Zapowiadają się niezłe szpile.

Interesuje mnie( może ktoś jest bardziej w temacie) co z Courtois.

Wczoraj było mówione, że jest klauzula, dzisiaj że niby klauzuli nie ma, jednocześnie UEFA informuje, że nawet jak jest klauzula to może zagrać. Cyrk na kółkach.

Tutaj nie będzie problemu, bo gram z dwoma DP którzy skrzętnie wybijają grę w piłkę przeciwnikom z głowy. Spróbuje grać bez ścisłego krycia.

Zasadniczo nie chce mi się rozpisywać mega poradnika - sprowadzę się do jednej rady: nie każ żadnemu obrońcy występować w charakterze plastra, bo zejdzie z pozycji i zostawi wolną przestrzeń w defensywie, którą skrzętnie wykorzysta przeciwnik. Zasadniczo, jeśli już konieczne musisz, lepiej przydzielić krycie 1 na 1 defensywnemu pomocnikowi z dużymi atrybutami: krycie, odbiór, koncentracja, szybkość, wytrzymałość i agresja (bo po co ganiać za graczem cały mecz, jak można go oddelegować na ławkę). Dodatkowe atuty to ustawianie się, gra w powietrzu, waleczność.

Siemanko, pierwszy raz pisze w tymże dziale ponieważ pierwszy raz odkąd gram w FM'a zrewolucjonizowałem ( a w zasadzie chce) swoje ustawienie linii obronnej. Przed sezonem pozyskałem do silnego i rosłego i na prawdę dobrego obrońcę, niskiego (182) szybkiego i dobrze podającego defensora z Niemiec. Teraz pytanie: Macie jakiś pomysł na zestawienie tych dwóch obrońców razem? Może jeden jako stoper, czyści bez ścisłego krycia - drugi przysłowiowy plaster na napastników? Czy w ogole taki zestaw niski szybki - wysoki - wolny to dobry pomysł?

Zatem zacząłem od czegoś co się nazywa 1-liga Północ Pd jeśli dobrze liczę jest to 8 poziom rozgrywkowy w Anglii. Obecnie po 2 awansach rok do roku jestem w Skrill North. Patrząc w widoku ogólnym klubu to w historii widocznej domyślnie Klub, którym gram nigdy nie wyszedł ponad 1-liga Północ Pd zatem jest to sukces przez duże S a reputacja ani drgnie co więcej jak pisałem przegrywam z drużynami na tym samym poziomie rozgrywek w rywalizacji o piłkarzy.

Baza treningowa itd oczywiście nie do ruszenia. Zarząd choć rozumie to zawsze gada, że nie ma kasy mimo, iż sytuacja finansowa Klubu dzięki dobrym wynikom w krajowych pucharach jest dobra.

Jakby problemów było mało to frekwencja na meczach zamiast rosnąć to spada to nielogiczne.

Co do pierwszego - może grasz krótkimi podaniami przy brzydkiej pogodzie, albo Twój asystent lubi długie podania, ewentualnie zachęca Cię do większej ilości prostopadłych podań. Co do drugiego - chodzi o ilość zawodników w liniach pomocy, masz trzech, a rywale czterech, lub masz czterech a rywal pięciu. Ad. trzy - polecenie z ławki "wrzutki w pole karne" ale nawet jeśli będziesz robił cuda, to i tak asystent może to dalej podpowiadać, by sygnalizować jak należy według niego grać. Poza tym w efemie wrzucanie piłek w pole karne oznacza chyba coś innego, niż w Polsce się rozumuje w efemie 2010 zmienia kierunek ataków na środek boiska, zawodnicy rzadziej atakują z piłką, boczni obrońcy i pomocnicy częściej dośrodkowują, i parę innych zmian zachowań u obrońców czy napastników (m. in. Nie wychodzą na wolne pole).

Nie wygląda mi to na żaden bug. Może zajeżdżacie drużynę małą rotacją, długim okresem przygotowawczym i kosmiczną liczbą sparingów w przerwach między rundami? Rozegrałem multum sezonów w FM 2014 i mój sezon wygląda mniej więcej tak:

1. Krótki okres przygotowawczy - 3 może 4 sparingi w rozsądnych odstępach czasowych. Drużyna ćwiczy taktykę/zgranie jeśli wprowadziłem nową taksę albo sprowadziłem wielu graczy, albo od razu atak/defensywę (w zależności od tego, co mi szwankowało w poprzednim sezonie; z tym, że jeśli trening ogólny to atak, trening meczowy ma być defensywą - i vice versa). Nie kombinuję z jakimś mega intensywnym treningiem, wszystko na średnim. Bez szaleństw.

2. Pierwsze mecze sezonu to ciąg dalszy ogrywania zawodników. Dobrze jest, jeśli sezon zaczynam meczem o pietruszkę w stylu "superpucharu" albo meczami pucharowymi (np. eliminacje do LM) z jakimiś warzywami. Z lepszymi przeciwnikami stawiam na powolne rozgrywanie piłki, krótkie podani, długie utrzymywanie się przy piłce i grę z kontry. Pierwsze kolejki to wyniki skromne w styl 1:0, 1:1, 0:0, 0:1. Czasem zdarzy się wyższy wynik, ale to raczej wyjątek.

