Kameruńczyków – Sidibe to prawdziwy rygiel defensywy, wielokrotny reprezentant swojego kraju. Geremiego nie trzeba nikomu przedstawiać. Były piłkarz m.in. Realu Madryt oprócz gry w pomocy może udanie występować na prawej obronie. Mimo swojego wieku wciąż pozostaje w dobrej dyspozycji. Prawdziwym hitem letniego okienka było pozyskanie Diane. Już w meczach towarzyskich potwierdził on swoją wartość zdobywając dużo bramek. Ostatecznie wyjściowa jedenastka zespołu powinna w nadchodzącym sezonie prezentować się następująco:
Spotkania towarzyskie
Postanowiliśmy rozegrać dwa spotkania z zespołami brazylijskimi celem wzmocnienia klubowych finansów. Mecz z Flamengo, które w składzie dysponowało m.in. Ronaldinho czy Vagnerem Love zakończył się remisem 4:4. Kilka dni później będąc wyraźnie słabsi przegraliśmy z Fluminense 1:2. Mecz z naszym klubem filialnym zakończył się spodziewaną deklasacją – 8:0. Na koniec stoczyliśmy dwa bardzo wartościowe pojedynki z drużynami występującymi w europejskich pucharach. Vaslui nie pozostawiliśmy złudzeń wygrywając 4:1. Z Anderlechtem uzyskaliśmy teoretycznie korzystny remis 2:2, jednak patrząc na przebieg spotkania powinniśmy byli wygrać.
Anglia, 2011/2012
[#1] - Wyrwanie się z amatorskiej rzeczywistości: rezerwy klubów Ekstraklasy to kolosy na glinianych nogach dla byłych Okręgowców
Manifest użytkownika siwek
Krok w bok i dwa do przodu - recenzja Football Managera 2019
Nie lubię wygrywać
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