Co tu dużo mówić. Jechałem na zmywak. Wybierałem się w podróż życia. Bez języka i pieniędzy zamarzyła mi sie Marsylia. Wiadomo. Plaża, słońce i kobiety. Spakowałem torbę i po długiej autokarowej podróży w końcu wylądowałem.

     Pierwsze kroki od razu skierowałem do Adecco. Wszak znalezienie pracy najważniejsze w takim momencie. Kusząca brunetka przyjęłą mnie z miłym uśmiechem. Zaczęła od jakichś "si wu ple" itd. A ja siedzę jak ten pacan i oświadczam spokojnie, że ja "speak only english". Po długim i podejrzliwym spojrzeniu przeszła na angielski i pyta:

- Co pan chciałby robić w Marsylii?

-Pracować rzecz jasna. Może byc nawet zmywak.

Cholera "nawet zmywak"? Przecież o niczym więcej nie śmiałem myśleć.

- Niestety w Marsylii wymagania wobec pracowników mamy chyba zbyt wysokie jak na pana możliwości. Ale proszę się nie martwić. Coś wymyślimy.

     Przyjąłęm to z wielką ulgą. Przecież nikt nie chce wracać do domu po dwóch dniach kiedy wybrał się na podbój świata. Rozglądałem się po całym biurze kiedy ona przeszukiwała dane w komputerze, aż z wielkim uśmiechem zaczęła coś pisać na kartce papieru.

- Proszę się zgłosić pod ten adres. Informacja o pańskim przyjeździe została już wysłana. Pracownik potrzebny od zaraz, na zmywaku rzecz jasna. Myślę, że będzie pan zadowolony.

     Kilka kilogramów spadło mi z serca. Przyjąłem wytyczne i wyszedłem na zatłoczoną ulicę. Spoglądam na kartkę, a tam:

     Tekst porównuję z mapą Marsylii i własnym oczom nie wierzę. Nie ma takiej dzielnicy. Zdenerwowany śmigam do pobliskiego centrum informacji turystycznej, a tam kobieta wyglądająca jak najsurowsza biurokratka z urzędu skarbowego oświadcza mi, że to nie w Marsylli lecz w małej wiosce 20 kilometrów od niej. Ze spuszczonym nosem i milionem myśli poczłapałem na autobusowy przystanek.

     Gdybym tylko wtedy wiedział jak dalej potoczy się moje życie, zamiast się smucić nawaliłbym się jak stodoła...