Artykuły

Skrzydło Owcy #6
Piotr Sebastian 13.12.2010 23:02 18957 czytelników 0 komentarzy
9

Następnego dnia rano zatrzęsła się ziemia, potem przeszło tornado, aż w końcu doszło do erupcji wulkanu.
Wszedłem do biura później niż zwykle. Już w drzwiach przywitała mnie roztrzęsiona Patrycja. Stała bezradnie i patrzyła na mnie wyczekująco, choć to ja powinienem spojrzeć w ten sposób. Ona już coś wiedziała. Ja nie.
- Coś się stało, prawda?
Kiwnęła tylko głową. Dopiero teraz dotarło do mnie, że jest przerażona.
- Pat – Powiedziałem, stawiając teczkę na podłodze. – Powiedz co się stało.
- Noa.
- Co Noa?
- Wylali go – Drżącą ręką podała mi jakiś świstek papieru. - Pokazał mi to przed chwilą.
Nie wierzyłem w to co widzę. Przebiegłem szybko po tekście. „Wypowiedzenie jednostronne. Zwolnienie ze świadczenia pracy. Likwidacja stanowiska”. Daty. Coś o odprawie i ubezpieczeniu. „Prawo do odwołania. Protokoły odbiorów. Tajemnica służbowa.” Bla bla bla. I oczywiście podpis Bertranda. Nawet gdyby go tam nie było, wiedziałbym czyja to sprawka.
- Gdzie on jest? - rzuciłem w jej stronę.
- W swoim pokoju. Pakuje rzeczy.
- Nie Noa! Bertrand! Gdzie jest Bertrand?
Wydęła policzki wypuszczając nadmiar powietrza. Zdenerwowanie.
- Chyba u siebie... Nie! Jest u Bruna! Dzisiaj mają robocze spotkanie zarządu.
 - Robocze? - zastanowiłem się. - Doskonale. Robocze. Zajebiście.
Wyszedłem czym prędzej kierując się do południowego skrzydła, gdzie znajdowały się gabinety członków zarządu. Zanim jednak uszedłem pięć kroków, zawróciłem na pięcie z powrotem do siebie. Stanąłem tylko w drzwiach i zaskoczonej moim ponownym pojawieniem się Patrycji rzuciłem:
- Każ Noa przyjść do gabinetu Bruna. Na jednej nodze. I Danielowi. Jest Daniel, prawda?
- Chyba jest. Zaraz sprawdzę.
- Sprawdź. I jeszcze Olivier – zamyśliłem się przez chwilę. - Tak. Noa, Daniel i Olivier. Tylko jak najszybciej Pat. Jak najszybciej.
I pognałem korytarzem ku swemu przeznaczeniu.
Jak zwykle, gdy za drzwiami trwała narada, w sekretariacie straż trzymała Laura, asystentka Starego. Była to straż dosłowna. Wysuwała wówczas krzesło lekko zza biurka i odwracała w stronę drzwi do gabinetu, w taki sposób, aby w dowolnym momencie móc wyskoczyć z niego jak z procy i zagrodzić przejście ewentualnemu natrętowi. Z tym, że ja dziś nie byłem natrętem – byłem rozjuszonym zwierzęciem.
- Ani mi się waż – syknąłem w jej kierunku widząc jak zrywa się z krzesła.
Nie wiem co ją powstrzymało, mój stanowczy ton czy szalone spojrzenie, zawahała się zresztą tylko na moment, ale to wystarczyło. Położyłem rękę na klamce i otworzyłem drzwi. Wcisnęła się zaraz za mną.
- Panie Prezesie – rzuciła od razu głosem pełnym pretensji wyskakując mi zza pleców. - Ja próbowałam, ale...
Bruno w lot ocenił sytuację. Z pewnością nie miałem jeszcze piany na pysku, ale widok moich zaciśniętych szczęk także mógł być oznaką wścieklizny.
Stary podniósł rękę w uspokajającym geście:
- W porządku Lauro. Zajmę się tym. Zostaw nas proszę.
Zanim jeszcze usłyszałem dźwięk zamykanych drzwi spojrzałem na Bertranda. Siedział po prawej stronie Starego, a w kącikach ust czaił się już ledwie dostrzegalny uśmieszek.
