Cyrk tchórzy, komedia obłudy lub teatr aktorów nikczemnego teamu. Kto grał? Kto wygrał? A kto leży i kwiczy ze śmiechu, który jest zwykłym otępiającym rechotem? Kto nieudacznikiem? Kto zwykłym medialnym pajacem? Kto oszustem? Kto zaś bohaterem? Znowu zwyciężyły haniebne układy i przegrała Polska. Przegrali wszyscy – kibice, działacze, eksperci, piłkarze. Naprawdę wszyscy? Nie – jest zwycięzca!

Kimże on jest? Paktem lub gromadą moralnych i być może nie tylko - rabusiów i opryszków. Porozumieniem na miarę „grupy trzymającej władzę” oczywiście w skali makro. Jesteś tam? Świetnie! Możesz liczyć na kolegów, którzy w każdej chwili wyciągną cię z bagna, z labiryntu, z którego nie wyszedłby największy geniusz, z klatki ze stali i z więzienia z najlepszymi strażnikami. Będąc tam już z automatu jesteś lepszy niż Scofield, potrafisz niemalże wszystko, pokonasz najpotężniejszego czarnoksiężnika i najlepiej wyszkolone oddziały zbrojne. Zatrzymasz czołgi, sam sobie będziesz tarczą antyrakietową. Twoja siła, twoja broń będzie postrachem dla wszystkich – zmieciesz z powierzchni Ziemi każdego przeciwnika, niemalże wszystko co stanie ci na drodze. Dla przyjaciół z obłudnego paktu jesteś kompanem – kimś związanym z innymi niemalże krwią. Oni oddadzą tobie wszystko – od koryta cię nie odciągną, będziesz żarł i żywił się razem z nimi. Będziesz patrzył na beton i pozwalał mu robić swoje, popatrzysz na sędziego i obserwatora, a za moment nazwiesz ich czarnymi owcami. Odejdziesz i wrócisz niemalże w tej samej chwili. Dokonasz cudów i staniesz się legendą – będziesz symbolem i tworem o nieograniczonej władzy. To nie reklama McDonalda, to też nie sen na jawie, to Polski Związek Piłki Nożnej i FIFA – razem tworzycie towarzystwo wzajemnej globalnej adoracji.

Jesteście jednym ciałem i jednym duchem – stawiacie ultimatum suwerennemu, niemalże czterdziestomilionowemu państwu. Robicie z polskiego ministra i sądu szmaty, którymi wycieracie sobie buty. Wasze groźby zmuszają do pokoju, który dla polskiego rządu jest kolejnym aktem kapitulacji. Oszałamiacie ludzi – jeden minister w schizofrenicznym amoku wpada w ręce CBA, drugi jest bezradny a trzeci powinien pojechać na Madagaskar. Ostatni był szczególny – miał wsparcie społeczeństwa żądnego zmian i zwykłej normalności… Jednak znowu byliście lepsi, wzięliście strach na wróble i zaczęliście machać – było to zwykłej stare i brudne prześcieradło, ale pomogło – ptactwo odleciało. Nie zawiesiliście, nie ustaliliście wyników przy zielonym stoliku i nic nie odebraliście, ale zostaliście zwycięzcami. Szkoda, że znowu - my Polacy okazaliśmy się słabym, niemalże przedmiotem, który można opluć, kopnąć i podpalić. Jaki z nas rywal? Jaki partner do rozmowy? Jaki zaś negocjator? Żaden. Można nas traktować na równi sobie? Nie można. Nadzieje na zmiany w polskiej piłce umarły? Nie, zdechły. Koniec cyrku i klownów – polska piłko – game over!