Niektórzy kibice narzekali, że wygraliśmy tylko jedną bramką swój pierwszy mecz w lidze. Mnie to za bardzo nie dziwiło. Mecz potem bardzo się zaostrzył, sędzia nie panował nad sytuacją i potem już na koszenie równo z trawą wcale nie reagował. Zawodników i mnie trochę to bolało - ciekawe kogo bardziej.

Zanim przejdziemy do spotkania ligowego numer 2, musieliśmy rozegrać bardzo ważne spotkanie w kontekście uzyskania dubletu (jeśli w ogóle o takim była szansa marzyć), a więc pierwsza runda Pucharu Andory. Na przeciwko nas stanęła drużyna Lusitans z łysym J. Monteiro na szpicy. U nas oczywiście zmiany, zmiany w składzie, w pozycjach i w mentalności. Witamy zatem ponownie na lewej obronie, tak jak w Superpucharze, Turka . Na lewej stronie zagrał Wagner , a w środku Xinos . W ataku Ferreira i Makowski. Z lewej nieoceniony O'Neil, obok niego Peppe. Po prawej flance biega Nowaczyk.

 - ¿Lo vio? ¡No hay jugadores de Andora en el tono! ¿Qué piensa él? 

 - Adivino que ninguno de nuestros jugadores es ese bueno de luchar contra equipos más fuertes. 

 - ¡Sandeces! ¡Coma sus pantalones, carajo de madre! 

A O'Neil  oczywiście błysnął kunsztem lewoskrzydłowego. Dobrze mieć w składzie takiego grajka, który sam będzie potrafił rozstrzygnąć losy takiego łatwego spotkania. Nie spełniły się przypuszczenia, że może nie udać zmotywować zawodników do tak łatwego meczu. Wygrana 2:0 i oczekiwanie na rewanż.

Czas na kolejne rozstrzygnięcia w lidze. Tym razem gładko na wyjeździe ograliśmy rywali z Engordany 0:2. Zobaczcie tylko, jak to wszystko wyglądało. A kto dośrodkował przy drugiej bramce? Nasz wielki tajemniczy gość, o którym opowiem w kolejnej części sagi andorskiej. A tymczasem:

 - Ke pasa?

 - Spik spanish, ju fuul!