- Mam nadzieję, że się zajmiesz – powiedziałem do Bruna nie spuszczając wzroku z Bertranda.
Pozostali obecni na sali nie spuszczali za to wzroku ze mnie. Gdybym w takim momencie mógł zobaczyć sam siebie, też pewnie nie spuszczałbym się z oczu. David i Pascal patrzyli na mnie oniemiali. Oni pewnie, jako jedyni z całego zarządu, nie mieli pojęcia co się stało. Po pozostałych spodziewałem się najgorszego.
- Wyjaśnisz nam to najście? - Stary zdaje się chciał to rozegrać w białych rękawiczkach. Niestety, zapomniałem swoich zabrać.
- Najście? - uśmiechnąłem się. - Nazwałbym to raczej wtargnięciem.
Bruno już przeczuwał, że tym razem nie będę się raczej trzymał konwencji eleganckiej dysputy obowiązującej przy okazji eleganckich spotkań.
- A zatem wtargnięcie. Czy możesz nam...
- Mogę – wszedłem mu w słowo. - Pewnie, że mogę.
Obszedłem stół mierząc wzrokiem po kolei wszystkich siedzących. Jednego po drugim. Cisza trwała ledwie kilka sekund, ale wierzcie mi, takie kilka sekund potrafi zabić. Zatrzymałem się dopiero naprzeciwko Bertranda i ze wzrokiem utkwionym w nim jak włócznią powiedziałem:
- Jedna z obecnych tu osób wtargnęła dziś na mój teren. Przyszedłem więc sprawdzić czy pies gryzie czy tylko szczeka?
Szmer rozszedł się po gabinecie jak rój pszczół, a ta gruba menda rozwaliła się w swoim fotelu z obleśnym wyrazem satysfakcji na gębie.
- Piotrze – Bruno uniósł się w fotelu – nie będę tolerował...
- Ja też do kurwy nędzy nie będę tolerował, nie będę znosił i nie pozwolę, żeby mi srać w gabinecie pod moją nieobecność.
Stary wstał. Sczerwieniał na twarzy, policzki mu nabrzmiały. Oparł zaciśnięte pięści na stole i krzyknął:
- Co ty sobie wyobrażasz? Nie jesteś na popijawie z przyjaciółmi!
- Masz rację – stanąłem wyprostowany naprzeciw niego. - Tutaj zdaje się wcale nie mam przyjaciół!
- Natychmiast się uspokój, albo każę cię wyprosić!
- Będziesz musiał. Dzisiaj będziesz musiał staruszku mnie stąd wyrzucić. Bo nie wyjdę póki się nie dowiem, dlaczego kopie się mnie po gołej dupie.
Stary dostał zawału. To znaczy wyglądało to jakby dostał. Usiadł dysząc ciężko i zaczął luzować węzeł krawata wydymając wargi i prychając pod nosem.
W każdej innej sytuacji przejął bym się pewnie, ale nie dziś. Dziś na pewno nie. Tym niemniej pierwszy szał mi przeszedł. Serce nadal pompowało imponujące dawki krwi pulsującej teraz we mnie jak w rozgrzanym kotle, ale przez mięśnie przeszła już pierwsza fala rozluźniająca żelazny skurcz całego ciała.
- Możecie mi Wielce Szanowna Rado Mędrców – kpiłem z nich w żywe oczy – wyjaśnić co ma znaczyć ten stek bzdur drukowanych na firmowym papierze?
Rzuciłem na biurko wymięte wypowiedzenie Noa. Vincent pierwszy sięgnął po dokument i przejrzawszy go naprędce podał Borgesowi siedzącemu obok. Ten puścił go dalej. I dalej. A kiedy papier kończył już swoje okrążenie odezwał się Pascal Bourbier, radca prawny klubu:
- Piotrze, ten dokument powstał na zlecenie zarządu w wyniku wczorajszej decyzji...
- Z pewnością na twoim komputerze – przerwałem mu szybko – poznaję niezawodnie styl i słownictwo.
Uniósł brwi.
- I z pewnością nie mieliście czasu, żeby mnie zapytać o zdanie? - objąłem wzrokiem dobre pół sali.
