Autorem oryginalnego artykułu „How to play a simple 4-4-2” jest Gareth „Millie” Millward.
LINK

Wielu menadżerów twierdzi, że chce grać w prosty, nieskomplikowany sposób. Nie szukają oni kolejnych udziwnień i nie zależy im na byciu wybitnym taktykiem. Uważam to za dość uczciwe postawienie sprawy. Więc jak grać w prosty aczkolwiek efektywny sposób i jak to zrobić, aby nie poświęcać mnóstwa czasu na ustawianie suwaków i oglądania powtórki za powtórką?

Cóż, jest to więcej niż możliwe. Mitem jest to, że trzeba cały czas usprawniać swoją taktykę. Oczywiście, możesz dzięki temu mieć większe szanse na wygraną, pod warunkiem, że wiesz co robisz. Ale gdy dysponujesz dobrym składem  i jesteś w stanie wyłapać rażące błędy swoich zawodników, to nie ma przeciwwskazań, abyś nie stosował zwykłego, oklepanego 4-4-2.

Obrona

No to zaczynamy. W 4-4-2 mamy czterech obrońców w jednej linii. W naszej prostej taktyce będziemy grali z dwoma bocznymi i dwoma środkowymi obrońcami. Bocznym ustawiamy zadania na „automatycznie”, natomiast środkowi będą odpowiedzialni za obronę.

Środek obrony opiera się na wzajemnym uzupełnianiu się. Zazwyczaj jeden z OŚ to typowa „wieża” – świetnie grający w powietrzu, silny i skoczny zawodnik o wzroście powyżej 180 cm; drugi to niższy, a co za tym idzie szybszy i bardziej zwinny zawodnik. Idea takiego podziału jest następująca – wyższy zajmuję się odgrywającym rywala, niższy skupia się na przechwytywaniu podań kierowanych do drugiego napastnika.

Oczywiście, różne zespoły podchodzą w różny sposób do tego podziału. Jeśli masz zawodników, którzy mają odpowiednio wysokie atrybuty podświetlane przez Kreator, to nie masz się czym martwić.

Boczni obrońcy będą odpowiedzialni  nie tylko za krycie skrzydłowych rywala, ale także za wspomaganie linii pomocy w ataku. Z ustawioną opcją „automatycznie” będą dostosowywać swoją grę do sytuacji na boisku. To ułatwia zmiany w taktyce i sprawia, że nasze 4-4-2 nadal jest proste i nieskomplikowane.

Pomoc

W pomocy również mamy czterech graczy ustawionych w jednej linii. Tu także nie będziemy kombinować – boczni pomocnicy to skrzydłowi z opcją ataku, natomiast jeden ze środkowych to odbierający piłkę z obowiązkiem defensywnym, a drugi to wysunięty rozgrywający grający na wsparciu.

Skrzydłowi to z reguły szybcy zawodnicy, cechujący się dobrymi dośrodkowaniami i dryblingiem. Mają zapewniać szerokość w naszej grze i dogrywać piłkę do napastników. Często korzystają ze wsparcia bocznych obrońców, którzy często grają z nimi na obieg.

Środek pola również opiera się na wzajemnym uzupełnianiu się – mamy tu typowego „przecinaka” i klasycznego „registę”, czyli reżysera gry. Odbierający piłkę pomocnik stanowi dodatkowe zabezpieczenie tyłów i często opiekuje się rozgrywającym rywala. Jako że jest odpowiedzialny za destrukcję musi być silny, w miarę wytrzymały i dysponować dobrym odbiorem.

Rozgrywający będzie rozprowadzał piłki ze środka boiska do napastników lub skrzydłowych. Ponieważ ma ustawioną opcję wsparcia będzie się trzymał bliżej środka pola zapewniając wsparcie w obronie. Będzie również rzadziej wbiegał w pole karne, tylko raczej skupi się na rozdzielaniu podań do pozostałych zawodników. W razie potrzeby będzie też mógł huknąć z dystansu. Takie ustawienie zapewnia odpowiednią równowagę i stabilność, co jest kluczowe w tak prostych rozwiązaniach.

Atak

Finalny duet: dwóch napastników. Jeden z nich będzie ustawiony jako cofnięty napastnik z opcją wsparcia, a drugi jako środkowy napastnik z zadaniem ataku. Inni mogę wybrać połączenie „duży-mały”, czyli wspierający odgrywający i atakujący lis pola karnego. Ale ja, jak już mówiłem, trzymam się prostych założeń.

Cofnięty napastnik ma grać pomiędzy pomocą a atakiem. Może stąd odgrywać piłki do pozostałych zawodników – nieważne czy będzie to drugi napastnik, czy któryś z pomocników. W związku z tym będzie notował więc asyst niż bramek, ale zawsze gdy zajdzie potrzeba będzie sam strzelał gole.

Z drugiej strony mamy wysuniętego napastnika, który będzie grał równo z ostatnim obrońcą i czekał na precyzyjne podania. To główny strzelec zespołu, który niezbyt często będzie wracał się za akcją. Dlatego właśnie dwóch napastników musi ze sobą współpracować, aby móc stwarzać dogodne okazje.

Strategia

Kiedy już wybierzesz wyjściowa jedenastkę, to nie pozostaje Ci nic innego jak tylko stosować odpowiednie polecenia taktyczne we właściwych momentach.

Ogólnie rzecz biorąc, jeśli przeciwnik ostro atakuje, jest od Ciebie lepszy lub gra na własnym boisku, to rozsądniej jest grać bardziej defensywnie.

Jeśli rywal jest od Ciebie słabszy, nie kwapi się do ataku a gracie na własnym boisku, to lepiej jest stosować bardziej ofensywne polecenia.

Jeśli rywal ma przewagę na środku, graj wężej.

Jeśli masz problemy na skrzydłach, graj szerzej.

Kiedy Twój asystent wyróżnia jednego lub dwóch szczególnie groźnych zawodników rywala, to stosuj wobec nich odpowiednie instrukcje indywidualne.

Oczywiście to wszystko jest bardzo prostą radą. Nie będzie działać za każdym razem. Ale miało być o prostych rzeczach i było właśnie o nich. Zapewniając równowagę, reagując na sytuacje meczowe poprzez używanie poleceń z ławki czy też wybierając odpowiednią strategię z rozwijanego menu, jesteś w stanie stawić czoło temu co dzieje się na boisku.

Jeśli chcesz, możesz grać w FM10 w naprawdę prosty sposób. Zaczynając od tego, możesz w miarę upływu czasu nauczyć się gry i zacząć stosować bardziej skomplikowane i dalej idące zmiany.