3. Gdy zaczyna się liga mistrzów w fazie grupowej, zespół łapie formę. Grając polskim zespołem jestem w stanie pourywać punkty silnym przeciwnikom. W listopadzie najczęściej forma osiąga swoje apogeum, zespół jest na fali i 2-3 mecze w Lidze Mistrzów rozgrywa jak Manchester United za czasów SAF-a, Barca z Ronaldinho albo pierwsza Chelsea Mourinho (np. 3:2 u siebie z PSG, 2:1 z Ajaxem, sensacyjne 5:0 z Milanem), co najczęściej skutkuje wskoczeniem na miejsca premiowane awansem do 1/8. W międzyczasie w rodzimej lidze przeciwnicy są rozjeżdżani - dobrze jest trochę porotować składem, dać szanę zmiennikom i utalentowanej młodzieży. Najlepiej, jeśli trafia się też w tym momencie na głównych rywali w walce o tytuł, bo można nazbierać punktów.

4. Potem forma powoli zaczyna się obniżać (znowu wymęczone zwycięstwa, czasem remisy) i w chwili, gdy zaczynamy przeczuwać dramat, runda jesienna się kończy. Warto w ostatnich meczach obserwować, czy jakaś pozycja w naszym zespole nie straciła formy szybciej, niż reszta. Jeśli uda nam się wzmocnić skład kimś przebojowym, mamy łatwiejszy start w rundę wiosenną.

5. Rundę wiosenną zaczynamy podobnie do jesiennej - tylko kilka sparingów i rozgrzewamy się w pierwszych meczach rundy. Jeśli gramy w polskiej lidze, możemy sobie pozwolić na luksus tracenia punktów - i tak cała zabawa zaczyna się po podziale na grupę mistrzowską i grupę spadkową. Do tego momentu rozgrywamy coś na wzór "sparingów o punkty".

6. W pierwszych meczach LM musimy niestety grać antyfutbol (coś jak Barca w ostatnich sezonach albo Bayern Guardioli), czyli znowu: kontra, krótkie podania, powolne tempo, utrzymanie przy piłce. Może to oznaczać szybkie pożegnanie z LM, jeśli trafiliśmy na dobry zespół, ale jeśli uda nam się ten okres przetrzymać, w kwietniu/maju znów wznosimy się na wyżyny i tym razem nie schodzimy z nich do końca grupy mistrzowskiej.


Dodatkowo:
- Często daję kluczowym zawodnikom wolne (czasem 1 dzień, czasem tydzień) - najczęściej jeśli mecze rozgrywane są co 2-3 dni albo akurat gram z jakimiś cieniasami.
- W pucharach krajowych nie gram podstawowym składem - wystawiam zmienników i młodzież. Ewentualne braki łatam podstawowymi graczami, a na ławce zawsze trzymam najlepsze ofensywne trio, żeby w razie wiszącej w powietrzu porażki wpuścić ich na ostatnie 30 minut.
- Nie stosuję miesięcznych urlopów polecanych przy "przemęczeniu".
- W sparingach międzynarodowych zastrzegam zawsze 45 minut.
- W przerwach słabszych spotkań zawsze agresywnie krzyczę na zespół.
- Rozmowy przedmeczowe prowadzi asystent.
- Z reguły nie daję instrukcji dot. przeciwników, ale raz na jakiś czas każę piłkarzom agresywnie obijać główny motor napędowy przeciwnika i zmuszać go do gry słabszą nogą. Nie kryję indywidualnie, nie pressuję.
- Obserwuję, co się dzieje na boisku i zmieniam polecenia meczowe (najczęściej chodzi o trzymanie się pozycji albo szukanie gry, tempo, wysokość defensywy).

Nie możecie oczekiwać, że zespół będzie grał na wysokich obrotach we wszystkich 50 (czy iluś tam) meczach sezonu. Patrzcie na Arsenal w tym sezonie: zaczął świetnie ligę, a teraz powoli pikuje w dół tabeli. To normalne, że:
1. Piłkarze się męczą,
2. Przeciwnik Was obserwuje, wyciąga wnioski, rozgryza, wzmacnia się w zimie.

Nikt, poza smrodami grającymi tiki-takę, nie zawojował świata ciągle grając to samo - musi być pewien element zaskoczenia.

Nie ważne jakiego mam asystenta, kim gram ani przeciwko komu ani .....jak gram, ciągle mam te same "rady" od asystenta
1. Musimy zacząc grac bezpośrednimi podaniami
2.Nie radzimy sobie w środku, rywale mają zbyt dużo piłkarzy w środku pola
3.Powinniśmy częściej wrzucac piłkę w pole karne, zwłaszcza,że dominujemy w powietrzu
Przeciez to jest idiotyczne, gram środkiem, klepie sobie na spokojnie a on mi mówi,że sobi tam nie radze, mimo 60% posiadanie piłki i stwarzania sobie sytuacji, to samo z pojedynkami powietrznymi, czy tylko ja mam jakiś złoty środek ? Kim bym nie grał to wygrywam większośc główek, jego rady są tragiczne a czasami wręcz irytujące, gdybym się ich słuchał to bym każdym spadał z ligi

Na gre obrony nic nie poradzisz w tej wersji, piłka co chwile przelatuje nad moimi obrońcami, albo stoją jak kołki dając się klepac byle ogórom, jedyna nadzieja to gra z kontry, wtedy, wbrew logice mój zespoł stwarza sobię więcej okazji niż grając ofensywnie oddalając dzięki temu zagrożenie spod własnej bramki