- To nie tak – o dziwo odezwał się David. - Decyzja o zwolnieniu Noa podyktowana jest wyłącznie względami finansowymi.
- Tak tak – szybko przyszedł mu w sukurs Pascal – finansowymi. Wyłącznie.
- Wysoko oceniamy pracę Noa – kontynuował tymczasem David. - Bardzo wysoko. Jednak nasza pogarszająca się sytuacja finansowa zmusza nas do podjęcia natychmiastowych kroków.
Spojrzałem na niego tak, że słowa ugrzęzły mu w gardle, zdanie straciło impet, a David całą pewność siebie, dlatego drugą część powiedział już dużo wolniej i ciszej:
- To zresztą dopiero początek zmian. Na dzisiejszym spotkaniu mieliśmy się właśnie zastanowić co dalej.
- Co dalej? - nie mogłem uwierzyć w to co słyszę. - Co dalej? To ma być jeszcze jakieś d a l e j ? Nie kłopoczcie się zbytnio. Zaraz powinni się tu pojawić Noa z Danielem i Olivierem. Od razu będziecie mogli wręczyć dwa kolejne wypowiedzenia. Przepraszam, trzy! Bo i mnie w takim razie powinniście uwzględnić.
Nikt się nie odezwał. I dobrze, bo poczułem zbliżający się kolejny napływ szalonej furii.
- Nie przyszedłem tutaj się dowiadywać, kto za tym stoi, bo doskonale wiem, że to robota Bertranda.
Szmer znowu przebiegł po sali i wszyscy zerkali teraz w jego stronę.
- Mówicie „pogarszająca się sytuacja finansowa”? Świetnie! To pewnie dlatego zatrudniamy najpierw dyrektora generalnego – nie musiałem wskazywać Borgesa palcem – żeby teraz musieć zwolnić kilku co zarabiają na jego pensyjkę?
- Piotrze – Bertrand poczuł się chyba wywołany do tablicy, bo przysunął się do stołu i odezwał zupełnie spokojnym miarowym głosem.
W tym głosie nie było nic: żadnej agresji, kpiny, irytacji, ani śladu zdenerwowania, nawet nuty zaskoczenia. I w tej jednej chwili zrozumiałem, ba! nie ulegało żadnych wątpliwości, że on jeden w całym tym gronie osiągnął zamierzony cel. W tej jednej sekundzie, dzięki temu jednemu jedynemu słowu, uświadomiłem sobie, że celem wcale nie miał być Noa. Celem byłem ja, a raczej to co właśnie zrobiłem. To była idealnie szyta prowokacja. Zamiar. Chłodna kalkulacja. On wiedział, on po prostu wiedział, jak zareaguję. Przeczytał mnie jak otwartą księgę. Podrzucił mi mięso na stół, a ja rzuciłem się na nie jak wygłodniały neandertalczyk. Przegrałem i świadomość tej porażki, ten wątły i momentalny strumień olśnienia sprawił, że zagotowałem się jeszcze bardziej.
- Bierzesz to zbyt personalnie – kontynuowała tymczasem menda. - Od kilku tygodni dyskutujemy już o finansach naszego klubu, a wczorajsza decyzja była jedynie konsekwencją podjętych decyzji.
Milczałem patrząc tępo jak rozwija sztandar swego zwycięstwa. Jak plecie swój wieniec laurowy. Jak się upaja skutecznością swojej pułapki. Wolałem się nie odzywać. Zwierzę złapane we wnyk, im bardziej się szamocze, tym bardziej pogarsza swoje położenie. Żelazo wżera się w ciało coraz bardziej, a krwi ubywa.
- Pomimo waszej doskonałej pracy i bardzo dobrych wyników, odnotowujemy co miesiąc niemal dwieście tysięcy euro strat. Jeżeli tak nadal pójdzie, zamkniemy rok półtora milionowym minusem. Środki topnieją nam w takim tempie, że za rok o tej samej porze nie będziemy mieli już pokrycia na bieżące funkcjonowanie drużyny, nie mówiąc o inwestycjach. W dalszej perspektywie może się okazać, że nasza zwycięska drużyna pociągnie nas ku przepaści.
- Chcesz powiedzieć, że tylko aspekty finansowe o tym zdecydowały? Że nic innego...
- Nic innego – przerwał mi. - Od czasu kiedy przejąłeś drużynę znacznie rozbudowałeś sztab szkoleniowy. To kosztuje.
- Kosztuje, ale chyba wyniki mówią same za siebie.
Uśmiechnął się. Wkroczyłem na jego teren i poruszałem się jak słoń w składzie porcelany.
- Wyniki sportowe nie są argumentem dla naszych wierzycieli. Ani dla naszego banku. Jesteśmy jak przedsiębiorstwo, którego sprzedaż rośnie, ale zysków nie widać.
Zamilkł, ale to była tylko wystudiowana pauza.
- Cięcia są niezbędne. N i e z b ę d n e ! Noa to jeden z najlepiej zarabiających trenerów w klubie, a wspólnie doszliśmy do wniosku, że jego wkład w wyniki sportowe wcale nie jest większy od tego, który wnoszą inni. Sam rozumiesz.
Rozumiałem. Rozumiałem doskonale, że przyparł mnie do muru, a teraz jeszcze dociśnie walcem. Skompromitowałem się na wejściu, a teraz przegrywam na punkty.
Bruno odzyskał chyba normalne ciśnienie i oddech, bo odezwał się z końca stołu:
- Mam nadzieję, że teraz nam wyjaśnisz swoje zachowanie, skoro już myśmy zaspokoili twoją ciekawość.
Miałem kompletną pustkę w głowie. Adrenalina opadała mi z prędkością światła, czułem się wyprowadzony w pole i zdezorientowany. Miałem ochotę zapaść się pod ziemię i zalać betonem.
I wówczas Bertrand powiedział coś co zmieniło wszystko. Widząc moja porażkę, mając mnie jak na dłoni, zapragnął chyba jeszcze odegrać rolę sprawiedliwego wśród narodów świata, choć powinien raczej ugryźć się w język, i powiedział:
- Piotrze. Wspólnie doszliśmy do przekonania, że twój wkład w tę drużynę jest bezcenny. To ty jesteś ojcem dotychczasowych sukcesów i to na tobie opiera się tak naprawdę ta drużyna. Nie będzie więc ze szkodą dla klubu, jeżeli pozbędziemy się kilku mniej ważnych ogniw, prawda?


Słowa kluczowe: 

Komentarze (0)

Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.

Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ

Reklama

Najnowsze artykuły

Zobacz także

Wyszukiwarka

Reklama

Szukaj nas w sieci

FM REVOLUTION - OFICJALNA STRONA SERII FOOTBALL MANAGER W POLSCE
Największa polska społeczność Ponad 70 tysięcy zarejestrowanych użytkowników nie może się mylić!
Polska Liga Update Plik dodający do Football Managera opcję gry w niższych ligach polskich!
FM Revolution Cut-Out Megapack Największy, w pełni dostępny zestaw zdjęć piłkarzy do Football Managera.
Aktualizacje i dodatki Uaktualnienia, nowe grywalne kraje i inne nowości ze światowej sceny.
Talenty do Football Managera Znajdziesz u nas setki nazwisk wonderkidów. Sprawdź je wszystkie!
Polska baza danych - dyskusja Masz uwagi do jakości wykonania Ekstraklasy lub 1. ligi? Napisz tutaj!
Copyright © 2002-2024 by FM Revolution
[x]Informujemy, że ta strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z polityką plików cookies. W każdym czasie możesz określić w swojej przeglądarce warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies.